Tag: Αναρχία

Posted on

Σαντιάγο, Χιλή: Τέλος της δίκης και τελικές δηλώσεις των Francisco Solar και Mónica Caballero

Οι τελικές ακροάσεις της πρωτοβάθμιας δίκης κατά των αναρχικών συντρόφων Mónica Caballero και Francisco Solar, που συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου 2020 και κατηγορούνται (μόνο ο Francisco) για την αποστολή βομβών-πακέτων στο 54ο αστυνομικό τμήμα και στον Rodrigo Hinzpeter, πρώην υπουργό Εσωτερικών και Εθνικής Άμυνας καθώς και διευθυντή του Quiñenco (25 Ιουλίου 2019), και των δύο για τη διπλή επίθεση με εκρηκτικά στο κτίριο ακινήτων Tánica (27 Φεβρουαρίου 2020), στην αστική συνοικία Vitacura (στη μητροπολιτική περιοχή του Σαντιάγο), η οποία έλαβε χώρα στο πλαίσιο της γενικευμένης εξέγερσης που ξέσπασε στη Χιλή τον Οκτώβριο του 2019. Τις δράσεις εναντίον του 54ου αστυνομικού τμήματος και του Hinzpeter διεκδίκησαν οι Cómplices Sediciosos – Fracción por la Venganza (Αντάρτικες Συνενοχές / Φράξια Εκδίκησης), ενώ εκείνη του Tánica οι Afinidades Armadas en Revuelta (Ένοπλες Εξεγερμένες Συγγένειες).

Τον Δεκέμβριο του 2021 ο Francisco ανέλαβε την ευθύνη και για τις δύο ενέργειες, αναφέροντας τους λόγους, την επιλογή των στόχων και την επαναστατική τους σημασία.

Στις 10 Αυγούστου 2022, μετά από μια σειρά παρατάσεων της περιόδου έρευνας, ολοκληρώθηκαν οι προκαταρκτικές ακροάσεις και ανακοινώθηκαν τα αιτήματα καταδίκης: 30 χρόνια φυλάκιση για τη Mónica και 129 χρόνια για τον Francisco (σύμφωνα με το ισχύον δικαστικό σύστημα στο Χιλιανό κράτος, η εισαγγελία υποβάλλει τα αιτήματα πριν από την έναρξη της πραγματικής φάσης της δίκης, της προφορικής δίκης). Στις 18 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, μετά από μια αναβολή, ξεκίνησε τελικά η δίκη, την οποία οι σύντροφοι παρακολούθησαν αυτοπροσώπως μόνο κατά την πρώτη διαδικασία σύμφωνα με το ισχύον δικαστικό σύστημα και την τελευταία ακροαματική διαδικασία, ενώ την υπόλοιπη παρακολούθησαν μέσω τηλεδιάσκεψης. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της 18ης Ιουλίου, ο εισαγγελέας, αναδιατυπώνοντας τα αρχικά αιτήματα, δήλωσε ότι η εισαγγελία προτίθεται να επιβάλει ποινή 20 έως 25 ετών στη Mónica και ποινή άνω των 150 ετών στον Francisco. Κατά την ακροαματική διαδικασία της 19ης Ιουλίου ο Francisco επιβεβαίωσε την ανάληψη της ευθύνης για όλες τις πράξεις.

Η σύλληψη και η ακροαματική διαδικασία εναντίον των δύο συντρόφων παρακολουθούνται συνεχώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Χιλή, δεδομένης της σημασίας της δίκης, για να στείλουν μια προειδοποίηση στους αναρχικούς και στις μορφές αντάρτικου που έχουν αναπτυχθεί στην κοινωνική πραγματικότητα της Χιλής τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας από τη γενικευμένη εξέγερση του 2019-’20. Οι ακροάσεις της δίκης συνοδεύτηκαν από μια κινητοποίηση αλληλεγγύης με δραστηριότητες αγκιτάτσιας και προπαγάνδας, εκπομπές σε ραδιοφωνικές συχνότητες αλληλεγγύης, πρωτοβουλίες στο δρόμο και συζητήσεις, καθώς και την έκδοση ενός ενιαίου τεύχους (“Complicidad y sedición”). ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΝΙΚΑΣ, Ι ΙΟΥΛΙΟΥ 2023.

Ακολουθεί η ενημέρωση για την ετυμηγορία και οι τελικές δηλώσεις των συντρόφων, που ήταν παρόντες στο δικαστήριο κατά την ακροαματικής διαδικασία της 6ης Νοεμβρίου (Πρόκειται για απομαγνητοφωνήσεις, οπότε, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γραπτό σχέδιο, τα σημεία στίξης είναι του μεταφραστή).

Ετυμηγορία κατά των αναρχικών συντρόφων Mónica Caballero και Francisco Solar

Χθες, 7 Νοεμβρίου 2023, ενώ έξω από το δικαστήριο γινόταν διαδήλωση αλληλεγγύης, το δικαστήριο – μετά από τετράμηνη δίκη – εξέδωσε την ετυμηγορία του εναντίον των συντρόφων Mónica και Francisco.

Ο Φρανσίσκο κρίθηκε ένοχος ως δράστης για:

– αποστολή δύο εκρηκτικών μηχανισμών (στον 54ο σταθμό των καραμπινιέρων και στον Hinzpeter),
– απόπειρα δολοφονίας των καραμπινιέρων,
– σοβαρός τραυματισμός αξιωματικού των καραμπινιέρων,
– τραυματισμός,
– πέντε αδικήματα ελαφρού τραυματισμού,
– φθορές (54ο αστυνομικό τμήμα),
– απόπειρα δολοφονίας κατά του Hinzpeter,
– δύο αδικήματα τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού (κτίριο Tánica).

Απαλλάχθηκε από την κατηγορία της κλοπής ταυτότητας.

Η Mónica κρίθηκε ένοχη για συνέργεια όσον αφορά τις δύο κατηγορίες για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού (κτίριο Tánica), ενώ απαλλάχθηκε από την κατηγορία της κατοχής μαριχουάνας.

Συνοψίζοντας, το δικαστήριο έκανε δεκτά σχεδόν όλα τα αιτήματα του εισαγγελέα εκτός, στην περίπτωση του Φρανσίσκο, από μία από τις κατηγορίες της απόπειρας δολοφονίας (η οποία αποχαρακτηρίστηκε σε τραυματισμούς) και την κατηγορία της κλοπής ταυτότητας (για την οποία διατάχθηκε αθώωση) – στην περίπτωση της συντρόφισσας Mónica τροποποίησε τη θέση της από «αυτουργό» των πράξεων σε «συνεργό» και απέρριψε ορισμένους επιβαρυντικούς παράγοντες που ζητούσαν οι ανακριτές.

Το δικαστήριο θα εκδώσει την οριστική ποινή, συμπεριλαμβανομένων των ετών φυλάκισης που θα βαρύνουν τον καθένα από αυτούς, στις 7 Δεκεμβρίου.

Χαιρετίζουμε τις μαύρες καρδιές που αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα χτυπήματα ενάντια στους ισχυρούς.

Αγάπη και αναρχία στη Mónica και τον Francisco.

Δήλωση του Francisco Solar Domínguez

Καλημέρα σας,

Οι πράξεις για τις οποίες ανέλαβα την ευθύνη, τις οποίες διεκδίκησα πολιτικά και για τις οποίες θα καταδικαστώ, ανήκουν όλες σε μια μακρά, ειδικά αναρχική, ιστορική παράδοση, η οποία αναλαμβάνει να ανταποδώσει τα χτυπήματα των ισχυρών και των καταπιεστών αυτοπροσώπως και χωρίς την ανάγκη διαμεσολαβητών, γιατί έκανε μεγάλο λάθος όποιος πίστευε ότι οι πολιτικές της τρομοκρατίας τους, που βασίζονται σε επιβολές και περιορισμούς κάθε είδους, καθώς και σε κατασταλτικά κύματα (στα οποία μάλιστα, συχνά και οικειοθελώς, καταπατούν την ίδια τους τη νομιμότητα που τόσο πολύ μιλούν για την υπεράσπιση και τον σεβασμό της), θα περνούσαν απαρατήρητες και δεν θα προκαλούσαν απάντηση.

Είμαστε πολλοί που ξέρουμε να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να δράσουμε, να αντιλαμβανόμαστε τη μνήμη όχι ως ένα μπαούλο στο οποίο αποθηκεύουμε αναμνήσεις για να συλλογιζόμαστε και να παραπονιόμαστε, αλλά ως έναν κινητήρα που δίνει ώθηση στην εκδικητική δράση ως μέρος της μόνιμης πολιτικής μας πρακτικής που τρέφεται από την ιστορία μας, με τις επιτυχίες και τις ήττες μας.

Και ήταν αυτή η μνημονική άσκηση που τροφοδότησε τις ατομικές δράσεις που πραγματοποίησα τα έτη 2019 και 2020 – ατομικές δράσεις που δεν απαιτούσαν ούτε συναίνεση ούτε συλλογική συμφωνία, αλλά ήταν αποτέλεσμα αναλύσεων, προσωπικής απόφασης και βούλησης, δράσεις που για κάποιους άλλους αποτέλεσαν μέρος και αναμφίβολα ενίσχυσαν το αναρχικό αντάρτικο πόλης, το οποίο δεν εξαφανίζεται παρά τα συνεχή κατασταλτικά χτυπήματα, αποδεικνύοντας εμπράκτως την πρακτικότητα και την αποτελεσματικότητα των άτυπων σχέσεων που προσανατολίζονται στην επαναστατική δράση. Επιπλέον, αποδεικνύοντας πως μια μεγάλη οργανωτική δομή δεν είναι απαραίτητη για την πραγματοποίηση αιχμηρών δράσεων.

Με αυτή την έννοια, είναι σημαντικό να σημειωθεί πώς οι μεγάλες άκαμπτες και σταθερές οργανώσεις γίνονται γρήγορα αυτοσκοπός, δηλαδή οργανώνονται μόνο και μόνο για να οχυρώσουν την ίδια την οργάνωση σε αντίθεση με τις άτυπες οργανώσεις που βασίζουν τις σχέσεις τους στην επίθεση, δίνοντάς τους τον δυναμισμό που τις εμποδίζει να γίνουν άκαμπτες και να πάρουν την όψη μιας γραφειοκρατικής λογικής.

Οι δράσεις, εκτός από χτυπήματα που στοχεύουν στους εκπροσώπους και τα σύμβολα της εξουσίας, και εκτός από το να αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν τέτοιες επιθέσεις, είναι επίσης ένα μέσο για τη διάδοση ιδεών και μηνυμάτων, μηνυμάτων εξέγερσης και ελευθερίας που θα ληφθούν και θα εφαρμοστούν στην πράξη από οποιονδήποτε το επιθυμεί. Τα μηνύματα που συνδέονται με αυτές τις ενέργειες αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την επιβαλλόμενη τάξη πραγμάτων.

Και μιλάω για επιβαλλόμενη τάξη, διότι σε αυτή την κοινωνία δεν υπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο με το οποίο τα άτομα να έχουν εκχωρήσει την ελευθερία τους στο κράτος με αντάλλαγμα την ελευθερία και την ασφάλεια – μια προσέγγιση που παρεμπιπτόντως αποτελεί τα θεμέλια των σύγχρονων κρατών – αλλά, αντίθετα, το κράτος βασίζεται στην ιστορική αποστέρηση των ελευθεριών των ατόμων, υποτάσσοντάς τα και περιορίζοντάς τα σε όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής τους, γεγονός που ενισχύει και διαιωνίζει την κρατική κυριαρχία. Το κράτος δεν είναι πλέον μόνο ένας θεσμός, αλλά βρίσκεται σε κάθε μας σχέση, καθιστώντας την κρατική εξουσία ακόμη πιο πολύπλοκη και εκτεταμένη, και έτσι οι δράσεις κατά του κράτους δεν είναι μόνο δικαιολογημένες , αλλά και απολύτως απαραίτητες. Και βέβαια – όπως είπε και ο κ. εισαγγελέας στο τελικό κατηγορητήριο – «Ας του επιτρέψουμε να μιλήσει!», αλλά λόγια συνδεδεμένα με την επαναστατική δράση, γιατί τα λόγια που διεκδικούν την οικοδόμηση νέων σχέσεων χωρίς εξουσία, πρέπει απαραίτητα να συμβαδίζουν με την επαναστατική δράση.

Η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός των αναρχικών ομάδων τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, το οποίο έχει οδηγήσει στο γεγονός ότι οι αντιεξουσιαστικές λέξεις και πρακτικές είναι παρούσες στις περισσότερες από τις τρέχουσες κινητοποιήσεις και ταραχές. Βλέποντας την αναρχία ως μια ένταση και όχι ως ένα σημείο άφιξης, και εννοώντας την ως έναν διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε έκφραση εξουσίας και όχι ως μια τέλεια κοινωνία ή έναν επίγειο παράδεισο, όπως πολλοί προτείνουν, καταλαβαίνουμε πώς αυτές οι βίαιες ατομικές δράσεις αποτελούν απαραίτητο μέρος αυτού του δρόμου της απελευθέρωσης. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δράσεις όπως αυτές δεν είναι οι πρώτες ούτε θα είναι οι τελευταίες σε αυτό το μονοπάτι, αλλά, όπως έχω ήδη πει, αποτελούν μέρος μιας ιστορικής συνέχειας που δεν θα εξαφανιστεί- ακόμα και αν καταδικαστούμε σε δεκαετίες φυλάκισης, ακόμα και αν μας σκοτώσουν, θα υπάρχουν πάντα άτομα και ομάδες ατόμων που θα είναι έτοιμες να απαντήσουν στη βαρβαρότητα του κράτους και του καπιταλισμού: αυτό είναι αναπόφευκτο.

Τέλος, θέλω με την ευκαιρία αυτή να στείλω έναν συντροφικό χαιρετισμό στους αναρχικούς και ανατρεπτικούς κρατούμενους που αγωνίζονται στις φυλακές αυτής της χώρας.

Ζήτω η αναρχία!

[6 Νοεμβρίου 2023]

Δήλωση της Mónica Caballero Sepúlveda

Θα προσπαθήσω να είμαι αρκετά σύντομη, καθώς είχα αποφασίσει να μην μιλήσω εδώ, αλλά νομίζω ότι είναι απαραίτητο να διευκρινίσω μερικά συγκεκριμένα σημεία σχετικά με ορισμένες από τις δηλώσεις που έχουν γίνει, ειδικότερα από την εισαγγελία.

Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια τελική δήλωση σε αυτή τη δίκη με στόχο να αποτελέσει μια παραδειγματική τιμωρία, διότι δεν μπορώ να αφήσω να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία να υπερασπιστώ και να διευκρινίσω μια σειρά από πτυχές που έχουν να κάνουν με τις ιδέες που υπερασπίστηκα και υιοθέτησα στην πράξη τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου.

Ο κ. εισαγγελέας ρώτησε τον συγκατηγορούμενό μου αν είμαι αναρχική. Και, ναι, φυσικά και είμαι αναρχική, αλλά τι σημαίνει αυτό; Λέγοντας αναρχισμός αναφέρομαι σε ένα σύνολο ιδεών και πρακτικών οι οποίες, πλαισιωμένες από αρχές όπως η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη και η αυτοδιαχείριση, οικοδομούν ιδέες και πρακτικές που εγγράφονται στην καταστροφή και την δημιουργία – τι εννοώ με αυτό; Την κατασκευή αυτού του τι είναι…

Όταν αναφέρομαι στον αναρχισμό, εννοώ εκείνο το σύνολο ιδεών και πρακτικών που, με βάση αρχές όπως η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη και η αυτοδιαχείριση, οικοδομούν τις συνθήκες ώστε όλα τα άτομα… οικοδομούν τις συνθήκες για να αναπτυχθούν όλοι με ολοκληρωμένο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα οι συνθήκες αυτές στοχεύουν στην καταστροφή κάθε μορφής κυριαρχίας.

Τι εννοώ με τον όρο «κάθε μορφή κυριαρχίας»; Τις μορφές κυριαρχίας όπως, για παράδειγμα, το σημερινό σύστημα οικονομικής καταπίεσης, δηλαδή τον καπιταλισμό, καθώς και την ηγεμονία της πολιτικής εξουσίας, δηλαδή το σημερινό κράτος.

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε ένα ευρύ φάσμα μέσα σε αυτές τις πρακτικές, όπως είπε ο εισαγγελέας. Η βία υπάρχει μέσα στις αναρχικές πρακτικές, αλλά αυτό δεν είναι μόνο προνόμιο του αναρχισμού, όπως ακριβώς ο αναρχισμός δεν βλέπει τη βία ως τη μόνη πρακτική του έκφραση – και ναι, υπάρχουν σύντροφοι που έχουν τοποθετήσει μηχανισμούς ή έχουν στείλει εκρηκτικούς μηχανισμούς, αλλά επιμένω: αυτή η πρακτική της πολιτικής βίας δεν ανήκει μόνο στον αναρχισμό και αναρχισμός δεν σημαίνει μόνο πολιτική βία.

Σε σχέση με όλα αυτά, πρέπει αναγκαστικά να θέσω ένα ερώτημα και να απαντήσω ταυτόχρονα: τι χαρακτηρίζει την αναρχική πρακτική; Οι αναρχικές πρακτικές, βίαιες ή μη, ανήκουν αναγκαστικά στις αντιεξουσιαστικές ιδέες και αντλούν έμπνευση από αυτές. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την ιδέα από την αναρχική αντιεξουσιαστική πρακτική, επίσης επαναστατική σε ένα ευρύ φάσμα, χωρίς να λάβουμε υπόψη τη συμπληρωματικότητα της ιδέας και της πρακτικής. Δηλαδή, οι αναρχικές πρακτικές δεν υπάρχουν χωρίς τη ραχοκοκαλιά των ιδεών. Αποσαφηνίζοντας αυτό το σημαντικό ζήτημα μεταξύ ιδέας και πρακτικής, μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι οποιαδήποτε αναρχική πρακτική, βίαιη ή μη, δεν θα αντιμετωπιστεί ποτέ αδιακρίτως.

Ο εισαγγελέας, σε μια από τις δηλώσεις του, με συγχωρείτε, κατά τη διάρκεια της απαγγελίας κατηγοριών, ανέφερε μια πολύ εύστοχη αρχαία αντίληψη για εμάς τους αναρχικούς: αναφέρθηκε στην προπαγάνδα της πράξης. Η οπτική γωνία του εισαγγελέα για την προπαγάνδα διά της πράξης, ή αυτό που προσπάθησε να εξηγήσει σε σχέση με αυτή την έννοια, είναι ένας εξαιρετικά κοντόφθαλμος τρόπος να τη δει, βασικά επειδή προσπάθησε να την εντάξει στο ιστορικό πλαίσιο της αποκορύφωσής της. Αν θυμάμαι καλά, μεταξύ των τελών του 1800 και των αρχών του 1900, κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στο Λονδίνο, μια ομάδα αναρχικών από διάφορα μέρη του κόσμου πήρε την προπαγάνδα δια της πράξης ως πρακτική, και αυτή η προπαγάνδα διά της πράξης ενσαρκώθηκε μέσα από δολοφονίες, την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών και έναν μακρύ κατάλογο άλλων επεισοδίων. Αλλά η προπαγάνδα της πράξης είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Αυτό που κάνω εγώ, και αυτό που κάνει ο συγκατηγορούμενός μου στην ίδια δίκη, με τα λόγια μας, είναι προπαγάνδα διά της πράξης – αυτό είναι το θέμα: ότι όλα ξεπερνούν κατά πολύ την απλή άσκηση βίας, και συγκεκριμένα εκρηκτικών μηχανισμών.

Πρέπει επίσης να επισημάνω ότι σε αυτή τη δίκη, καθώς και σε όλες τις άλλες ποινικές δίκες στις οποίες κατηγορήθηκα, καθώς και σε εκείνες εναντίον συντρόφων τόσο στη Χιλή όσο και σε άλλα μέρη του κόσμου που υπήρξα θεάτρια, το πολιτικό μας όραμα πάντα εξομοιωνόταν με εγκληματικές πράξεις και νομίζω ότι είναι τουλάχιστον περίεργο ότι αυτή η ερευνητική πτυχή πάντα αρνούνταν, διαφορετικά ποιο θα ήταν το νόημα της κατάσχεσης δεκάδων, για να μην πω εκατοντάδων, βιβλίων, εκατοντάδων ή χιλιάδων φυλλαδίων, αφισών, φυλλαδίων κ.λπ. Δεν καταλαβαίνω αν δεν έχει άλλον σκοπό από το να μελετήσει την αντίληψή μας για τον κόσμο ή τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ή τη σύγκρουση με την κυριαρχία, και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η πτυχή πάντα αρνείται.

Όπως έχω ήδη πει, είμαι αναρχική, άρα εχθρός κάθε μορφής κυριαρχίας, υποταγής ή καταπίεσης μέσω οποιασδήποτε εξουσιαστικής δομής, για την οποία το κράτος, σε όλες τις μορφές και παραστάσεις του, είναι παράνομο. Ξεκινώντας από την ιδέα ότι αυτό, το ίδιο το Κράτος, δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε ξεκινώντας από την ιδέα του κοινού καλού ή τουλάχιστον του καλού της μεγάλης πλειοψηφίας, η οποία απέχει πολύ από την αλήθεια, ζω σε έναν κόσμο όπου μια προνομιούχα ομάδα υπάρχει εις βάρος της δυστυχίας της μεγάλης πλειοψηφίας. Η οικοδόμηση μορφών που είναι ανταγωνιστικές προς τις σχέσεις εξουσίας είναι απαραίτητη για την πλήρη ανάπτυξη όλων των κατοίκων αυτού του κόσμου, ανθρώπων και ζώων.

Τέλος, μπορώ να πω σε όλους εδώ ότι περιμένω την ετυμηγορία αυτού του δικαστηρίου αρκετά ήρεμα, διότι γνωρίζω ότι οι ιδέες της χειραφέτησης στις οποίες έχω αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ξεπερνούν τον εαυτό μου.

Τέλος, στους παρόντες και σε όλους τους συντρόφους μου εδώ, καθώς και σε όσους ακούσουν ή διαβάσουν τα λόγια μου αργότερα, μπορώ να πω ότι μέχρι την τελευταία μου πνοή, θα φωνάζω πάντα: θάνατος στο κράτος και ζήτω η αναρχία!

[6 Νοεμβρίου 2023]

Πηγή: Act for freedom now!

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα

 

Posted on

PDF Αρχείο : Renzo Novatore – Προς Το Δημιουργικό Μηδέν

Για να δώσουμε μια πιο σφαιρική εικόνα για την ζωή και τις ιδέες του Renzo Novatore, συμπεριλαμβάνουμε στην Ελληνική έκδοση τα πρόσθετα κείμενα που έχουν συμπεριληφθεί και στην Αγγλική έκδοση: η εισαγωγή του μεταφραστή στα Αγγλικά, η εισαγωγή από την Ιταλική έκδοση του Verso il Nulla Creatore και τα απομνημονεύματα του Enzo Martucci

– Δ.Ο. ΕΗΦ

Click Here : Προς το δημιουργικό μηδέν (Renzo Novatore)

Posted on

Χιλιάδες Ήλιοι της Νύχτας : Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στη Real Group – Η φύση εκδικείται

Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στη Real Group – Η φύση εκδικείται

“…ο χειμώνας πέρασε, η άνοιξη πέρασε, το καλοκαίρι ήρθε, το φθινόπωρο θα έρθει κι ο χειμώνας θα έρθει ξανά, οι εποχές θα περάσουν, αλλά εμείς θα παραμείνουμε εδώ”

-ρητό Κούρδων ανταρτών

Οι ζωές των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις έχουν καταντήσει να είναι τόσο άδειες. Οι άνθρωποι έχουν καταλήξει να περιφέρουν τα κουφάρια τους μέσα σε μια καθημερινή ταλαιπωρία και μια διαρκή απόγνωση απλά για να φωτογραφίσουν στο τέλος της ημέρας έναν λογαριασμό της ΔΕΗ και να τον ανεβάσουνε στα social media με ψηφιακές κραυγές ματαιότητας για έναν κόσμο που δεν οδηγεί πουθενά και μια πραγματικότητα που τους είναι αφόρητη μέσα στην καπιταλιστική μηχανή. Τα μάτια των ανθρώπων έχουν εκπαιδευτεί να παραμένουν προσκολλημένα στις οθόνες με τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες να χάνουνε την επαφή με τα συναισθήματά τους, την οργή, το μίσος για την κατάντια αυτού του σάπιου κόσμου, τον πόνο για τον διπλανό τους, την Ιστορία, την μνήμη, την φύση. Οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί στο να παρακολουθούν τον κόσμο μέσα σε μια ψηφιακή πραγματικότητα που τρέχει με όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες και καταλήγουν να είναι αδρανοποιημένα όντα σε αυτήν την ψηφιακή τους κατανάλωση δίχως να διαμορφώνουνε τα γεγονότα. Κι εμείς, ανάμεσα σε άλλους, κάπου στο περιθώριο της Ύπαρξης του σήμερα να προσπαθούμε με ταπεινότητα να κρατάμε ζωντανή την φλόγα από τα μάτια των ανθρώπων που χάσαμε από δίπλα μας.

“Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε”

-Κώστας Ουράνης

“Κι ας μην νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα”

-Βασίλης Μάγγος

Με αυτόν τον τρόπο τιμήσαμε τους νεκρούς μας: Κουβαλήσαμε τον εμπρηστικό μηχανισμό για την επίθεσή μας στη Real σαν να κουβαλάμε τα λείψανα των νεκρών του κοινωνικού πολέμου. Δύο χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατο-κρατική δολοφονία του Βασίλη Μάγγου κάναμε αυτήν την ενέργεια και το πνεύμα του Βασίλη ήταν μέσα μας να μας χαμογελάει.

Τα ξημερώματα στις 13/07 αφήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό μικρής ισχύος στο ισόγειο του κτηρίου εξωτερικά της πόρτας του ρουφιανομέσου Real News – Real Fm. Μετά την εξωτερική καταστροφή της πόρτας, εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο πάνω μέρος του κτηρίου μέσω του αγωγού με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή των εγκαταστάσεων των Real News και Real Fm, όπως επίσης και μιας ναυτιλιακής εταιρείας που βρισκόταν στο ίδιο κτήριο. Η δράση μας ήταν σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην κινδυνέψει καμία ανθρώπινη (ή μη) ζωή όπως περαστικού, κατοίκου, ζώου ή εργαζόμενου/εργαζόμενης, όπως και έγινε, παρόλο που ο Μητσοτάκης και τα φερέφωνά του θα προσεύχονταν για το αντίθετο. Συνιστούμε λοιπόν στον κόσμο ψυχραιμία και να μην τρώει ωμά τα ψέματα της κρατικής αφήγησης των γεγονότων γιατί όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω ζούμε σε μια πραγματικότητα ψεύδους. Για την οποιαδήποτε ταλαιπωρία της εργαζόμενης ηχολήπτριας του κτηρίου λόγω της δολοφονικής αμέλειας των αφεντικών της να μην προνοήσουν για εύκολες διαφυγές του κτηρίου επαρκώς, θα ζητήσουμε ένα δημόσιο συγγνώμη από την ίδια αποκλειστικά, λέγοντας απολογιστικά δημόσια και ταπεινά ότι σκοπός μας ήταν να γίνει μια συμβολική επίθεση. Έτσι κι αλλιώς εμείς γνωρίζαμε τις προδιαγραφές της δράσης μας και ότι αυτό δεν θα έβαζε σε ρίσκο κάποιον αθώο άνθρωπο σε ένα τσιμεντένιο κτήριο μπροστά από τη λεωφόρο Κηφισίας στο Μαρούσι. Και ξανατονίζουμε ότι αυτό είναι ένα γεγονός ήδη. Δεν είναι ένα θεωρητικό σενάριο ή μια διαίσθηση στη σφαίρα των πιθανοτήτων. Είναι αστείες οι διαστάσεις και το μέγεθος του ψέματος που δόθηκε γύρω από αυτό το ζήτημα στα καθεστωτικά μέσα, ενδεικτικό ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που πιάνουν πάτο στην ελευθερία του Τύπου μιας και όλα κατευθύνονται σαν ενημερώσεις από το στόμα-γραμμή της κυβέρνησης. Έτσι κι αλλιώς είμαστε ένα από τα κομμάτια εκείνα της εργατικής τάξης που δίνει τους δικούς της αγώνες δίπλα σε πολλούς άλλους εργαζόμενους και σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να βλάψουμε κάποιον ηχολήπτη, παρά μόνο να προκαλέσουμε υλικές ζημιές στο κτήριο με υλικό κόστος για τα αφεντικά τους. Τα κροκοδείλια δάκρυα των φασιστών της ΝΔ για την εργαζόμενη προκάλεσαν την παραπάνω οργή μας με την ωμή υποκρισία τους. Άραγε τους έπιασε ποτέ κάποιος πόνος για τις τόσες εργοδοτικές δολοφονίες που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα όπως του ηλεκτρολόγου Χρήστου Ζορμπά στην βιομηχανία ΗΠΕΙΡΟΣ ή την δολοφονία του λιμενεργάτη της COSCO; Υποκρισία, υποκρισία, υποκρισία… αυτό μόνο χαρακτηρίζει την χυδαιότητα των εξουσιαστών. Και για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, να απαντήσουμε ότι αν θέλαμε να σκοτώσουμε όπως παρουσιάζει η “4η εξουσία” δηλαδή τα εκτελεστικά όργανα του ψέματος του κράτους, που είναι οι δημοσιογράφοι, θα ερχόμασταν ένα πρωινό με πλήθος εργαζόμενων να βρίσκονται εντός των γραφείων και θα αφήναμε τον μηχανισμό. Αλλά επειδή πολύ απλά δεν είχαμε και δεν έχουμε τέτοιο σκοπό να βάλουμε σε κίνδυνο άσχετους ανθρώπους, προφανώς για όλους τους λόγους του κόσμου δεν το επιλέξαμε.

Βλέπετε, με όλους εσάς εκεί στη ΝΔ μας χωρίζει μια άβυσσος αξιακών προτεραιοτήτων. Εμείς φροντίζουμε για τις παράπλευρες απώλειες ώστε να αποτραπούν, με βάση την ηθική και τον κώδικα της επαναστατικής βίας, δηλαδή να μην θέτεις σε κίνδυνο άτομα που δεν είναι στόχος του αγώνα και της κάθε ενέργειας που επιχειρούμε. Σε αντίθεση με εσάς σε αυτόν τον πόλεμο ενεργούμε διαφορετικά, μιας και είναι ανυπολόγιστο το πλήθος των ζωών (δέντρα, ζώα) που εσείς έχετε αφαιρέσει με τις εκατοντάδες χιλιάδες καμένων στρεμμάτων Γης όταν κάψατε την βόρεια Εύβοια για επενδύσεις ΑΠΕ το 2021 και τώρα που καίτε με τον ίδιο τρόπο ένα χρόνο μετά τη Σάμο, το Ρέθυμνο, τις δασικές περιοχές της Αχαΐας, την Εύβοια, τον Έβρο, την Ηλεία και την Ιτέα κ.α., καταστρέφοντας την ανυπολόγιστης οικολογικής αξίας έκταση αρχέγονου ελαιώνα…και πλέον την Πεντέλη! Να το μάθει και να το καταλάβει όλη η χώρα εδώ και τώρα ότι καίτε τα πάντα για να τα ερημώσετε, να αφανίσετε κάθε ίχνος άγριας ζωής και στη θέση τους να κάνετε αιολικά και άλλες βιομηχανικές ΑΠΕ, να βάλετε σίδερα και μηχανές, εμπορικά και να ενισχύσετε την τουριστική βιομηχανία. Είμαστε στο πλευρό όλων αυτών που πονάνε και αγωνιούν για την άγρια ζωή και τον φυσικό κόσμο!

Με ανάλογο τρόπο έχετε καταδικάσει όλους αυτούς και όλες αυτές που έχετε εκτελέσει τυφλά οδηγώντας τους/τες στις αυτοκτονίες και την εξαθλίωση στα προγράμματα κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζετε από την περίοδο του covid19 και μετά στον τομέα της εργασίας (νόμος Χατζηδάκη), όπως και με τα όπλα και το στρατιωτικό υλικό που στείλατε στην Ουκρανία για να σφαγιαστεί κόσμος. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέξαμε να επιτεθούμε στο μαγαζάκι που ακούει στο όνομα Real News και στηρίζει την προπαγάνδα των πολιτικών σας. Αυτός είναι ο λόγος που σας επισκεφτήκαμε και στο μαγαζάκι σας, στα τοπικά γραφεία Πεύκης-Λυκόβρυσης για τους λόγους που υποστηρίξαμε στην παρακάτω ανάληψή μας: https://athens.indymedia.org/post/1618836/

Η δράση μας στη Real Group είναι ολόψυχα αφιερωμένη στον αναρχικό απεργό πείνας και σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη που από τις 23/05 διεκδικεί το αυτονόητο: την αποφυλάκισή του, μιας και πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να αποφυλακιστεί έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του με βάση τους ίδιους τους νόμους του αστικού κράτους, τους οποίους δεν διστάζουν να κουρελιάσουν κάθε στιγμή τα καθίκια που βρίσκονται στους καλογυαλισμένους θρόνους της Εξουσίας (Εκτελεστικής-Δικαστικής).

Στο σημείο αυτό επειδή θεωρούμε ότι αυτό το κείμενο ενδέχεται να διαβάζεται από ένα ευρύτερο κοινό, κρίνουμε σκόπιμο να συμπεριληφθούν τα κείμενα με τον λόγο του ίδιου του Γιάννη Μιχαηλίδη ώστε να τα διαβάσει όσος περισσότερος κόσμος γίνεται:

Κείμενο έναρξης της απεργίας πείνας: https://athens.indymedia.org/post/1618734/

Κείμενα μέσα από το νοσοκομείο της Λαμίας:

https://athens.indymedia.org/post/1619832/

https://athens.indymedia.org/post/1619899/

Όσον αφορά την απεργία πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη

Πρόκειται για έναν αναρχικό απεργό πείνας για τον οποίο την μη ικανοποίηση του αιτήματος του την εκλαμβάνουμε σίγουρα ως μια προσπάθεια εξόντωσης και δολοφονίας του. Ο σύντροφος πλησιάζει στις 60 μέρες απεργίας πείνας και ήδη σωματικά έχει ταλαιπωρηθεί σε σημείο επικίνδυνο για την ίδια του τη ζωή κάθε λεπτό που περνάει. Η προσπάθεια εξόντωσής του φαίνεται και από το χρονικό της απεργίας: στην 29η ημέρα απεργίας πείνας (20/06) απορρίφθηκε η ήδη 2η αίτηση αποφυλάκισης του Γιάννη και όταν έγινε έφεση ξανα-απορρίφθηκε στις 06/07 από την Εισαγγελία, ενώ η τελική απόφαση αναμένεται από την επιτροπή που θα συνεδριάσει στις 25/07 κι ενώ ο απεργός θα βρίσκεται στην 64η (!!) μέρα απεργίας πείνας. Στην δικιά μας γλώσσα αυτό αποτελεί απόπειρα δολοφονίας, υποβιβασμό της αξιοπρέπειας του συντρόφου μας, ωμή κοροϊδία και βασικά υποτίμηση της νοημοσύνης ενός υποτυπωδώς σκεπτόμενου ανθρώπου. Την ίδια στιγμή ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βιώνει την αιχμαλωσία του στην απεργία πείνας με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο, φρουρούμενος, στερούμενος τακτικά επισκεπτήρια και μη έχοντας πρόσβαση σε ειδήσεις. Αυτό είναι ευθεία επίθεση στην ψυχολογία του για να του χτυπήσουνε το ηθικό. Εμείς από τους δρόμους δίνουμε μια υπόσχεση: Θα μείνουμε ως το τέλος του αγώνα δίπλα σου αδελφέ μας. Με τις καρδιές μας να σφυροκοπούν στον παλμό του Μίσους.

Εδώ να πούμε ότι αν ο Γιάννης Μιχαηλίδης υποστεί βλάβες υγείας κατά τη συνέχεια της απεργίας πείνας του, οι φλόγες μας θα τυλίξουνε σημεία που δεν το περιμένετε. Η πόλη είναι μικρή και εμείς μελετάμε κάθε σημείο της ασφάλτου στο οποίο αφήνετε τα σάλια σας όπως περπατάτε. Σε περίπτωση που ο Γιάννης Μιχαηλίδης πέσει μάρτυρας ως ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στην Ελλάδα αλλά και τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη, η μητρόπολη δεν θα θυμίζει αυτό που είναι τώρα.

Λίγα λόγια για τη Real News και τον χαφιέ Νίκο Χατζηνικολάου

“In girum imus nocte et consumimur igni”

(“Κάνουμε κύκλους στο σκοτάδι και η φωτιά μας καταβροχθίζει”)

-Βιργίλιος/Guy Debord

Διανύουμε την περίοδο της πλήρους σύγχυσης και απονοηματοδότησης κάθε αξίας. Μια περίοδο περιτριγυρισμένη από την βία της επιβίωσης, την βία των μπάτσων, την έμφυλη βία, την βία ενάντια στην φύση και την κυρίαρχη βία απ’όλες: αυτήν της απάθειας που αυτή πραγματικά σκότωσε το πριν, σκοτώνει το σήμερα και το μετά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια περίοδο πολιτισμικής παρακμής. Πολύ πριν τις φωτιές μας, ο δικός μας πόλεμος είναι συνείδησης και αντίληψης. Η ψηφιακή πληροφορία και η ταχύτητα που αυτή τρέχει, η διαρκής ύπαρξη και διάδραση του κοινωνικού συνόλου μέσα από τα social media, ο αλγοριθμικός έλεγχος και η καθοδήγηση των ερεθισμάτων στις οθόνες δημιουργούν μια συνθήκη ασφυκτική. Οι άνθρωποι αλλοιώνονται, γίνονται ένα τίποτα στην αλλοτρίωση και την αφάνεια, στην συναναστροφή μέσα από τους σωλήνες που τόσο πολύ μας πλάσαρε το κράτος μέσα από τις χρονιές της πανδημίας και την τηλε-ζωή του εγκλεισμού, οι άνθρωποι ξεχνάνε μέχρι να καταναλώσουν το επόμενο μεγάλο θέαμα.

Σε έναν τραγικό αφανισμό κάθε ίχνους λογικής, βγήκανε τα μιάσματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρου του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου να μιλήσουνε για επίθεση στην ελευθερία του Τύπου λασπολογώντας επί της ουσίας τη δράση μας. Προς ενημέρωση οποιουδήποτε/οποιασδήποτε θέλει να το ψάξει στοιχειωδώς, η ελευθερία του Τύπου στη χώρα ήταν από τις χειρότερες παγκοσμίως τόσο επί ΣΥΡΙΖΑ όσο και επί ΝΔ βάσει στοιχείων για την καθοδήγηση του Τύπου από κόμματα της κυβέρνησης και τα αντίστοιχα επιχειρηματικά λόμπι που συνεργάζονται. Πάρτε το χαμπάρι ότι η δημοσιογραφία στην ελληνική επικράτεια δεν είναι αντικειμενική και όποιος/α το πιστεύει αυτό ζει με ψευδαισθήσεις και αναζητεί οάσεις. Με βάση πρόσφατες αποκαλύψεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, (πέρα από το ξέπλυμα των δικών της πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στο σκάνδαλο με τη φαρμακευτική Novartis και τη σύμπλευση των δικών της πολιτικών προσώπων με τους παιδοβιαστές), εμπλέκεται και σε σκάνδαλα παρακολουθήσεων πολιτών-δημοσιογράφων ελέγχοντας κινήσεις και πληροφορίες. Δεν είναι επί του παρόντος να επεκταθούμε σε αυτό, τα δεδομένα υπάρχουν στο διαδίκτυο, αλλά δεν θα μπορούσε να μείνει και ασχολίαστο.

Για ποιούς όμως δουλεύει η αστική δημοσιογραφία;

Ένα πράγμα που δεν μπορεί να μείνει επίσης ασχολίαστο είναι το πόσο μεθοδικά φιμώθηκε η απεργία πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη. Επιλέξαμε να συνεισφέρουμε στο να γίνει ακόμα πιο ορατή μαζί με το πλήθος κόσμου που κατέβηκε στους δρόμους στηρίζοντας αυτόν τον αγώνα. Σε μια περίοδο σκανδαλώδους διαφθοράς και αποπροσανατολισμού, όπου το δικαστικό σύμπλεγμα ξεπλένει τον παιδοβιαστή Λιγνάδη, τον βιαστή Φιλιππίδη, τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου Κορκονέα, τους δολοφόνους της ZackieOh Χορταριά και Δημόπουλο, το κύκλωμα βιαστών της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη που ακούει στο επίθετο “Λεβέντης”, εμείς μένουμε ψυχροί και δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Ναι, αυτή η αστική νεοφιλελεύθερη δημοκρατία και κυβέρνηση τάσσεται στο πλευρό του Λιγνάδη, ενώ εμείς ο κόσμος του αγώνα, της Αναρχίας και της Άμεσης Σύγκρουσης είμαστε στο πλευρό των θυμάτων των παιδοβιαστών. Είναι όλα ξεκάθαρα γιατί αυτό ορίζει ο δικός μας κώδικας. Η Real News λειτουργώντας ως παρακλάδι ενημέρωσης του αστικού κράτους, τάσσεται με την κυβέρνηση, τα σκάνδαλά της, τους παιδοβιαστές, την ίδια στιγμή που ο αγώνας του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη αποκρύπτεται επιμελώς. Ακόμα ωστόσο και να παίζανε τον αγώνα του είμαστε σίγουροι ότι θα ρίχνανε τόνους αντι-αναρχικής λάσπης στο κίνημα αλληλεγγύης που ξεδιπλώθηκε και τον ίδιο τον απεργό. Τα εγκλήματα και οι κανιβαλισμοί των μπάτσων θάβονται. Ο Νίκος Σαμπάνης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στο Πέραμα και ούτε στο ελάχιστο δεν αποκαλύφθηκε η εγκληματική συμμορία των μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ που τον εκτέλεσε. Αντιθέτως το βίντεο της δράσης μας αμέσως δόθηκε στον τηλεοπτικό βόθρο ώστε τα σώματά μας να διαπομπευτούν ως κρέατα στη μηχανή της αστικής ενημέρωσης. Αυτό φυσικά δεν γίνεται πρώτη φορά, η Real News πολλαπλές φορές έχει δώσει τα πρόσωπα συντρόφων δημόσια ως “επικηρυγμένων” παίρνοντας γραμμή πάντα από τους μπάτσους. Να χαίρεστε τις αξίες σας. Σας έχουμε μάθει καλά. Και σας χαρτογραφούμε.

Και γιατί η Real News είναι παρακλάδι ενημέρωσης της κυβέρνησης; Μα αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς/καμία στο βιογραφικό του επικεφαλή δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου. Από μαθητής χωμένο κεφάλι στις παρατάξεις της μαθητικής ΝΔ, έπειτα στην ΔΑΠ, την ΟΝΝΕΔ και πάει λέγοντας. Σάρκα από τη σάρκα λοιπόν του μηχανισμού της ΝΔ, γνωρίζουμε ιστορικά τον ρόλο του και ποιόν έχει υπηρετήσει σε αυτήν την χώρα ιδεολογικά, πολιτικά, δημοσιογραφικά με την πένα του. Αυτό για να ξεκαθαρίσουμε ποιοί είναι συνεργάτες όσων δολοφονούν την φύση, την ζωή και την ίδια την κοινωνική βάση. Προκαλούμε τον Νίκο Χατζηνικολάου να βγάλει δημόσια τα στοιχεία για το πόσα χρώσταγε στο ελληνικό δημόσιο η Real τα προηγούμενα χρόνια. Τη στιγμή που αυτός χρώσταγε εκατομμύρια ευρώ, άλλος κόσμος πάσχιζε να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Είναι πραγματικά αμέτρητα τα παραδείγματα κουκουλώματος, αυθαιρεσιών και παραπληροφόρησης από την κεντρική γραμμή των καθεστωτικών μέσων. Γιατί να μιλήσουμε; Για το πως πλασάρουν την ανάπλαση και τον εξευγενισμό ενώ εκτοπίζουν πληθυσμούς και ιδιωτικοποιούν τον δημόσιο χώρο; Για το διαρκές σόου που δίνεται με πάτημα την κατάσταση στο Αιγαίο τη στιγμή που ο πόλεμος ανθίζειτα στην Ευρώπη; Για το πόσο περήφανα δημοσιεύανε χουντικής εμπνεύσεως μέτρα επί των περιόδων της covid19 όπου η υγεία έγινε εργαλείο πολιτικής και μέσο στρατιωτικοποίησης και ελέγχου; Για τις αμέτρητες επαναπροωθήσεις και δολοφονίες κατατρεγμένων αμάχων μικρών παιδιών και ανθρώπων μεταναστ.ρι.ών στο Αιγαίο από το Ελληνικό Λιμενικό όπως και την εξόντωσή τους στα camps; Για την λεηλασία της φύσης και των βουνών παντού στην ύπαιθρο όπου ο μέσος άνθρωπος των πόλεων δεν έχει την παραμικρή ιδέα τη στιγμή μάλιστα που αφαιρούνται τα δικαιώματα για τις αποφάσεις που αφορούν το ξεπούλημα της φύσης από τοπικά όργανα; Γιατί να μιλήσουμε πραγματικά; Έχουν το ΘΡΑΣΟΣ να μιλάνε για ελευθερία του Τύπου αυτοί που ποινικοποίησαν ακόμα και την ίδια την Tέχνη. Αν μπορούσαν θα ποινικοποιούσαν και θα ιδιωτικοποιούσαν τις ίδιες μας τις ανάσες.

Το κράτος εντέχνως αξιοποιεί και βομβαρδίζει τους υπηκόους με μια αλυσίδα από απανωτές κρίσεις. Πατώντας στην πραγματική αποτυχία του συστήματος εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, αναδύονται όλα τα σοκ κρίσεων για το κράτος: Υγειονομική, ενεργειακή, περιβαλλοντική (με σκοπό την έμπνευση πράσινων επενδύσεων), πολεμική και η λίστα θα συνεχίζεται όπως όλα δείχνουν. Από τη μία αυτό είναι μια τακτική συνεχόμενων διαταγών και συνεχόμενης άσκησης ψυχολογικής βίας στα πλήθη και από την άλλη είναι μια μέθοδος σοκ και αποπροσανατολισμού ώστε να περνάνε στη ζούλα με ταχύρρυθμο τρόπο και εύκολα νομοσχέδια-κτήνη, όπως αυτό για την Εργασία και το Περιβάλλον (βλ. ευθεία επίθεση σε περιοχές Natura και αποχαρακτηρισμός εκτάσεων), όπως οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα (που δημιουργούν υποψήφιους για φυλακή σχεδόν όλους τους φτωχούς – η δικαιοσύνη άλλωστε γίνεται όλο και πιο ταξική), όπως το Εκπαιδευτικό (που γεμίζει με μπάτσους και ιδιωτικοποιεί τα πανεπιστήμια), όπως ο τομέας της Υγείας (ολοένα και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση φορέων και ασφαλίσεων). Παράλληλα το κράτος με τον ρόλο του Σωτήρα που χτίζει για τον εαυτό του δείχνει πόσο βαθιά απαξιώνει τον μέσο άνθρωπο της κοινωνικής βάσης με τα ψίχουλα-κουπόνια που του προσφέρει σε αντάλλαγμα των παραπάνω ‘κρίσεων’ σε τομείς όπως τουρισμός, ρεύμα, καύσιμα. Όταν μιλάμε για πνευματική και πολιτισμική παρακμή, εννοούμε αυτήν ακριβώς την απαξίωση της ύπαρξής μας ως όντα μέσα από ένα σύνολο κοροϊδευτικών μηχανισμών ολιγαρχίας. Την απαξίωση της πνευματικής μας ποιότητας και των σωμάτων μας από ένα κρατικό χέρι που πετάει αυτά τα ψίχουλα όπως οι Ναζί τα ψίχουλα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων για να τους αφήσουν να κανιβαλιστούν μεταξύ τους…

Εμπρηστική Αλληλεγγύη και Επίθεση

Μεταφέροντας τη μνήμη, τα λόγια της συντρόφισσας και των εξεγερμένων συντρόφων από τη Χιλή:

“Πρέπει να αλλάξουμε αυτόν τον ειρηνικό, ήρεμο, απλό τρόπο ζωής, χωρίς να υπάρχει τίποτα που να είναι μια καθημερινή ρουτίνα. Πρέπει να είναι ένα κάτι σοκαριστικό για να γίνει ζωή, ένα μόνιμο σοκ. Πρέπει να είναι χαρά και πόνος, πρέπει να είναι οργή και μίσος.”

-Luisa Toledo

“Όταν υπάρχουν πολλοί χωρίς τιμή, πάντα θα υπάρχουν άλλοι που θα κουβαλούν μαζί τους την τιμή των πολλών.”

“Εκείνοι/ες που αποφασίζουν να επαναστατήσουν ενάντια στη μιζέρια που τους εμφυτεύεται από τη γέννησή τους γνωρίζουν μόνο δύο πεπρωμένα: τη φυλακή και το θάνατο, εμείς ψιθυρίζουμε μια τρίτη επιλογή, ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ”

Πραγματοποιήσαμε αυτή την ενέργεια με τα πλέον απλά μέσα που βρίσκονται οπουδήποτε εύκολα, νόμιμα. Αυτό το λέμε και θα το ξαναλέμε για να τονίσουμε το εξής: Δεν υπάρχουν ειδικοί της βίας. Δεν χωράνε στον αναρχικό χώρο ελίτ των γνώσεων. Δεν έχουμε αρχηγούς. Είναι ένας χώρος οριζόντιος με οριζόντια οργάνωση και διάχυση τεχνογνωσίας και αυτό είναι η μαγεία και η ποικιλομορφία του. Δεν υπάρχουν “σοβαροί και ασόβαροι”, δεν υπάρχει μια μεμονωμένη κάστα ανθρώπων που ξέρει να δρα, να ενεργεί και να κινείται. Μπορεί η καθεμία και το καθένα από εμάς, μελετώντας τον εχθρό, την ιστορία και δρώντας στο εδώ και το τώρα να κάνει πράγματα που υπερβαίνουν τα όριά του. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό μας αναλογεί ιστορικά σαν αναρχικές/αναρχικούς όπως και σε παλιότερες περιόδους όπως και τώρα και για όσο υπάρχουν κράτος και εξουσιαστές. Τα πράγματα είναι σοβαρά και απαιτούν διαρκή επαγρύπνηση. Το κράτος στρατιωτικοποιείται, ελέγχει, προλαμβάνει και είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο που μένει ζωντανός. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε ότι η Εξέγερση είναι ο μόνος δρόμος να σαμποτάρουμε την πολεμική μηχανή ρεαλιστικά ενάντια σε κάθε εθνικισμό, σε κάθε μιλιταρισμό αριστερό ή δεξιό, ενάντια σε κάθε κράτος ελληνικό-ουκρανικό-ρώσικο και ενάντια σε κάθε δολοφονικό συνασπισμό κρατών όπως ΝΑΤΟ-ΕΕ. Αυτό που αναλογεί στο παρόν και στο πάντα είναι η Εξέγερση και η διάχυσή της με όλα τα μέσα ώστε να πέσει το κράτος. Ο δρόμος και η επιλογή του “δεν γνωρίζαμε”, “δεν καταλάβαμε” είναι ο δρόμος της κοινωνικής-ιστορικής κατάστασης συναίνεσης όμοιας με αυτή που επικρατούσε στη Ναζιστική Γερμανία της παρακμής.

Δεν ηρωοποιούμε, ούτε και πρέπει, την πράξη μας και κάθε βίαιη πράξη. Επίσης δεν φετιχοποιούμε κάθε βίαιη πράξη που στέκεται ανάχωμα απέναντι στους καταπιεστές και την εξουσία. Όμως αντιλαμβανόμαστε τον όρο επαναστατική βία ως κάτι που το ορίζουν και το τοποθετούν οι ίδιοι οι δράστες. Είναι θέμα αντίληψης και αυτή η αντίληψη είναι μόνο δημόσια και όχι θέμα κάποιας ελίτ και “εξειδικευμένων επαναστατών”. Η επαναστατική βία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ριζοσπαστικού αγώνα για την ενίσχυση του αυτόνομου κώδικα και της αυτόνομης κουλτούρας, μιας νέας κουλτούρας, επαναστατικής, απέναντι στον τωρινό μίζερο τρόπο ζωής και υποκρισίας. Μας επιτρέπει να γίνει σκοπός όλων των ανθρώπων με αγωνία και συνείδηση για ανθρώπινη ζωή και όχι επιβίωση. Μας δίνει τον χώρο να μιλάμε για μια διαρκή εξέγερση και ανατροπή του υπάρχοντος. Ας γίνουμε η ουσία του παρόντος για μια ρηξιακή οπλισμένη επιθυμία των από τα κάτω, για τον εμφύλιο πόλεμο συνειδήσεων και αντίληψης απέναντι στην απάθεια και τις χιλιάδες μορφές καταπίεσης που βιώνει ο καθένας και η καθεμία μας καθημερινά. Για αυτές τις χιλιάδες μορφές έχουμε και από μία πυροδότηση να ξεκινήσουμε. Γιατί αυτός ο κόσμος του ψέματος, του εμπορίου προπαγάνδας και κατασκευής σκέψεων, αρχιρουφιανιάς και βίαιης δημοσιογραφίας μόνο όταν γίνει αποκαΐδια θα μπορέσουμε να πατήσουμε πάνω του για να φυτέψουμε μια αληθινά ανθρώπινη επικοινωνία.

Κάλεσμα σε διεθνιστική καμπάνια δράσεων “Η ΦΥΣΗ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ” ενάντια στην καταστροφή του φυσικού κόσμου:

Τα τελευταία χρόνια ο φυσικός κόσμος δέχεται μια ολομέτωπη επίθεση από τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Αμαζόνιος (2019), Αυστραλία (2020), Σιβηρία (2021), Ελλάδα-Εύβοια (2021), ενώ φέτος παράλληλα με τα όσα συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια μαίνονται ακραίες καταστροφές οικοσυστημάτων σε χώρες όπως Ισπανία, Γαλλία, Μαρόκο, Πορτογαλία κ.α. Στην Ελλάδα αριθμούμε μέσα σε λίγες μέρες πάνω από 70 μέτωπα φωτιάς από αυτούς που θέλουνε να χτίσουν τις αλαζονικές τους επενδύσεις πάνω στα πτώματα της άγριας ζωής. Τελευταίο θλιβερό παράδειγμα αποτελούν και οι μεγάλες πυρκαγιές στον ορεινό όγκο της Πεντέλης που καίνε τις τελευταίες ώρες. Αυτό το εγκληματικό φαινόμενο θεωρούμε ότι πρέπει να σταματήσει από τις δυνάμεις της κοινωνικής βάσης που έχει πραγματικές ευαισθησίες όπως και τα συντρόφια μας διεθνώς. Έτσι καλούμε μια καμπάνια με κωδικό όνομα “Η φύση εκδικείται”.

ΥΓ: Δίνουμε μια στοργική αγκαλιά σε όλα τα συντρόφια σε κάθε πόλη της Ελλάδας που συνεχίζουν να μάχονται. Στήνουμε τα πύρινα μέτωπά μας σαν σινιάλο αλληλεγγύης στους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες όλου του πλανήτη, από τη Χιλή ως τη Σρι Λάνκα. Αυτό το σύστημα έχει στόχο να μας σκοτώσει, πρέπει να το ισοπεδώσουμε.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΟΣ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΩΝ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, ΝΤΙΝΟ ΓΙΑΓΤΖΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΙΔΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΕ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Χιλιάδες Ήλιοι της Νύχτας

Posted on

Σταμάτα να διαμαρτύρεσαι και γίνε επαναστάτης/τρια: Πώς να γίνεις μέλος της FAI

Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες γέρνουν όλο και πιο κοντά στην πλήρη κατάρρευση και ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος διαφαίνεται στον ορίζοντα, ένα ερώτημα καίει με αυξανόμενη ένταση στα μυαλά των Αναρχικών παντού : τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω να καταστραφούν τα πράγματα;

Από την εποχή της ακμής των αρχών του 1900, ο ηθικός και κοινωνικός ιστός της βίαιης Αμερικής δεν έχει βρεθεί τόσο κοντά στο σημείο καμπής, τα μυαλά ενός ολόκληρου πληθυσμού τόσο κοντά στο να βράσουν. Ζούμε σε μια μοναδική εποχή, σε μια μεταβατική θέση – οι Ριζοσπάστες κάθε είδους εγκαταλείπουν γρήγορα τις προ πολλού νεκρές τακτικές της Αριστεράς Διαμαρτυρίας υπέρ της μαχητικής δραστηριότητας, φτάνοντας στο σημείο να σχηματίζουν ένοπλες ομάδες. Το κράτος όχι μόνο το γνωρίζει αυτό, αλλά και το περιμένει, κάτι που λέει αρκετά τρομερό για το τι μας περιμένει, λαμβάνοντας υπόψη τη μαζική συγκέντρωση στρατιωτικών μονάδων για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τα πράγματα είναι άσχημα, πραγματικά άσχημα, και οι άνθρωποι παντού αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν κάτι. Το γεγονός είναι ότι η βία ΔΟΥΛΕΥΕΙ και οι άνθρωποι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό.

Ο ριζοσπαστισμός έχει εδώ και καιρό χτυπηθεί από τις ηλίθιες πεποιθήσεις που διαιωνίζονται από το Δημοκρατικό Κόμμα. Με την προδοσία του Μπέρνι οι άνθρωποι αρχίζουν να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχει μια φαγούρα στο χέρι των απανταχού Αριστερών, ένα βαρύ σπυρί που ζητάει να σπάσει. Γίνεται λόγος για «πραγματική επανάσταση» και για το τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Είναι ένα ερώτημα του οποίου η ώρα έχει έρθει. Η θρησκευτική πίστη στη μη βία, που μας έχουν χώσει παθητικο-επιθετικά στο λαιμό μας, δηλώνει ότι ένα άτομο πρέπει να επιτρέψει σε μια οντότητα με την οποία βρίσκεται σε αντιπαράθεση να δει το κακό στους δικούς του/της τρόπους και να αλλάξει οικειοθελώς, επειδή απ’ ό, τι φαίνεται οι άνθρωποι αλλάζουν τα συστήματα πεποιθήσεων όπως τα υγρά ατμού. Αυτό, ως δια μαγείας, θα εξαπλωθεί με κάποιο τρόπο σε όλη την κοινωνία και θα δημιουργήσει μόνιμη αλλαγή. Φυσικά όλα αυτά είναι ψέματα. Αυτή η ανόητη αντίληψη εμπιστεύεται εξαιρετικά την ανθρώπινη συνείδηση και υποθέτει ότι οι άνθρωποι αποφασίζουν ορθολογικά για την πορεία των πράξεών τους και έχει αποδείξει ότι είναι χρεοκοπημένη. Αν το δόγμα της «συνειδητής επιλογής» ήταν αληθινό, ολόκληρος ο τομέας της διαφήμισης δεν θα υπήρχε. Αν ένα άτομο είχε εξαρχής λειτουργική συνείδηση, θα συμμετείχε πράγματι σε δραστηριότητες που απειλούν και καταστρέφουν διάφορες μορφές ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, θα υποστήριζε ένα κράτος που εξάγει πόλεμο και θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο; Ολόκληρο το σύστημα εξαρτάται από τους ανθρώπους που ΔΕΝ ενεργούν ορθολογικά και δεν αναλογίζονται ηθικά τις ίδιες αυτές πράξεις. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες κοιμούνται σαν μωρά.

Άλλες παρατάξεις, κυρίως στην Αριστερά, θέλουν να περιμένουμε κάποια Μεγάλη Επανάσταση, αποδεχόμενοι τη ζωή μας ως εργαλεία σε κάποιο διαλεκτικό έργο, αναγκασμένοι να δεχόμαστε σιωπηλά το ένα χτύπημα μετά το άλλο μέχρι να επιτευχθεί αρκετή κρίσιμη μάζα μέχρι….ναι, βασικά κανείς δεν φαίνεται να ξέρει. Ο Σερφίνσκι στο Ευλογημένη η Φλόγα σημειώνει ότι σχεδόν κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης που διοικούσαν οι Ναζί είχε οργανωμένη αντίσταση, κάποια μάλιστα με όπλα. Χιλιάδες κρατούμενοι συμμετείχαν σε αυτές τις οργανώσεις σχεδιάζοντας ενεργά τη στιγμή που θα έβαζαν τέλος στην εκτεταμένη σφαγή και θα απελευθερώνονταν. Το πρόβλημα ήταν ότι το σχέδιο δεν καρποφόρησε ποτέ, οι καιροί δεν ήταν ποτέ αρκετά κατάλληλοι, τα πράγματα δεν ήταν ποτέ αρκετά έτοιμα. Τα πτώματα συνέχιζαν να συσσωρεύονται με την ίδια ταχύτητα που ξεσπούσε κάθε νέα ανείπωτη φρίκη, όμως οι ιεραρχικοί ηγέτες παρέμεναν ακλόνητοι περιμένοντας τον ιδανικό καιρό. Ακόμα και οι κοινωνικές διαμαρτυρίες όπως οι καλύτεροι μισθοί, η κοινωνική ασφάλιση, τα περισσότερα δικαιώματα, αν και σίγουρα αξιοθαύμαστες, είναι κινητοποιήσεις με ημερομηνία λήξης που οδηγούν πίσω στην παθητικότητα. Το μόνο πράγμα που μαθαίνουμε περιμένοντας είναι να περιμένουμε.

Οι άνθρωποι θέλουν να δράσουν, θέλουν να κάνουν κάτι. Τα πλήθη των ανήσυχων είναι γεμάτα με κάτουρο και ξύδι που ψάχνουν για στόχο. Τα χέρια είναι πρόθυμα με ένα μόνο ερώτημα να απομένει: με ποιους στο διάολο θα το κάνουν;

Είναι ένα ερώτημα που έχω θέσει στον εαυτό μου, και ένα που με οδήγησε να στείλω μήνυμα στους αξιόλογους φίλους του Insurrection News, ένα σημείο συγκέντρωσης «ειδήσεων, αντιπληροφόρησης και υποκίνησης από την παγκόσμια πρώτη γραμμή της αντικαπιταλιστικής εξέγερσης και του κοινωνικού πολέμου». Όπως το είδα, υπήρχαν μερικές ομάδες εκεί έξω, αλλά δύσκολα θα βρείτε κάποια καλύτερη από την περιβόητη Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία, μια σκιώδη «τρομοκρατική» ομάδα, περισσότερο γνωστή με το ιταλικό ακρωνύμιο FAI, την ίδια της οποίας τις «ομάδες θανάτου» κάλυψα για το Disinfo:

«[Η] FAI/FRI κατέστησε σαφές ότι δεν πρόκειται για μια συλλογή μαθητών γυμνασίου με περαστικό ενδιαφέρον για τον Μπακούνιν. Πρόκειται για σκληροπυρηνική Προπαγάνδα της Πράξης.” “Η φωτιά, η επίθεση, η απειλή εναντίον οποιουδήποτε εκπροσώπου της εκκλησίας και της εξουσίας είναι απολύτως δικαιολογημένη”, σημείωσαν οι Αναρχικοί, “Έχουμε τα όπλα και την προθυμία μας να τους επιτεθούμε. Οι μέρες του γλεντιού τους έχουν τελειώσει».

Η FAI/FRI είναι ίσως η μόνη αναρχική συλλογικότητα στον πλανήτη που μπορεί να υποστηρίξει αυτόν τον ισχυρισμό, έχοντας εξαπολύσει εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον πύργων κινητής τηλεφωνίας στη Ρωσία καθώς και εναντίον τραπεζών της Χιλής, σαμποτάροντας σιδηροδρομικές γραμμές του Μπρίστολ, ακόμη και πυροβολώντας την επιγονατίδα του επικεφαλής μιας ιταλικής εταιρείας πυρηνικής μηχανικής.

Αυτοί οι τύποι και τύπισσες δεν παίζουν και δεν ενδιαφέρονται να «επηρεάσουν την επιχειρηματολογία» ή να «ηθικολογήσουν τις νίκες».

Μασκοφόροι αναρχικοί που φέρνουν το φόβο στην καρδιά της αστικής τάξης; Μείνε ήρεμη παλλόμενη καρδιά μου! Λοιπόν, πού μπορεί κανείς να εγγραφεί;

Η σύντομη απάντηση: δεν μπορείτε.

Η μακρά απάντηση είναι πολύ πιο περίπλοκη.

«Η FAI δεν έχει πραγματικά μέλη, είναι μια άτυπη οργάνωση», εξηγεί το Insurrection News. Παρόλο που μπορεί να μην έχει γραφεία, βαθμούς ή επίσημες δομές, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν θα μπορούσε να γίνει μέλος της. «Ένα άτομο είναι μέλος της FAI μόνο όταν πραγματοποιεί μια δράση υπό το όνομα της FAI. Είναι περισσότερο μια ιδέα παρά κάποιο είδος πραγματικής οργάνωσης».

Ο Alfredo Cospito, ο φυλακισμένος Αναρχικός που καταδικάστηκε για μια δράση της FAI-FRI (γονατίζοντας εκείνο το στέλεχος της εταιρείας πυρηνικής ενέργειας) αναπτύσσει και υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα αυτής της «άτυπης» οργάνωσης σε μια επιστολή από τη φυλακή:

«Δεν θα κουραστώ ποτέ να το επαναλαμβάνω, κατά τη γνώμη μου, η άτυπη ομοσπονδία πρέπει να «περιορίζεται» στο να είναι ένα απλό μέσο που ακόμη και σύντροφοι σαν εμένα, εντελώς ξένοι προς οποιαδήποτε οργάνωση, μπορούν να χρησιμοποιήσουν, δίνοντας στον εαυτό τους τη δυνατότητα να σχετιστούν με άλλα άτομα ή πυρήνες διασκορπισμένους σε όλο τον κόσμο. Η FAI-FRI είναι ένα όπλο πολέμου και όσο πιο απλή είναι η δομή της, όσο πιο στοιχειώδης είναι η δυναμική της, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι. Η μείωση της πολυπλοκότητάς του αυξάνει την αποτελεσματικότητά του…..

Αντί να περιμένουν να δοθούν εντολές, η FAI λειτουργεί ως εφίστιος φανός για άτομα ή ομάδες που θα υψώσουν γενναία τη δική τους μαύρη σημαία του Αναρχισμού – δεν υπάρχει ηγέτης για να συλληφθεί, ούτε πληροφοριοδότες για να πληρωθούν, επειδή οι πυρήνες δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.

Τόσο ο συντονισμός όσο και η συνέλευση είναι εκτεθειμένα στην καταστολή, όλοι γνωρίζουν όλους τους άλλους, είναι σαν χάρτινος πύργος, αν πέσει ο ένας πέφτουν όλοι οι άλλοι. Η FAI, με έναν πολύ απλό και φυσικό τρόπο μέσα από τη συλλογική εμπειρία δεκάδων ομάδων διάσπαρτων σε όλο τον κόσμο, χωρίς καν να το καταλάβει, αντικατέστησε αυτές τις δύο παλιές μεθοδολογίες με επαναστατικές εκστρατείες που δεν χρειάζονται προθεσμίες ή αμοιβαία γνώση, μόνο οι πράξεις μιλούν. Δεν υπάρχει ανάγκη συντονισμού όταν αρκεί η επικοινωνία της αρχής μιας εκστρατείας με διεκδικήσεις, κομμάτια γραπτού λόγου που ακολουθούν τις δράσεις και ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ διαφορετικών εντάσεων (εξεγερσιακών, ατομικιστών, μηδενιστών, κοινωνικών και αντικοινωνικών αναρχικών) δημιουργώντας έτσι νέες διαδρομές που δεν χαρακτηρίζονται ποτέ από ομοιομορφία, ιδεολογία, πολιτική. Όσον αφορά τη συνέλευση, αυτός είναι ένας τρόπος να πολιτικοποιηθούν και να γίνουν ιδεολογικές οι απλές και φυσικές σχέσεις συγγένειας, φιλίας, αγάπης, αδελφοσύνης,που έχει μέσα της κάθε ομάδα της FAI-FRI και οι οποίες αφορούν την πιο προσωπική τους ζωή και μόνο τη στιγμή της δράσης διαπλέκονται με την ύπαρξη της άτυπης ομοσπονδίας…

Η άτυπη ομοσπονδία ακολουθεί την πολεμική της τροχιά, η οποία μέσα στα όρια της δύναμής της θέλει μόνο να καταστρέψει και να μην οικοδομήσει τίποτα. Μια απρόβλεπτη τροχιά, η οποία δεν είναι ποτέ ιδεολογική, ποτέ πολιτική, ποτέ εποικοδομητική και η οποία μερικές φορές τέμνεται με εκείνη του «πραγματικού κινήματος». Δύο τροχιές με τελείως διαφορετικούς στόχους, η πρώτη το αναρχικό κίνημα, μαχητικό, βίαιο, επαναστατικό με τις συνελεύσεις και τις ειδικές οργανώσεις του και η δεύτερη η FAI-FRI, ένα απλό μέσο, στοιχειώδες, βασικό, άτυπο για να κάνει πόλεμο, να χτυπάει, μετά να εξαφανίζεται, να επικοινωνεί χωρίς ποτέ να γίνεται ορατό. Οι δύο τροχιές πρέπει να διατηρηθούν χωριστά η μία από την άλλη, καθώς θα εκμηδένιζαν η μία την άλλη αν συναντιόντουσαν.

Πάνω απ’ όλα ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ο καθένας είναι μέρος της FAI-FRI μόνο τη στιγμή της δράσης, μετά ο καθένας επιστρέφει στη ζωή του ως αναρχικός, μηδενιστής, ατομικιστής, στα δικά του σχέδια και τις εξεγερτικές ή επαναστατικές του προοπτικές με όλα τα παρελκόμενά τους όπως συνελεύσεις, συντονισμοί, πυρήνες συνάφειας, καταλήψεις, κομμούνες, αγώνες στην περιοχή και ούτω καθεξής.

Η FAI-FRI (τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ) δεν είναι ένα κόμμα ή ένα κίνημα και ακόμη λιγότερο μια οργάνωση, αλλά ένα μέσο για την ενίσχυση μεμονωμένων ομάδων συνάφειας ή μεμονωμένων ατόμων δράσης μέσω διεθνών εκστρατειών που ενώνουν τις δυνάμεις μας χωρίς συντονισμό, χωρίς να παραδίδουν πολύτιμη ελευθερία.

Ένα μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάθε αναρχικό που επιδιώκει την καταστροφή στο εδώ και τώρα. Δεν είναι ένα τέλειο μέσο, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν ξεκινώντας από τις διεθνείς εκστρατείες, οι οποίες, νομίζω, δεν έχουν αξιοποιηθεί ποτέ στο έπακρο. Φανταστείτε τη συγκέντρωση δυνάμεων σε στόχους του ίδιου είδους, σε διεθνή κλίμακα…».

Ισχυρά λόγια και μεγάλες αξιώσεις. Αλλά λειτουργεί αυτό;

Άλλες οργανώσεις, όπως το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης και η αδελφή του οργάνωση, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων, έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες άτυπες, κυψελοειδείς δομές με καταστροφικά αποτελέσματα, προκαλώντας ζημιές αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και όλα αυτά χωρίς ούτε μία σύλληψη από το 1997 έως το 2000, σημειώνοντας σε ένα FAQ:

«Αυτή η δομή των πυρήνων ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στη διασφάλιση της συνέχισης της οργάνωσης με ελάχιστες συλλήψεις. Οι διωκτικές αρχές, ιδίως στη Βόρεια Αμερική, είναι εκπαιδευμένες να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν οργανώσεις που έχουν έναν ηγέτη, μια ιεραρχία και ένα κεντρικό αρχηγείο. Το ELF δεν περιέχει τίποτα από αυτά. Λόγω των αυτόνομων και υπόγειων πτυχών των πυρήνων του ELF, μια διείσδυση σε έναν πυρήνα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα σταματήσει ολόκληρο το κίνημα. Εάν ένα άτομο ή ακόμη και ένας ολόκληρος πυρήνας συλληφθεί από τις αρχές, άλλα άτομα και πυρήνες θα είναι ελεύθερα να συνεχίσουν το έργο τους καθώς λειτουργούν ανεξάρτητα και ανώνυμα ο ένας από τον άλλο. Η δομή των πυρήνων είναι ένα είδος τακτικής αντάρτικου που εφαρμόζεται με επιτυχία από διάφορα κινήματα σε όλο τον κόσμο εδώ και αιώνες. Μπορεί να είναι μια επιτυχημένη τακτική όταν χρησιμοποιείται σωστά εναντίον μιας μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης.

Το ELF δεν έχει κάποιο είδος φυσικού καταλόγου μελών ή συναντήσεων που μπορείτε να παρακολουθήσετε για να συμμετάσχετε. Θυμηθείτε, το ELF δεν περιστρέφεται γύρω από μια φυσική βάση ή μια κλασικά σχεδιασμένη δομή, αλλά αντίθετα γύρω από μια ιδεολογία. Εάν πιστεύετε στην ιδεολογία του ELF και ακολουθείτε ένα συγκεκριμένο σύνολο ευρέως δημοσιευμένων κατευθυντήριων γραμμών, μπορείτε να διεξάγετε δράσεις και να γίνετε μέλος του ELF.

Τα άτομα που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν… πρέπει να ακολουθήσουν τις παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές και να δημιουργήσουν το δικό τους στενό ανώνυμο πυρήνα που αποτελείται από αξιόπιστους και ειλικρινείς ανθρώπους. Να θυμάστε ότι το ELF και κάθε πυρήνας μέσα σε αυτό είναι ανώνυμοι όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και για το ευρύ κοινό. Έτσι δεν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να δραστηριοποιηθεί κάποιος σε έναν ήδη υπάρχοντα πυρήνα. Πάρτε πρωτοβουλία, δημιουργήστε το δικό σας πυρήνα και κάντε αυτό που πρέπει να γίνει!»

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η FAI ήταν διαβόητα επιτυχημένη. 180 επιθέσεις με φωτιές και βομβιστικές επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από μία μόνο ομάδα με την ονομασία «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», γεμίζοντας τους υπηρέτες του κράτους με περισσότερο φόβο από ό,τι θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε «κατοχή». Οι επιθέσεις προσανατολίζονται γύρω από πτυχές της κοινωνίας σε συγκεκριμένες εκστρατείες και όχι σε συντεταγμένες με βάση την τοποθεσία, επιτρέποντας στα μέλη να χτυπήσουν με οποιονδήποτε τρόπο θεωρούν εφικτό. Ένα κάλεσμα για εκδίκηση στο όνομα των πεσόντων αναρχικών που ονομάστηκε «Μαύρος Δεκέμβρης» απέφερε τουλάχιστον 63 επιτυχημένες δράσεις σε ένα μήνα σε πολλές ηπείρους. Λέει ένα άλλο κείμενο της FAI: «Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες εκστρατείες ως στρατηγική (για παράδειγμα ενάντια στο σύστημα φυλακών ή στη λεηλασία της γης και των ζώων) μπορούμε εύκολα να προκαλέσουμε βραχυκύκλωμα στην κανονική λειτουργία της κοινωνίας. Για παράδειγμα, μια εκστρατεία κατά των φυλακών που θα περιλαμβάνει αφίσες και φυλλάδια κατά των φυλακών, σαμποτάζ και εμπρησμούς κατά των εταιρειών που χτίζουν φυλακές ή/και πλουτίζουν με τη διαχείρισή τους, επιστολές σε φυλακισμένους αναρχικούς, επιθέσεις σε δεσμοφύλακες και διοικητές φυλακών, εκρηκτικές επιθέσεις σε δικαστές σε αλληλεγγύη με αναρχικούς κρατούμενους, θα ήταν αναμφισβήτητα μια ισχυρή εκστρατεία που θα προκαλούσε ρωγμές στους τοίχους των φυλακών. Αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις μπορούν να χτυπήσουν το καθεστώς της φυλακής και να δημιουργήσουν απρόβλεπτες καταστάσεις μέσα στη φυλακή, ακόμα και να βοηθήσουν τους συντρόφους που θέλουν να αποδράσουν».

Οι επιθέσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν από άτομα ή πυρήνες συντρόφων, που απορρίπτουν την ιδέα οποιουδήποτε συγκεντρωτικού μοντέλου και επιλέγουν να ξεκινήσουν από τη βάση ατομικών πρωτοβουλιών που θέλουν να συλλογικοποιηθούν. Όπως το έθεσε μια ομάδα: «Στις ομαδικές συναντήσεις, κάθε σύντροφος είχε την ευκαιρία να προτείνει ένα σχέδιο επίθεσης, ανοίγοντας έτσι μια συζήτηση για το σχεδιασμό, το χρονοδιάγραμμα, την πολιτική ανάλυση και τα επιχειρησιακά προβλήματα που δημιουργεί η τοποθεσία ενός συγκεκριμένου στόχου. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα καταλήγαμε σε συμφωνία. Τα αντίθετα επιχειρήματα μερικές φορές εξελίσσονταν σε μια ισχυρή διαλεκτική, ιδίως όσον αφορά τη στρατηγική και την ιεράρχηση του χρονισμού, και αρκετά συχνά υπήρχαν περισσότερες από μία προτάσεις, οπότε έπρεπε στη συνέχεια να επιλέξουμε ποια θα επιλέγαμε και ποια θα κρατούσαμε στην «αποθήκη» για να βελτιωθεί στο μέλλον».

Από εκεί και πέρα, υπογράφηκε ένας αριθμός ανακοινώσεων από ομάδες (Μηδενιστική Φράξια, Κομάντο Ανάσα του Τρόμου, Τερροριστική Αντάρτικη Μονάδα) που προέκυψαν από κάθε ξεχωριστή πρωτοβουλία, μια έξυπνη μέθοδος που αφήνει τους αστυνομικούς να μαντεύουν και να κυνηγούν αδιέξοδα. Μετά την επίτευξη συμφωνίας, είτε ως ολόκληρη συλλογικότητα είτε ως ξεχωριστή πρωτοβουλία, σχεδιάζεται συνήθως η επίθεση. Κάθε μέλος συνεισφέρει – οι πληροφορίες συλλέγονται από εφημερίδες, περιοδικά και το Διαδίκτυο – η περιοχή όπου θα γινόταν η δράση αναγνωρίζεται και χαρτογραφείται – η προσέγγιση και η αποχώρηση από τον στόχο σχεδιάζεται (αποφεύγοντας κάμερες και αστυνομικά σημεία ελέγχου), συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών διαδρομών σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι απρόβλεπτο, και φυσικά έχοντας κατά νου το ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τα γουρούνια. Υπήρχαν επίσης ομάδες υποστήριξης, «κρησφύγετα», τρόποι για να ζητήσετε βοήθεια κ.λπ.

Insurrectionary Anarchism https://www.youtube.com/watch?v=5dySnjapIbM

Φυσικά, η FAI δεν είναι απλώς οτιδήποτε και τα πάντα. Η FAI είναι μηδενιστές, ατομικιστές και εξεγερσιακοί του υψηλότερου διαμετρήματος. Το να προσθέσει κανείς τη φωνή του σε μια τέτοια χορωδία σημαίνει ότι γνωρίζει καλά τα τραγούδια της καταστροφής που τραγουδούν και τις θεωρίες που κρύβονται πίσω από αυτά. Το παραπάνω βίντεο κάνει καλή δουλειά για να σας δώσει μια γρήγορη εισαγωγή στο τι ακριβώς είναι ο Επαναστατικός Αναρχισμός. Να είστε σίγουροι όμως ότι ζουν για την πραγματική δράση τους, όχι για θεωρητικές τοποθετήσεις. Μια παιδική επαφή με τον εμπρησμό έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από ένα πτυχίο διαλεκτικής.

Πριν από 110 χρόνια, οι ηγέτες του κόσμου κοιμόντουσαν ανήσυχοι σε φτερωτά κρεβάτια, με εφιάλτες αναρχικών που κρατούσαν βόμβες να τους κυνηγούν από την πρώτη σελίδα της πρωινής εφημερίδας μέχρι τα σύνορα της χώρας των ονείρων και παντού ενδιάμεσα. Ήταν μια εποχή όπου κανένα αξίωμα δεν ήταν πολύ ισχυρό και καμία ζωή δεν ήταν πολύ ευγενής για να αφαιρεθεί τόσο αδίστακτα όσο αδίστακτα αντιμετώπιζαν οι ηγέτες τους ανθρώπους. Οι ιστορίες τόλμης και περιπέτειας ήταν τόσο συνηθισμένες όσο και οι συγκεκριμένες νίκες που παρήγαγαν στις ζωές εκείνων που είχαν το θάρρος να τις επιδιώξουν. Ήταν μια εποχή τόσο ανήσυχη, τόσο φλεγόμενη από θειάφι, που ήταν αρκετή για να κρατήσει τον Αναρχισμό στο χάρτη, ακόμη και με έναν αιώνα πικρών ηττών μπροστά του.

Αυτές οι ίδιες συνθήκες είναι και πάλι εδώ. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις νίκες.

Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ
Πήγη: Traces of Fire

Posted on

325/Dark Nights : Αναπαραγωγή Σταθερής Εξέγερσης

Επιστρέφοντας από την αυτοεπιβαλλόμενη παύση, για να ξανασκεφτούμε τι σημαίνει το εγχείρημα 325 και Dark Nights, για να δουλέψουμε πάνω σε διάφορες επερχόμενες εκδόσεις, αλλά επίσης είναι υγιές να κάνουμε ένα βήμα πίσω από το θέαμα που μπορεί να γίνει η αντιπληροφόρηση, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι χωρίς την εξεγερτική πρακτική μπορεί να γίνει κενή.

Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, η συλλογικότητά μας θα κυκλοφορήσει μια νέα έκδοση των Dark Nights τον επόμενο μήνα, η οποία θα επικεντρώνεται στο μιλιταριστικό κολαστήριο που συμβαίνει στην Ανατολική Ευρώπη, το οποίο βλέπουμε ως συνέχεια των συγκρούσεων που διεξάγονται στη Συρία, την Υεμένη, προηγουμένως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και ως συνέχεια της επιδίωξης του στρατιωτικού βιομηχανικού τεχνοσυμπλέγματος για τον απόλυτο έλεγχο. Θεωρούμε ότι τα πρόσφατα κείμενα που κυκλοφόρησαν από αναρχικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία είναι μια κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι αναρχικοί, επειδή η αντιμιλιταριστική πρακτική είναι μια από τις πολλές αναρχικές αρχές που έχουν ξεχαστεί ή αγνοηθεί εντελώς από τους πιο φιλελεύθερους, αριστερούς και ακόμη και κομμουνιστικούς κύκλους. Δεν είμαστε μιλιταριστές, δεν κατατασσόμαστε σε εθνικιστικούς ή ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σίγουρα δεν κατατασσόμαστε σε κανέναν στρατό, είτε είναι δημοκρατικός είτε φασιστικός είτε κομμουνιστικός! Πολύ εύκολα οι αναρχικοί ξεχνούν το αηδιαστικό “Μανιφέστο των Δεκαέξι (1916)”, το οποίο είχε υπογράψει ακόμη και ο Κροπότκιν και το οποίο ενέκρινε τη συμμετοχή στη σφαγή στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σκοπεύουμε στο μέλλον να ασκήσουμε κριτική στη μιλιταριστική τάση που εμφανίζεται στους αναρχικούς κύκλους διεθνώς, ξεκινώντας από τη Ροζάβα και τώρα εκδηλώνεται με φρικτό τρόπο στην Ουκρανία.

Σε συνέχεια της νέας έκδοσης Dark Nights, βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια του σχεδιασμού μιας νέας έκδοσης #13 του 325. Ενθαρρύνουμε όλα τα συντρόφια, τα άτομα και τα σχέδια να επικοινωνήσουν μαζί μας με προτάσεις για άρθρα που θα συμπεριληφθούν στη νέα έκδοση ή με οποιεσδήποτε ιδέες για την κατεύθυνση που θα πάρει. Θέλουμε να κάνουμε μια μετατόπιση από την αποκλειστική εστίαση στην τεχνολογία και την επιστήμη, για να αρχίσουμε να ανοίγουμε μια κριτική και ανάλυση σε διεθνές πλαίσιο. Υπήρξαν πρόσφατες προτάσεις για αυτό που είναι γνωστό ως “Διεθνής” τα τελευταία χρόνια, θέλουμε να προωθήσουμε αυτή την κριτική και ανάλυση που έχουν ήδη ξεκινήσει σύντροφοι όπως ο Alfredo Cospito (“Ποια Διεθνής;”), ο Gustavo Rodriguez και ο Gabriel Pombo da Silva. Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ακούσουμε συντρόφους διεθνώς από τους δικούς τους αγώνες, όπου κι αν βρίσκονται, για το πώς σχετίζονται με το διεθνή συντονισμό. Κριτικές και αναλύσεις προηγούμενων εκδηλώσεων διεθνών δικτύων θα εκτιμηθούν επίσης.

Άλλες μελλοντικές εκδόσεις που σκοπεύουμε να εκδώσουμε αφορούν τους Πυρηνες Αμεσης Δράσης στην Ελλάδα και μια ακόμη συλλογή κειμένων του Gustavo Rodriguez.

Μέχρι τότε… Περισσότερα από αυτά… Όπως κάνουν ήδη οι σύντροφοι σε αυτό το νησί της τεχνο-φυλακής.

Ενάντια στη διολίσθηση προς τη στρατιωτικοποίηση, επιτεθείτε και σαμποτάρετε τις μηχανές ελέγχου και σφαγής γύρω μας.

Ας καταστρέψουμε την ειρήνη τους, ας συνεχίσουμε τον δικό μας πόλεμο ενάντια στο υπαρκτό και ενάντια στον εναγκαλισμό του πολιτισμού σε όλη μας τη ζωή!

Απόλυτη συνενοχή και αλληλεγγύη στους αναρχικούς συντρόφους Gianluca Iacovacci & Evelin Sterni που συνελήφθησαν πρόσφατα από το ιταλικό κράτος.

Dark Nights & 325 συλλογικότητες

Μετάφραση ΔΟ ΕΗΦ

Πηγή : Dark Nights