Tag: Anna Beniamino

Posted on

Ντοκιμαντέρ για τον Alfredo Cospito: Fino All’ Ultimo Respiro (Μέχρι την τελευταία μου ανάσα) με αγγλικούς υπότιτλους

Από τις 20 Οκτωβρίου 2022, ο Alfredo Cospito, ένας 55χρονος αναρχικός ατομικιστής, φυλακισμένος εδώ και χρόνια για διάφορες δράσεις που ο ίδιος υποστήριξε δημόσια, πραγματοποιεί απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς κράτησης 41-bis και την ποινή ισόβιας κάθειρξης στην οποία έχει υποβληθεί εδώ και αρκετούς μήνες.

Η διαμαρτυρία του δεν είναι μόνο μια προσωπική διαμαρτυρία, αλλά μια πολιτική μάχη κατά του 41-bis και της ισόβιας κάθειρξης εν γένει, μια μάχη που δηλώνει ότι θέλει να συνεχίσει με διάφορες μορφές σε περίπτωση που οι διατάξεις αυτές ανακληθούν και η οποία, σε αντίθετη περίπτωση, θα οδηγήσει σε ακραίες συνέπειες.

Ο Alfredo Cospito και η Anna Beniamino κατηγορούνται για συμμετοχή και οργάνωση μιας σειράς επιθέσεων που έλαβαν χώρα στην Ιταλία με υποτυπώδη εκρηκτικά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενέργειες που προκάλεσαν μικρές ζημιές, χωρίς θανάτους ή τραυματισμούς. Η συμμετοχή τους σε αυτές τις επιθέσεις δεν έχει ποτέ αποδειχθεί άμεσα και πειστικά, ούτε έχει ποτέ υποστηριχθεί από τους ίδιους.

Ωστόσο, για τα γεγονότα αυτά καταδικάστηκαν αρχικά για το έγκλημα της “κοινής σφαγής”, σε 15 χρόνια φυλάκιση, ακριβώς επειδή επρόκειτο για σφαγή, αλλά χωρίς θύματα ή τραυματίες… Όμως το έγκλημα αργότερα αναβαθμίστηκε περαιτέρω στο Ανώτατο Δικαστήριο ως έγκλημα της “σφαγής κατά της ασφάλειας του κράτους”, ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει την πάγια ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Το 41-bis, γνωστό και ως “σκληρή φυλακή”, ένα ιδιαίτερα επώδυνο καθεστώς, που γεννήθηκε για να αντιμετωπίσει τις μαφίες το 1992 και επεκτάθηκε στη δεκαετία του 2000 στις τρομοκρατικές οργανώσεις, είναι ένα καθεστώς του οποίου η συνταγματικότητα και οι μέθοδοι εφαρμογής έχουν εγείρει σημαντικές αμφιβολίες σε πολλούς νομικούς.

Ο Alfredo Cospito είναι ο πρώτος και μοναδικός αναρχικός στον οποίο έχουν εφαρμοστεί τέτοια μέτρα φυλάκισης στην Ιταλία.

Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να ανασυνθέσει τα γεγονότα που ο Alfredo Cospito, μέσω της απεργίας πείνας, ανέλαβε, ως αναρχικός κρατούμενος, μια μάχη ενάντια στο ιταλικό κράτος και τη δυσανάλογη χρήση βίας.

https://streeen.org/film/fino-allultimo-respiro/

https://archive.org/embed/fino-all-ultimo-respiro-until-my-last-breath-eng-subs

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Εφετειακή απόφαση στη δίκη κατά του αναρχικού Juan Sorroche: ο σύντροφος καταδικάστηκε σε 14 χρόνια και 10 μήνες

Εφετειακή ετυμηγορία για τον Juan: ο σύντροφος καταδικάστηκε σε 14 χρόνια και 10 μήνες από το Εφετείο της Βενετίας [στο τέλος της ακροαματικής διαδικασίας που πραγματοποιήθηκε στις 28 Μαρτίου] για τις συσκευές εναντίον της έδρας της Lega di Villorba (Treviso) τον Αύγουστο του 2018.

Για να γράψετε στον σύντροφο:

Juan Antonio Sorroche Fernandez
C. C. di Terni
strada delle Campore 32
05100 Terni

Επαναστατική αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς φυλακισμένους!

Ας τους χτυπήσουμε στο σπίτι τους! Δικαίωση της εκρηκτικής επίθεσης στα κεντρικά γραφεία της Lega di Villorba

ΑΣ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΉΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥΣ!!!!

Κουραστήκαμε να σιωπούμε, κουραστήκαμε να βλέπουμε καθημερινά τη συστηματική βία μέσω του ρατσισμού, του σεξισμού, της μισθωτής εργασίας να λαμβάνει χώρα σε αυτή την κοινωνία της οποίας οι βασικές αξίες είναι η εξουσία και το κέρδος. Αηδιασμένοι από την εκμετάλλευση, βλέπουμε ως κυρίως υπεύθυνα όλα τα πολιτικά κόμματα που καταστέλλουν την ελευθερία μέσω του κράτους, των ρεφορμιστικών και κατασταλτικών μηχανισμών (τηλεόραση, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώσεις, στρατός, πολιτική άμυνα κ.λπ.). Το κράτος και το κεφάλαιο είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες, παραβιάζουν ακόμα και τους δικούς τους νόμους κλέβοντας με τη μορφή φόρων, σκοτώνουν με τον πόλεμο και τη μισθωτή εργασία, τις απελάσεις στη θάλασσα και στα στρατόπεδα μεταναστών στην Ευρώπη και την Αφρική, μολύνουν ανεπανόρθωτα τον άνθρωπο, τα ζώα και τον πλανήτη γη, όλα αυτά για το δικό τους κέρδος και την εξουσία.

Ας μην ξεχνάμε την υποκριτική συνενοχή αυτής της κοινωνίας που αποτελείται από πολίτες που προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τη φρίκη του ρατσισμού, του εθνικισμού του σήμερα και του χθες. Αυτή η αποδοχή είναι ο πυλώνας του ολοκληρωτισμού και της δημοκρατίας: η εξουσία που βασίζεται στην αδιαφορία, το φόβο, την απάθεια, με την πάροδο του χρόνου κατάφερε να δημιουργήσει τα Γκουλάγκ, τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και σήμερα αυτά στη Λιβύη ή κάτω από τα σπίτια μας. Είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται.

12/08/2018
Τα ξημερώματα, η έδρα της Λίγκας στο Τρεβίζο, δέχτηκε επίθεση με 1 συσκευή, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθεσία ενάντια σε πολιτικούς, μπάτσους και τα τσιράκια τους. Σε όλα αυτά δεν θέλουμε να γίνουμε συνένοχοι, στην αδιάκριτη βία των κρατών θα αντιταχθούμε με διακριτική βία κατά των υπευθύνων γι’ αυτό. Η σχεδόν απόλυτη ειρήνευση στην Ιταλία, όπου οι μάζες είναι απασχολημένες να διεξάγουν πόλεμο μεταξύ τους, ένας από τους στόχους μας είναι να αντιταχθούμε στην παραίτηση, την ανικανότητα και την ακινησία. Το κράτος και το κεφάλαιο χρησιμοποιούν όλες τις τεχνικές και τη βία για να αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα των εκμεταλλευόμενων, και πρώτα και κύρια το μίσος μεταξύ των πιο αδύναμων και των πιο στερημένων, μεταξύ του ενός και του άλλου συνόρου, μεταξύ του ενός και του άλλου φύλου, μεταξύ του ενός και του άλλου χρώματος δέρματος. Είναι αυτονόητο ότι καμία παράταξη μικρών αυταρχικών πολιτικών δεν θα μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει τις επιθυμίες μας. Μιλάτε για “κιτρινοπράσινη” κυβέρνηση, αριστερά και δεξιά, θέλουμε να καταστραφεί το κράτος. Εσείς υπόσχεστε αυξήσεις μισθών, χαμηλότερους φόρους, θέσεις εργασίας, εμείς θέλουμε την κατάργηση του χρήματος, των εμπορευμάτων και της εργασίας. Εσείς αγωνίζεστε για καλύτερες συνθήκες διακυβέρνησης, αλλά εμείς θέλουμε απλώς να γλεντήσουμε στα φλεγόμενα ερείπια των πόλεών σας. Εσείς κάνετε πολιτική, εμείς κάνουμε κοινωνικό πόλεμο. Τα πράγματα είναι δύσκολα, υπάρχει ένα υπαρξιακό χάσμα μεταξύ μας και δεν υπάρχει περιθώριο για διάλογο. Όλα αυτά λοιπόν μας κάνουν σαφές πού πρέπει να χτυπήσουμε! Να χτυπήσουμε τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση συγκεκριμένα. Να χτυπήσουμε το κράτος, το κεφάλαιο και τους θύτες του. Η άμεση δράση μας καθιστά σαφές το γιατί και το πώς.

Για μια διεθνιστική, επαναστατική, αναρχική αλληλεγγύη!
Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς αρχές!

Χαιρετίζουμε με αυτή τη δράση το κάλεσμα των συντρόφων του πυρήνα Santiago Maldonado να ενισχύσουν τις επιθέσεις κατά της ειρήνης από τους εκπροσώπους και τους συνεργούς της κυριαρχίας.
Χαιρετίζουμε κάθε αναρχική ατομικότητα και πυρήνα που συνεχίζει να διαδίδει τη φλόγα μέσα από τη δράση, εδώ και τώρα!

“Σήμερα είμαστε εμείς που κρατάμε τη δάδα της αναρχίας, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Αρκεί να μη σβήσει!” [παρμένο από τη διεκδίκηση της Cellula Santiago Maldonado / FAI-FRI για την επίθεση με εκρηκτικά κατά του στρατώνα των καραμπινιέρων στη συνοικία San Giovanni, 7 Δεκεμβρίου 2017].

Αλληλεγγύη σε όλους τους κρατούμενους, Tamara Sol [Vergara], Juan Aliste, Juan Flores, Freddy [Fuentevilla], Marcelo [Villarroel], J. Gan, Marius Mason, [Thomas] Meyer-Falk, Dinos Giagtzoglou, Lisa Dorfer, τα μέλη της CCF και Lotta Rivoluzionaria.
Στους αναρχικούς της Φλωρεντίας, του Τορίνο, της Νάπολης, του Κάλιαρι, της Χιλής, της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Πολωνίας, της επιχείρησης Scripta Manent.
Και σε όλους τους επαναστάτες που είναι έγκλειστοι στις φυλακές όλου του κόσμου!

Πυρήνας Χάρης Χατζημιχελάκης / Μαύρη Διεθνής (1881-2018)

Η Πολιτεία καταδικάζει τον Juan σε είκοσι οκτώ χρόνια φυλάκισης

Στις 9 Ιουλίου [2022], ο φίλος και σύντροφός μας Juan καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε 28 χρόνια φυλάκισης και στη συνέχεια σε τριετή αποφυλάκιση υπό επιτήρηση, για την κατηγορία 280 (τρομοκρατική επίθεση) για την επίθεση με εκρηκτικά που προκάλεσε ζημιές στα κεντρικά γραφεία της Lega στο Τρεβίζο το 2018. Μια ποινή που είναι προφανώς ήδη γραμμένη, η οποία ενσωματώνει πλήρως τις απαιτήσεις του πρωθυπουργού, παρά την αναδόμηση της κατηγορούσας αρχής που διαψεύστηκε εγκαίρως κατά τη διάρκεια της δίκης (ιδίως όσον αφορά τα υποτιθέμενα “στοιχεία” DNA), και στοχεύει θρασύτατα στο να θάψει τον Juan ζωντανό κάτω από δεκαετίες φυλάκισης, ακόμη και ελλείψει της κατηγορίας για σφαγή, που αποσύρθηκε από τον ίδιο πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της παραπομπής. Ο Χουάν βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και τρία χρόνια στο τμήμα υψηλής ασφαλείας της φυλακής Τέρνι, από όπου συνέχισε πάντοτε να κάνει τη φωνή του να ακούγεται μέσα στην αναρχική συζήτηση, με κείμενα, συνεισφορές σε συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, απεργίες πείνας σε αλληλεγγύη με άλλους κρατούμενους, και διεκδικώντας, ακόμα και στη δίκη του Τρεβίζο, τον δικό του αναρχισμό και την υποστήριξη των πρακτικών της επίθεσης και της άμεσης δράσης. Τη στιγμή της σύλληψής του, εξέτιε σωρευτική ποινή οκτώ ετών, και σήμερα, μετά την απόρριψη της διαδικασίας στην οποία ήταν υπό διερεύνηση για 280bis για τη δράση εναντίον της αστυνομικής σχολής POLGAI στην Μπρέσια, κατηγορείται για μια ακόμη κατηγορία 280bis για μια επίθεση που χρονολογείται από το 2014 εναντίον του δικαστηρίου επιτήρησης του Τρέντο. Στην ίδια διαδικασία δύο άλλοι σύντροφοι κατηγορούνται ότι βοήθησαν τον Juan να διαφύγει τα χρόνια πριν από τη σύλληψή του και ένας τρίτος σύντροφος, ο Massimo, είναι προφυλακισμένος σε κατ’ οίκον περιορισμό με την κατηγορία του εκβιασμού επειδή προσπάθησε να διαβαστεί ένα κείμενο σχετικά με τη σφαγή στις φυλακές τον Μάρτιο του 2020 κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής. Είναι σαφές ότι η δυσανάλογη διάσταση των κατηγοριών (σφαγή και τρομοκρατία, για τον Juan, εκβιασμός για τον Massimo) σε σχέση με το τι πραγματικά συνέβη δεν είναι το στοίχημα κάποιου εισαγγελέα που πάσχει από αυταπάτες μεγαλείου, αλλά μια επιλογή που αποσκοπεί στο να θέσει εκτός κυκλοφορίας, για αόριστο χρονικό διάστημα (στην περίπτωση του Juan, ουσιαστικά ισόβια) συντρόφους με τους οποίους το κράτος ήθελε να ξεμπερδέψει εδώ και δεκαετίες, για τη συμβολή τους στους αγώνες και επειδή ήταν αποφασισμένοι να καταστήσουν τον αναρχισμό μια ζωντανή και επικίνδυνη δύναμη για την εξουσία, μακριά από κάθε κατευνασμό και κάθε παραίτηση από τις δικές τους ιδέες και πρακτικές, πεπεισμένοι ότι η ώρα της δράσης είναι εδώ και τώρα και ότι η επαναστατική προοπτική δεν είναι ένα όνειρο που πρέπει να αναβληθεί για ένα αόριστο μέλλον, αλλά μια συγκεκριμένη προσπάθεια που πρέπει να υλοποιηθεί στο παρόν.

Η ίδια μεταχείριση τυγχάνει και ο Αλφρέντο και η Άννα, κατηγορούμενοι στην επιχείρηση Scripta Manent: όχι μόνο ο Αλφρέντο έχει μεταφερθεί στο καθεστώς 41 bis (πλήρης απομόνωση, που ορίζεται ως μορφή βασανιστηρίων ακόμη και από λιγότερο επαναστατικά όργανα όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), αλλά το Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει επαναπροσδιορίσει μια προηγούμενη καταδίκη για σφαγή σε “πολιτική σφαγή”, η οποία επισύρει ως βασική ποινή την ισόβια κάθειρξη. Στην ίδια δίκη, κάποιοι σύντροφοι έλαβαν ποινές μέχρι δυόμισι χρόνια με την κατηγορία της υποκίνησης σε διάπραξη εγκλημάτων για την έκδοση εφημερίδων και ιστοσελίδων: η προσπάθεια να τερματιστεί η επίθεση πλαισιώθηκε από την προσπάθεια να φιμωθεί η προπαγάνδα- η μεταφορά του Alfredo στο 41 bis μπορεί επίσης να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, ως στοχευμένη διακοπή της συνεισφοράς των γραπτών, των βιβλίων, των συνεντεύξεων, της αλληλογραφίας που ο σύντροφος συνέχιζε πάντα να φέρνει έξω από τη φυλακή.

Πίσω από τις πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες της ιστορίας του αναρχικού κινήματος ποινές κρύβεται ένα συνολικό σχέδιο που έχει καθοριστεί ρητά από την ίδρυση της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Μαφίας και της Τρομοκρατίας: εκτός από την επέκταση της χρήσης του 41 bis, να κλείσει το παιχνίδι με έναν χώρο, τον αναρχικό, ο οποίος, πέρα από την πραγματική του δύναμη, ποτέ δεν προσφέρθηκε για συμβιβασμό ή μεταμέλεια και τον οποίο οι δεκαετίες ερευνών για το 270 bis (ένωση για σκοπούς τρομοκρατίας) ή για εγκληματική οργάνωση δεν κατάφεραν να αποσυνδέσουν: Οι επιχειρήσεις για τα εγκλήματα συνεταιρισμού συνεχίζουν να παράγονται σε έναν συνεχή κύκλο (μόνο τα τελευταία χρόνια: Bialystok, Sibilla, Panico, Lince, Scripta Manent, Prometeo, Diamante, Scintilla, Renata, Ritrovo…) και περιλαμβάνουν μεγάλες περιόδους προφυλάκισης, αλλά σπάνια καταλήγουν σε καταδίκη, ακριβώς επειδή η αυστηρή διάρθρωση που προβλέπεται από τον ορισμό των εγκλημάτων συνεταιρισμού δεν ταιριάζει στην ανεπίσημη και οριζόντια μορφή των σχέσεων συγγένειας μεταξύ των αναρχικών συντρόφων. Καλύτερα λοιπόν, για να δοθεί ένα τέλος σε εκείνους τους συντρόφους που, παρ’ όλα αυτά, επιμένουν να μιλούν για σύγκρουση, εξέγερση, επανάσταση (και ενεργούν αναλόγως), να χρησιμοποιηθούν καταλογισμοί που προβλέπουν δυσανάλογες ποινές: εγγύηση ότι μια χούφτα ανατρεπτικών δεν θα δει το φως της ημέρας για μερικές δεκαετίες, προειδοποίηση σε εκείνους που, παραμένοντας ελεύθεροι, σκοπεύουν να συνεχίσουν στο δρόμο του αγώνα και της επίθεσης, πρόληψη της αναρχικής “μόλυνσης” μεταξύ των εκμεταλλευόμενων (ποιος θα σε πλησιάσει πια αν οι πρακτικές που πάντα διεκδικούσες συνεπάγονται ισόβια κάθειρξη;).

Η προσπάθεια να καταργηθεί ο επαναστατικός και συγκρουσιακός αναρχισμός δεν είναι ένα ιταλικό κόλπο, αλλά μάλλον μια ευρωπαϊκή τάση, δεδομένων των πολυάριθμων ερευνών και συλλήψεων που αφορούν αναρχικούς συντρόφους στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελλάδα, και είναι σαφές ότι η επίθεση κατά των αναρχικών μπορεί να κατανοηθεί μόνο στο πλαίσιο της μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης και του αναπτυγμένου πολέμου στον οποίο έχουμε βυθιστεί εδώ και δύο χρόνια. Χρόνια ενίσχυσης του κράτους, της επιρροής του στην επικράτεια και του ελέγχου του πληθυσμού, της αύξησης των εξουσιών της αστυνομίας και της χρήσης του στρατού στο εσωτερικό μέτωπο, του πειραματισμού με τις κόκκινες ζώνες, τα πράσινα πάσο και τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων, της σκληρής καταστολής στους δρόμους (από τις κατηγορίες εναντίον όσων διαμαρτύρονταν για το πράσινο πάσο μέχρι τα προληπτικά μέτρα εναντίον των μαθητών που βγήκαν στους δρόμους μετά τους θανάτους στην εναλλαγή σχολείου-δουλειάς) και στους χώρους εργασίας, του αυξανόμενου τεχνολογικού ελέγχου και των τιμών των βασικών αγαθών, στα πρόθυρα μιας οικονομικής κρίσης και μιας γενικής εξαθλίωσης, της οποίας οι συνέπειες, επίσης σε επίπεδο συγκρούσεων, είναι δύσκολο να φανταστούμε, αλλά ενάντια στις οποίες το κράτος ετοιμάζει ήδη τα αντίμετρά του, και στις οποίες οι αναρχικοί θα μπορούσαν να έχουν κάτι να πουν, καθώς και την πιθανότητα να συναντήσουν την οργή άλλων εκμεταλλευόμενων και εξαθλιωμένων ανθρώπων. Καλύτερα τότε να τους κλειδώσουμε μέσα και να πετάξουμε το κλειδί: μπορεί να είναι λίγοι και ανοργάνωτοι, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους βγάλουμε από τη μέση.

Όσον αφορά την κατηγορία της τρομοκρατίας, δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα από αυτά που ο Χουάν έχει ήδη πει στην κατάθεσή του στο δικαστήριο του Τρεβίζο: η επαναστατική βία ξέρει να επιλέγει τους στόχους της, η αδιάκριτη βία ανήκει στο κράτος, το οποίο, τους ίδιους μήνες που έγινε η επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Lega, προκάλεσε χιλιάδες θανάτους στη Μεσόγειο και στα σύνορα, το οποίο εγκαινίασε την τρομοκρατική διαχείριση της επιδημίας με μια πραγματική κρατική σφαγή (14 νεκροί) στις φυλακές.

Η θλίψη και η οργή που προκαλεί η γνώση ότι ένας σύντροφός μας καταδικάστηκε σε μια ποινή της οποίας το τέλος δεν μπορούμε να προβλέψουμε, μόνο ενισχύει τις πεποιθήσεις μας: θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα, της διαρκούς σύγκρουσης, της άμεσης δράσης. Όπως πάντα, αλλά από σήμερα με έναν επιπλέον λόγο. Για πολλοστή φορά, το κράτος έχει κάνει λάθος υπολογισμούς.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΜΕ ΤΟΝ JUAN
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΗΝ ANNA, ΤΟΝ ALFREDO ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΎΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗΣ SCRIPTA MANENT
ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ

αναρχικές και αναρχικοί στο Τρέντο και το Ροβερέτο

Πηγή: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Ιταλία: Anna Beniamino – “Η Πατρίδα του Μπεκαρία; Μια Πατρίδα Νεκροθαφτών”

Η Πατρίδα του Μπεκαρία; Μια Πατρίδα Νεκροθαφτών

Τόσοι πολλοί άνθρωποι σκάβουν για ένα πτώμα, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να είναι ο δήμιος. Ταυτόχρονα, είναι γεμάτη από νεκροθάφτες, έτοιμους να πετάξουν φτυάρια λάσπης προετοιμάζοντας τον τάφο για τον αναρχικό. Ένα μπερδεμένο και ατημέλητο μπαλέτο γύρω από την αγχόνη με πολλούς παίκτες: «μηδενική ανοχή», θεσμικό παιχνίδι ευθυνών, κοινό εξαρτώμενο των αλλαγών του σκοπού, το φάσμα της αναρχίας που συγκρατεί την κυβέρνηση, ή μάλλον το κράτος, «κινήσεις ματ» κι έπειτα οι «μαζικές δολοφονίες» για τις οποίες αναρχικοί συνεννοούνται με τους μαφιόζους, μαζί με την επί σκηνής εμφάνιση του PD (δημοκρατικού κόμματος).

Ένα κακογραμμένο και κακοπαιγμένο θέατρο, μια αναμέτρηση αδαών «ειδικών», επαγγελματιών και κατά συρροή ψευτών, χαμηλής δημοσιογραφίας, νωθρότητας και δειλίας που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποκαλύπτει ποιες είναι οι δυνατότητες ενός ατόμου που αγωνίζεται μόνος του ενάντια στον κρατικό μολώχ. Παρεμπιπτόντως, ένας μολώχ, κατά τον ισχυρισμό των ίδιων του των εμπνευστών, πρέπει να είναι πολύ εύθραυστος, αν μερικά γραπτά σε τοίχους, μερικές σπασμένες βιτρίνες και μερικά καμένα αυτοκίνητα είναι αρκετά για να τον θέσουν σε «κίνδυνο».

Από όποια πλευρά και να το δείτε, ο αγώνας ενός αναρχικού που πετάχτηκε σε καθεστώς βασανιστηρίων έχει σπάσει την επικρατούσα αφήγηση. Παρά τη γελοία απόπειρα να πιστωθεί ότι συμπράττει με (ή, ακόμα χειρότερα, διατάχθηκε από…) τη Μαφία, παρά τη γελοία προσπάθεια να παραποιηθούν οι πράξεις και τα λόγια του, φαίνεται ότι επικρατεί μια μικρή κριτική αίσθηση και ότι η προσπάθεια υπονόμευσης της αξιοπιστίας και της ακεραιότητάς του επιτυγχάνει το αντίθετο αποτέλεσμα: την ανάδειξη της γραμμικής συνοχής των αντιεξουσιαστών και των επαναστατών που συνεχίζουν να υπερασπίζονται τις ιδέες και τις πρακτικές τους χωρίς να αποσπώνται από τα πυροτεχνήματα της μεταμοντέρνας πολιτικής των μέσων ενημέρωσης. Και αυτό είναι που ενώνει, ενώ η καταστολή θα διαιρούσε.

Μετατοπίζοντας την εστίαση μακριά από το προπέτασμα καπνού που έχει σηκωθεί, το οποίο αναγκάζει κάποιον να ανταποκριθεί σε σκουπίδια χαμηλής ποιότητας, θα αρκούσε κανείς να στηριχτεί στους ακρογωνιαίους λίθους της αντιεξουσιαστικής σκέψης: το να μιλάνε για σύνδεση μεταξύ αναρχικών και της Μαφίας (όπως και του συμπεράσματος αυτού ότι ο ανταγωνισμός στους δρόμους υποστηρίζει τους «μαφιόζους») είναι οξύμωρο, όπως θα ήταν να μιλήσουμε για μια σύνδεση μεταξύ αναρχικών και κράτους, οι οποίοι, σε περίπτωση που κάποιος το είχε ξεχάσει, έκαναν πάντα την απόρριψη της πολιτικής εκπροσώπησης ένα προπύργιο ενάντια στην αντιπροσωπευτική ολίσθηση και στη διακίνηση της οποίας αποτελεί θεμέλιο. Ακριβώς γιατί η αντίθεση στη φυλάκιση και τα βασανιστήρια δεν σημαίνει καθαγιασμό των ανθρώπων που βρίσκονται μέσα, οι οποίοι είναι συχνά υποδουλωμένοι υποτελείς (ή/και στους οποίους εφαρμόζονται επίσης οι) στις ίδιες πολιτικές και αυταρχικές δυναμικές.

Ο αναρχισμός είναι ένοχος για το ότι παραγκωνίστηκε και κακομεταχειρίστηκε από την επίσημη ιστοριογραφία ή καταβροχθίστηκε στη δίνη του πολιτισμού του ψηφιακού αναλφαβητισμού του 21ου αιώνα, ωστόσο η συμβολή του στην ανάπτυξη των εντάσεων και της επαναστατικής πορείας των δύο τελευταίων αιώνων ήταν θεμελιώδης, αν και συχνά υπήρξε υπερβολικά εκτεθειμένος στον κίνδυνο της εργαλειοποίησης, των εσωτερικών εκκαθαρίσεων ή της αυτοδιάλυσης, ανίκανος να κάνει τα κεκτημένα αποτελέσματα να αποδώσουν καρπούς μακροπρόθεσμα.

Ωστόσο, ο αναρχισμός έχει την αρετή του mala erba (να αναπτύσσεται), είναι επίμονος και δύσκολο να ξεριζωθεί, κάτι το οποίο υποτροπιάζει πιο δυνατά, αν κάποιος προσπαθήσει να τον εξαλείψει. Αυτό είναι που βιώνουμε. Η ευμετάβλητη ικανότητα να ενώνει και να διχάζει, η ρευστότητα και η αδυναμία προβλεψιμότητάς του έχουν δώσει τη δυνατότητα να εγείρει ένα από τα πιο ακανθώδη, πιο λογοκριμένα και παραποιημένα ζητήματα: τα καθεστώτα των φυλακών και των βασανιστηρίων. Χρειάζεται να συζητηθούν τόσα πολλά, άμεσα και με προοπτική.

Τώρα υπάρχει ένας άνθρωπος να υποστηρίξετε, μέχρι το τέλος, αφού πάρα πολλοί παίζουν χωρίς όρια με την ίδια του τη ζωή.

Άννα,

5 Φεβρουαρίου 2023

(IT) La patria di Beccaria? Una patria di becchini

(EN) The homeland of Beccaria? A homeland of gravediggers

(ES) ¿La patria de Beccaria? Una patria de sepultureros

Πηγή: Ραδιοφράγματα

Posted on

Voltaggio, Ιταλία: “ΌΠΟΙΟΣ ΒΛΆΠΤΕΙ ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ, ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ … ΚΕΡΔΊΖΕΙ! Σαμποτάζ των κεραιών αναμετάδοσης σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito

ΑΥΤΌΣ ΠΟΥ ΒΛΆΠΤΕΙ ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ, ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ … ΚΕΡΔΊΖΕΙ!

Αυτή η ολοένα και πιο διεισδυτική και παρεμβατική κοινωνία φωτίζεται πλέον εξ ολοκλήρου από τον φάρο της επιστήμης και βαδίζει, βήμα προς βήμα, στον δρόμο που της υποδεικνύει.
Αυτό το φως δεν είναι μόνο κακόβουλο, αλλά μας οδηγεί προς ένα σημείο χωρίς επιστροφή, προς έναν θανάσιμο γκρεμό.
Αν και αυτό είναι γνωστό, επαναλαμβάνεται επίσης με έμφαση από τους ίδιους τους επιστήμονες και τα μέλη της πολιτικής τάξης.

Σε μια ομιλία του πριν από λίγους μήνες, ο πρώην υπουργός οικολογικής μετάβασης Cingolani είπε ότι κάθε “ανακάλυψη” δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, αλλά ότι παρ’ όλα αυτά αποτελεί πρόοδο και επομένως πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά.
Αυτό το “προχωράμε μπροστά” μεταφράζεται στο “πράσινο” μοντέλο.
Τα πάντα είναι ή πρέπει να γίνουν πράσινα: πράσινη οικονομία, πράσινα πυρηνικά εργοστάσια, πράσινη τεχνολογία στην οποία ανήκει η ψηφιακή επανάσταση.
Πρόκειται για έναν ακόμη μετασχηματισμό της κοινωνίας, όχι πλέον πολιτικό όπως την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, ούτε οικονομικό όπως στις διάφορες αναδιαρθρώσεις του καπιταλιστικού μοντέλου, αλλά τεχνο-επιστημονικό.
Οι διάφοροι τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας είτε προσαρμόζονται είτε εξαφανίζονται, και η πολιτική εκτελεί αδρανώς τις διάφορες επιβολές που υπαγορεύει η επιστήμη.
Ο σημερινός μετασχηματισμός έχει σίγουρα εκμεταλλευτεί τρεις μεγάλες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν: την κλιματική αλλαγή, το covid-19 και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

– Η κλιματική αλλαγή, στο επίκεντρο της δημοσιότητας, έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους να διαδηλώσουν και έτσι να επιστήσουν την προσοχή στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κοινωνίας μας στον πλανήτη.
Δεδομένου ότι πολύ λίγοι είναι πραγματικά διατεθειμένοι να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο ζωής τους, αλλά θέλουν να απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις που έχουν συνηθίσει, οι διαμαρτυρίες τους είναι ήδη από την αρχή ένα αμβλύ όπλο. Το σύστημα εξουσίας έχει βρει σε αυτό μια ωραία πρόταση για να ανανεωθεί ξεκινώντας τη λεγόμενη “οικολογική μετάβαση”, η οποία συνίσταται σε μια μεγάλη αναδιάρθρωση του τρόπου παραγωγής ενέργειας (ανανεώσιμες πηγές) και καταναλωτικών προϊόντων που είναι πιο “βιώσιμα”, δηλαδή με μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, σκοτώνοντας έτσι τρία τρυγόνια με ένα σμπάρο.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ πολιτικό: αμβλύνοντας έτσι τις διαμαρτυρίες και καθιστώντας σαφές ότι η φωνή των κυβερνώντων είναι κοντά στις καρδιές των κυβερνώντων- ποτέ δεν ξέρει κανείς ότι αυτές, παρά την επικρατούσα κοινωνική ειρήνη, αν δεν εισακουστούν δεν θα διαταράξουν σοβαρά τον ύπνο των αφεντικών.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ οικονομικό: μια ευκαιρία κέρδους για τις εταιρείες που μπορούν να λανσάρουν νέα προϊόντα στην αγορά και εμφανιζόμενες ως “φιλικές” προς το περιβάλλον, να προσελκύσουν στους εαυτούς τους ένα κομμάτι νέων καταναλωτών και κατά συνέπεια νέα κέρδη.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ επιστημονικό: η ευκαιρία να πειραματιστούν, να ερευνήσουν σε ανεξερεύνητους μέχρι σήμερα τομείς και να αυξήσουν περαιτέρω την επιρροή τους στα έμβια όντα.

– Το covid-19 έδωσε ισχυρή ώθηση στην ιατρική επιστήμη, η οποία επικαλούμενη το φόβο και την επιθυμία για επιστροφή στην “κανονικότητα” επέβαλε στην πραγματικότητα τον υποχρεωτικό εμβολιασμό χωρίς, επιπλέον, να περιμένει τον απαραίτητο χρόνο δοκιμών ενός ορού για να είναι “ασφαλής”- μια δοκιμή σε δισεκατομμύρια άτομα.
Όχι μόνο στην ιατρική επιστήμη αλλά και στις τεχνικές εφαρμογές για την παρακολούθηση και την κάρτα όλων εκείνων των ατόμων που είναι ανθεκτικά στο εμβόλιο. Οι διάφορες πράσινες άδειες και οι άδειες για να μπορεί κανείς να ταξιδεύει ή να εργάζεται δεν θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές χωρίς εκτεταμένο έλεγχο των ατόμων, έλεγχο που καθίσταται δυνατός από τις ολοένα και πιο νέες και επεμβατικές τεχνολογικές συσκευές.

– Ο πόλεμος είναι η ευκαιρία των ευκαιριών για το σύστημα να σφίξει τον κλοιό του, επειδή αποφέρει οφέλη και στις τρεις δυνάμεις που μας επιβαρύνουν, επιτρέποντάς τους να δρουν σε τέλεια αρμονία και συνέργεια.
Ενισχύει το κράτος, το οποίο μπορεί να θεσπίσει ειδικούς νόμους, αυξάνοντας έτσι τον έλεγχό του επί των πολιτών του. Ενισχύει επίσης το κεφάλαιο μέσω της αυξημένης παραγωγής καταναλωτικών αγαθών (όπλα σε μια κατάσταση σύγκρουσης) και στη συνέχεια μακροπρόθεσμα μια πλημμύρα κερδών για τις εταιρείες που συμμετέχουν στην ανοικοδόμηση των πληγεισών περιοχών (ο Bonomi, ηγέτης της confidustria, πήγε στο Κίεβο για να υπογράψει συμφωνίες για την ανοικοδόμηση με τον Zelensky).
Ο τεχνοεπιστημονικός μηχανισμός σε αυτή την περίπτωση μπορεί να λειτουργήσει για να δοκιμάσει κάθε νέα τεχνολογία κατάλληλη για τη νίκη στον πόλεμο, δηλαδή νέα, όλο και πιο εξελιγμένα και θανατηφόρα όπλα, και ταυτόχρονα νέα συστήματα κοινωνικού ελέγχου για να καταπνίξει εν τη γενέσει του κάθε διαμαρτυρία ή/και διεκδίκηση.
Όλοι οι πόλεμοι έφερναν πάντα τέτοια “οφέλη”, πόσο μάλλον αυτή η τελευταία σύγκρουση στην Ουκρανία, για το απλό γεγονός ότι είναι κοντά μας.

ΑΝΑΒΟΛΉ ΤΟΥ ΠΟΛΈΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΆΓΕΙ

Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα και επιθυμίες που μας διαπερνούν, ως αναρχικοί/ες* αυτόν τον ανεμοστρόβιλο των συναισθημάτων τον κάνουμε αισθητό μέσω της άμεσης δράσης, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρώτα φέρνουμε στο προσκήνιο τη γνώση, την υπομονή, την αποφασιστικότητα, την εστίαση, τους φόβους και το θάρρος. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που δεν ανήκουν σε “ειδικούς της δράσης” αλλά σε εκατομμύρια άτομα, συμπεριλαμβανομένων των αναρχικών και των αναρχικών.

Τώρα που μια ακόμη σύγκρουση έχει ξεσπάσει μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά μας, ως αναρχικοί/ες* αναρωτηθήκαμε πώς, από εδώ, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τους ουκρανικούς, ρωσικούς αλλά και τους πληθυσμούς της Υεμένης, της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ιράν, των Κούρδων, της Λιβύης -για να αναφέρουμε μερικούς- που αντιτίθενται στους πολέμους και τα ίδια τους τα κράτη.
Η πεποίθηση των ιδεών μας μας οδήγησε να επιτεθούμε στις δομές που χρησιμεύουν ως επικοινωνιακός χυμός και διαπερνούν τη θανατηφόρα κοινωνία μας.

Μεταξύ της νύχτας της 4ης και της 5ης Φεβρουαρίου, συνοδευόμενοι από ένα πανέμορφο φεγγάρι και με τον Alfredo και τον αγώνα του στην καρδιά μας, σαμποτάραμε μερικούς αναμεταδότες στο όρος Leco [στο Voltaggio, επαρχία της Alessandria].
Με αυτή τη μικρή χειρονομία απαντάμε στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης προς τον Alfredo.

Η “δική μας” κυβέρνηση, και όλες οι προηγούμενες, δεν διαφέρουν σε τίποτα από την ουκρανική ή τη ρωσική κυβέρνηση, όπως τόσες άλλες, που πουλάει οπλισμό εκεί, σε τόπους πολέμου και χρησιμοποιεί τα ίδια όπλα εδώ, στο “σπίτι” της, για να καταπιέσει.
Ένα κράτος είναι η κατ’ εξοχήν σφαγή.
Το κράτος είναι η επιτομή του σφαγιασμού- το βλέπετε στους πολέμους, στις φυλακές, στα στρατόπεδα, στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, στα νοσοκομεία, στους δρόμους, ακόμα και στα ίδια του τα σπίτια.
Ας μην ξεχνάμε την εξόντωση μέσα στο ίδιο του το διαμέρισμα των τεσσάρων επαναστατών της BR στις 28 Μαρτίου 1980 στη Via Fracchia στη Γένοβα που εκτελέστηκαν από τους καραμπινιέρους του κρατικού δήμιου Carlo Alberto Dalla Chiesa.

ΣΗΜΕΊΟ ΆΦΙΞΗΣ

Αφού σαμποτάραμε με φωτιά δύο επαναλήπτες τον Ιούλιο του 2021 και κάψαμε ολοσχερώς έναν πυλώνα τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, με αυτή την τελευταία επίθεση ολοκληρώνουμε την εμπειρία μας ως ομάδα “Αναρχικοί/ές για την Καταστροφή της Ύπαρξης”.
Δεν αρνούμαστε ότι οι προσδοκίες μας ήταν υψηλότερες, αλλά πρακτικές και υλικοτεχνικές δυσκολίες και μια δόση απειρίας, μας βρήκαν να συμφωνούμε να τερματίσουμε αυτό το σύντομο αλλά έντονο ταξίδι.
Ένας φυσικός νόμος λέει “τίποτα δεν δημιουργείται, τίποτα δεν καταστρέφεται, όλα μετασχηματίζονται”, έτσι και η αναρχική μας ένταση, υπάρχει γιατί είναι έμφυτη και ο καθένας/μία* μας θα επιλέξει σε τι θα “μεταμορφωθεί”.
Ωστόσο, είμαστε ικανοποιημένοι, ελπίζουμε να έχουμε συνεισφέρει με τις εφαρμοσμένες πρακτικές μας και τις αναλύσεις των κειμένων μας.
Ο φάρος μας ήταν πάντα η προπαγάνδα με το γεγονός, ο χυμός μας οι διεκδικήσεις των διαφόρων ατομικοτήτων ή πυρήνων που είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, η αποφασιστικότητά μας που καλλιεργείται μέσα από την επισημότητα και τη σταθερότητα των κειμένων των αναρχικών κρατουμένων και φυλακισμένων.
Αυτές οι τρεις κατευθυντήριες γραμμές δίνουν επίσης αφορμή για αυτή την επίθεση ως ελάχιστη χειρονομία διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους λαούς που πλήττονται από τους πολέμους που θέλουν τα αφεντικά- σαμποτάρουμε το “δικό μας” κράτος, γιατί “τραβώντας την πρίζα” σημαίνει να διακόψουμε όλα όσα είναι κακόβουλα για τη γη και για όλα τα έμβια όντα που την κατοικούν.

ΓΙΑ ΤΟΝ ALFREDO COSPITO ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΣ ΣΤΟ 41 BIS ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΚΑΤΆ ΤΟΥ 41 BIS ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΌΒΙΑΣ ΚΆΘΕΙΡΞΗΣ ΓΙΑ 110 ΗΜΈΡΕΣ,
ΓΙΑ ΤΟΝ IVAN ALOCCO ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΚΆΝΕΙ ΔΎΟ ΦΟΡΈΣ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΣΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΜΕ ΤΟΝ ALFREDO, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΥΣ JUAN SORROCHE ΚΑΙ ANNA BENIAMINO ΠΟΥ ΕΠΊΣΗΣ ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ALFREDO ΜΕ ΜΑΚΡΆ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΆΝΟ ΧΑΤΖΗΑΓΓΈΛΟΥ ΈΝΑΝ ΈΛΛΗΝΑ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟ ΠΟΥ ΈΛΗΞΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΚΑΙ ΔΊΨΑΣ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΈΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΠΟΙΝΙΚΌ ΚΏΔΙΚΑ.
ΓΙΑ ΤΟΝ CLAUDIO LAVAZZA, ΓΙΑ ΤΟΝ KOSTAS DIMALEXIS, ΓΙΑ ΤΟΝ JUAN PIRCE, ΓΙΑ ΤΗ MÓNICA CABALLERO, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΌΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ* ΤΗΣ ΥΠΌΘΕΣΗΣ SUSARON, ΓΙΑ ΤΟΝ MARCELO VILLARROEL SEPÚLVEDA, ΓΙΑ ΤΟΝ DAYVID CECCARELLI, ΓΙΑ ΤΟΝ TOBY SHONE, ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΊΔΗ, ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΩΡΓΊΑ ΒΟΎΛΓΑΡΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΌΛΑ ΡΟΎΠΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ FRANCISCO SOLAR, ΓΙΑ ΤΟΝ DAVIDE DELOGU, ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΊΚΟ ΜΑΖΙΏΤΗ,
ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΎΣ* ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΚΆΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΌ ΕΙΔΙΚΉ ΕΠΙΤΉΡΗΣΗ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΊΝΑΙ ΠΟΥΛΙΆ ΤΟΥ ΔΆΣΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΒΆΖΟΥΝ ΚΆΤΩ.
ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ/ΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΈΠΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΠΌΛΕΜΟ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΟΥΒΙΏΝ!
ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΉΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ!
ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΎΡΗ ΔΙΕΘΝΉ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

Αναρχικοί/ες για την καταστροφή του υπάρχοντος

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Ανταπόκριση στην πυρπόληση ενός λεωφορείου και την επακόλουθη ένοπλη σύγκρουση με τις ειδικές δυνάμεις των carabineros στη μνήμη του Kevin Garrido και σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito και τα συντρόφια στην υπόθεση Susaron (Σαντιάγο, Χιλή, 4 Νοεμβρίου 2022)

Σαντιάγο, Χιλή: πυρπόληση λεωφορείου μπροστά από το Ex-pedagógico (UMCE) και ένοπλη σύγκρουση με τις ειδικές δυνάμεις των carabineros για την εικονοκλαστική μνήμη του Kevin Garrido και σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito και τα συντρόφια της υπόθεσης Susaron (04/11/2022)

“Μιλάμε για έναν νέο πόλεμο, έναν νέο παρτιζάνικο πόλεμο. Χωρίς μέτωπο ή στολή, χωρίς στρατό ή αποφασιστική μάχη. Ένας πόλεμος στον οποίο οι εστίες αναπτύσσονται μακριά από τις εμπορικές ροές, αν και συνδέονται με αυτές. Μιλάμε για έναν εντελώς λανθάνοντα πόλεμο. Ένας πόλεμος που έχει χρόνο. Ένας πόλεμος θέσεων. Ο οποίος διεξάγεται εκεί που βρισκόμαστε. Στο όνομα κανενός. Στο όνομα της ίδιας της ύπαρξής μας, που δεν έχει όνομα”.
[Tiqqun – Πώς να το κάνετε;]

Σχετικά με τη δράση

Ένα ήσυχο, μποέμικο απόγευμα Παρασκευής στο Ex Pedagógico, ενώ η μάζα των πολιτών/φοιτητών απολάμβανε τη ληθαργική και αλλοτριωμένη νεανική διασκέδαση, έλαβε χώρα μια βίαιη άμεση δράση. Αυτή η δράση αποτελεί μέρος του καλέσματος για τον “μαύρο Νοέμβριο”, με το οποίο ζητάμε ανεπίσημα να τιμηθεί η ζωή και ο θάνατος του συντρόφου Kevin Garrido μέσω της βίαιης, εκτεταμένης και πολύπλευρης επίθεσης.Η δράση ξεκίνησε με την αποχώρησή μας από το μπροστινό μέρος του πανεπιστημίου και τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας των οχημάτων στην περιοχή. Στήσαμε ένα οδόφραγμα από λάστιχα και σκουπίδια, το οποίο βάλαμε φωτιά όταν έφτασε ένα λεωφορείο των δημόσιων συγκοινωνιών. Η πρόθεσή μας ήταν να οδηγήσουμε το λεωφορείο οριζόντια στο δρόμο για να εμποδίσουμε όλη την κυκλοφορία, αλλά ο οδηγός του οχήματος μπλόκαρε το λεωφορείο, οπότε προχωρήσαμε στην πυρπόλησή του με εύφλεκτα υγρά στο σημείο όπου είχε σταματήσει.Παρόλο που δεν θέλαμε να βλάψουμε τη μάζα των πολιτών, δεχτήκαμε επανειλημμένα κριτική και αποδοκιμαστήκαμε γι’ αυτή μας την ενέργεια. Δεν δώσαμε δεκάρα και απαντήσαμε λεκτικά στις απελπισμένες προσβολές τους, δίνοντας προσοχή σε κάθε επίθεση που θα μπορούσε να προκύψει από κάθε άτομο-πολίτη-αστυνομικό με πόθο για αστικό ηρωισμό, χέσαμε αυτούς τους ανθρώπους που, βλέποντας ένοπλους συντρόφους, τόλμησαν να τους προσβάλουν, θεωρώντας τους εαυτούς τους – βλακωδώς – ανέγγιχτους και θέτοντας οικειοθελώς σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα μπροστά μας. Μετά από αυτή την ταραγμένη στιγμή, μπήκαμε στην πανεπιστημιούπολη για να περιμένουμε την αστυνομική εμφάνιση και να την υποδεχτούμε με όλη μας τη δύναμη: βροντώδεις ιαχές και μια βροχή από βόμβες μολότοφ έφτασαν στα σώματα των τσιράκων της περιπολίας, οι οποίοι αφελώς καλύφθηκαν στη γωνία της οδού Juan Gómez Millas καθώς τα τεθωρακισμένα αυτοκίνητα διέσχιζαν το δρόμο. Προφανώς δεν περίμεναν ότι ο τρόπος επίθεσής μας θα έθετε σε κίνδυνο τις άθλιες ζωές τους, γεγονός που άφησε μερικούς αστυνομικούς στο έδαφος (πιθανότατα τραυματισμένους από τα πυρά) και προκάλεσε μια σχεδόν άμεση απάντηση: μας πυροβόλησαν με τα υπηρεσιακά τους όπλα και εκτόξευσαν αέρια σε ολόκληρη την περιοχή της πύλης εισόδου. Μετά από αυτή την αντεπίθεση, χρησιμοποιήσαμε και ξεφορτώσαμε όλο τον εξοπλισμό μας και εξαφανιστήκαμε από την περιοχή.Κίνητρα

Η δράση αυτή -όπως ήδη αναφέρθηκε- εντάσσεται στη διεθνή εκστρατεία για έναν Μαύρο Νοέμβριο στη μνήμη του εικονοκλαστικού επαναστάτη Kevin Garrido, τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του στη φυλακή του Σαντιάγο 1. Αποτελεί επίσης ένα πλήγμα στα γρανάζια του κεφαλαίου, τα οποία υποβάλλουν όλες τις μορφές ζωής σε ένα λήθαργο κανονικότητας/παθητικότητας, χαρακτηριστικό μιας περιόδου αντεπαναστατικής δράσης που καταλύεται από τους δημοκρατικούς μηχανισμούς μιας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που έχει εγκαθιδρύσει ένα μεταπολιτευτικό κλίμα.
Απεχθανόμαστε αυτή την πραγματικότητα και δεν έχουμε καμία ελπίδα να τη μεταρρυθμίσουμε, είτε για δημοκρατικούς είτε για “επαναστατικούς” σκοπούς, γι’ αυτό της επιτιθέμεθα. Επιπλέον, η ελπίδα (ακόμη και η “ελπίδα της επανάστασης”) είναι ακριβώς αυτό: ελπίδα. Δεν περιμένουμε. Επιτιθέμεθα… “Όταν η ελπίδα πεθαίνει, αρχίζει η δράση” [Beyond Hope – Derrick Jensen]. Ας περιμένουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην κοινωνική και ανθρώπινη λύτρωση, ενώ τα κοινωνικά τους θεμέλια μεταμφιέζονται σύμφωνα με τις επιταγές της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν πιστεύουμε πλέον. Δεν πιστεύουμε καν στην Κοινωνική Επανάσταση, την οποία οι προφήτες της αναρχίας χρησιμοποιούν για να εξωραΐσουν τη φλυαρία τους και να προβάλουν μια ψεύτικη εικόνα της καταθλιπτικής πραγματικότητας αυτού του κόσμου. Το αρνούμαστε αυτό. “Η ιδέα της “προόδου” αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σύγχρονου δυτικού παραδείγματος, στο οποίο κυριαρχεί η υπόθεση ότι ολόκληρος ο κόσμος κινείται προς ένα ολοένα και καλύτερο μέλλον.Η ιδέα του αναπόφευκτου ή της δυνατότητας ενός παγκόσμιου ελευθεριακού μέλλοντος πηγάζει από αυτή την πεποίθηση” [Έρημος – ανώνυμος]. Ας αφήσουμε τους θεωρητικούς μύθους στις αυνανιστικές διασκεδάσεις των ακαδημαϊκών. Δεν ανήκουμε σε καμία επαναστατική παράδοση που υπαγορεύει και επιβάλλει την πρακτική μας εργασία. Η δράση μας είναι η ευχαρίστηση μέσω της καταστροφής. Ζούμε την αναρχία μας σήμερα και όχι σε ένα “επαναστατικό” αύριο.
Ίσως ένα καμένο λεωφορείο, μερικές βόμβες μολότοφ και μερικές σφαίρες δεν θα βάλουν τέλος στην κυριαρχία. Ωστόσο, προτιμούμε να συμβάλουμε αποφασιστικά στην καταστροφή του χωρίς καμία μεσολάβηση. Η ελευθερία μας έγκειται στην επίθεση, διότι μόνο όταν αποτινάξουμε τα δεσμά της ηθικής και της υποτέλειας του κεφαλαίου και αποφασίσουμε να δράσουμε, κερδίζουμε την ελευθερία για την οποία μιλούν τόσο πολύ τα σκονισμένα παλιά βιβλία φιλοσοφίας.

Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μόνο μια γραπτή λέξη. Πρέπει αναπόφευκτα να είναι μια ανελέητη επίθεση

Η επίθεσή μας συμπληρώνει και αγκαλιάζει την αντιεξουσιαστική πεποίθηση όλων των φυλακισμένων του κόσμου. Η Κυριαρχία θέλει να επεκτείνει την τσιμπίδα της με έναν όλο και πιο εξελιγμένο και σχολαστικό τρόπο, αλλά η επιθυμία μας για καταστροφή είναι ισχυρότερη. Η Κυριαρχία θέλει να επεκτείνει την τσιμπίδα της με έναν όλο και πιο εξελιγμένο και σχολαστικό τρόπο, αλλά η επιθυμία μας για καταστροφή είναι ισχυρότερη. Για το λόγο αυτό, χαιρετίζουμε τον αναρχικό σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης και βασανιστηρίων 41 bis από τις 20 Οκτωβρίου 2022. Αναγνωρίζουμε και αγκαλιάζουμε τον Alfredo ως έναν από τους δικούς μας. Η αναγωγιμότητα και η αναρχική του πεποίθηση, που ωθήθηκε στις έσχατες συνέπειες, προκάλεσαν την απομόνωσή του ως εκδικητική απάντηση του ιταλικού κράτους, το οποίο αφελώς πιστεύει ότι με αυτούς τους μηχανισμούς θα μπορέσει να κατευνάσει και να καταπιέσει τις εξεγερτικές επιθυμίες ενός συντρόφου που εξαπέλυσε την εξεγερτική κραυγή του κοινωνικού/αντικοινωνικού πολέμου ακόμη και μέσα από τα τείχη της εξουσίας. Αυτή η επίθεση είναι μια αγκαλιά ενθάρρυνσης για τον Alfredo και για όλους εκείνους που συμμετέχουν στον πόλεμό του χρησιμοποιώντας το σώμα και το μυαλό τους ως όπλα στον αγώνα ενάντια στην απομόνωση και τα βασανιστήρια στις φυλακές (Juan Sorroche, Ivan Alocco, Anna Beniamino και όλοι οι κρατούμενοι και τα άτομα που αλληλοϋποστηρίζονται με τον Alfredo μέσω της δράσης). Ελπίζουμε ότι αυτές οι λέξεις θα ταξιδέψουν στα γεωγραφικά τους πλάτη και θα σπάσουν τους τσιμεντένιους τοίχους που κρατούν τα σώματά τους κλειδωμένα.

Χαιρετίζουμε επίσης όλα τα άτομα και τις ομάδες δράσης που επιτέθηκαν πρόσφατα σε διάφορους στόχους του Κράτους/Κεφαλαίου και σε όλες τις μορφές κυριαρχίας: Nuevas Subversiones Anárquicas – Célula Alex Núñez, Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (επίθεση στην Oxiquim S.A.)- Fracción Autonómica Cristián Valdebenito – Nueva Subversión (επίθεση στην Sercor S.A. της Grupo Angelini)- Célula Insurreccional por el Maipo – Nueva Subversión (εμπρηστική επίθεση κατά της Empresas Baeza λόγω της ευθύνης της για την καταστροφή του ποταμού Maipo)- Grupo Antiespecista Emilia Bau – Nueva Subversión (εμπρηστική επίθεση κατά της medialuna στη Renca)- Grupo de Acción 6 de julio – Nueva Subversión (εκρηκτική επίθεση κατά της Empresa Besalco S. A. ), Grupo de Respuesta Animal (εμπρηστική επίθεση κατά του Club de Huasos y Rodeo Gil Letelier)- Célula Insurreccional 2 de noviembre (επίθεση με εκρηκτικά κατά του Círculo de Funcionarios de Gendarmería en Retiro), Negra Venganza- Núcleos de Melipulli José Huenante (επίθεση με εκρηκτικά κατά της Comisaría de Carabineros de Fuerzas Especiales)- Células Revolucionarias Mauricio Morales (επίθεση με εκρηκτικά κατά της empresa Fullclean Security). Στέλνουμε επίσης τους θερμούς μας χαιρετισμούς σε όλα εκείνα τα άτομα που, με αποφασιστικότητα και σταθερότητα, συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα εντός της χιλιανής επικράτειας, τόσο στα λύκεια όσο και στα πανεπιστήμια, ως χαρακώματα επίθεσης: Internado Nacional Barros Arana, Instituto Nacional, Manuel Barros Borgoño, Liceo Confederación Suiza, Liceo de Aplicación, Universidad de Santiago de Chile, UMCE (Ex Pedagógico), Universidad de Chile (Campus Juan Gómez Millas), Universidad de Concepción, Universidad Academia de Humanismo Cristiano, μαζί με πολλά άλλα χαρακώματα επίθεσης που έχουν αποσταθεροποιήσει την κανονική εμπορική λειτουργία της σάπιας χιλιανής κοινωνίας. Πρόκειται για έναν συνοπτικό και συνυπεύθυνο απολογισμό των ενεργειών κατά της κυριαρχίας που έσπασαν τα εμπόδια επικοινωνίας των μέσων ενημέρωσης κατά τη διάρκεια του έτους 2022 εντός της επικράτειας που κυριαρχείται από το χιλιανό κράτος. Είναι επίσης μια προειδοποίηση για όσους πιστεύουν ότι η μαύρη τρομοκρατία και η προπαγάνδα έχουν σταματήσει: αυτή είναι μόνο η αρχή.Χαιρετίζουμε και αγκαλιάζουμε επίσης τους συντρόφους που φυλακίστηκαν με την κατηγορία της επίθεσης στην εταιρεία θανάτου ζώων Susaron. Η είδηση της φυλάκισης των συντρόφων ήταν ένας κουβάς κρύο νερό για εμάς, καθώς η δράση μας πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα με τη σύλληψή τους. Παρ’ όλα αυτά, ξεκινήσαμε την επίθεσή μας με τη δύναμη του θυμού που μας προκάλεσε η είδηση αυτή. Αυτός είναι ένας χαιρετισμός ενθάρρυνσης φορτωμένος με μαύρο καπνό για εσάς τους συντρόφους. Ο αντι-ειδωλολατρικός πόλεμος κατά του πολιτισμένου ανθρωποκεντρισμού προχωράει προς την καταστροφή όλων των κλουβιών που κρατούν τους ζωικούς μας αδελφούς και αδελφές, ανθρώπινους και μη.Τέλος, χαιρετίζουμε όλους τους αντιεξουσιαστές συντρόφους που είναι φυλακισμένοι στις βρώμικες φυλακές όλων των εδαφών υπό κυριαρχία: Mónica Caballero, Francisco Solar, Juan Flores, Mawühnko, Tomás, Gabriel Pombo Da Silva, Thanos Xatziagkelou, Juan Aliste, Toby Shone, Felipe Ríos, Marcelo Villarroel, Claudio Lavazza, Giannis Michailidis, Nicola Gai, Pola Roupa, Erick King, Dayvid Ceccarelli, Νίκος Μαζιώτης, Davide Delogu, οι σύντροφοι που ανήκουν στη Negra Venganza (πρόσφατα φυλακισμένοι για την εξέγερση ενάντια στους άθλιους δεσμοφύλακες τον Δεκέμβριο του 2021… συνυπεύθυνοι εναγκαλισμοί της ελευθερίας! ) και, ειδικότερα, τον σύντροφο Joaquín García Chancks, τον ενεργό σύντροφο του Κέβιν, αγκαλιάζουμε την αδάμαστη ύπαρξή σας κατά τη διάρκεια αυτού του μαύρου Νοέμβρη. Αφήνουμε μερικά λόγια από τον σύντροφο Joaquín στη μνήμη του Kevin, λόγια που παρακίνησαν την αδάμαστη συμπεριφορά μας απέναντι στο άχρηστο ξύσιμο των μαζών πολιτών-αστυνομίας:
“Θυμάμαι μια δράση πριν από πολλά χρόνια- ένα κύμα πολιτών μας επιτέθηκε κατά τη διάρκεια ενός οδοφράγματος, ήμασταν λίγοι… Εναλλακτικές λύσεις; Να υποχωρήσουμε και να εγκαταλείψουμε τη δράση ή να τους αντιμετωπίσουμε με βόμβες μολότοφ και να τους αναγκάσουμε να διαφύγουν, αποφασίσαμε την πρώτη επιλογή, με την αντίθεση, μαντέψτε ποιου; Σωστά, ο Κέβιν, που σκόπευε να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια αυτόν τον χώρο, θυμάμαι την αγανάκτησή του και τη δική μας -τη δική μου- επακόλουθη ντροπή- ίσως η λογική να μας έλεγε ότι είχαμε ενεργήσει σωστά, μια αντιπαράθεση υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν σαφώς δυσμενής, αλλά μια σκέψη στοίχειωνε το μυαλό μας όλη εκείνη την ημέρα, μια πικρή γεύση δεν μας άφηνε ήρεμους, ήμασταν ελεύθεροι και ολόκληροι, αλλά είχαμε χάσει αυτή τη μάχη… Τι σήμαινε αυτό; Ότι εμείς, που θέλαμε να επιτεθούμε και να σπάσουμε την κανονικότητα, είχαμε απορροφηθεί από τον εχθρό μας. (…)”
Σε εκείνη την περίπτωση κρύψαμε τους φόβους μας κάτω από τη μάσκα της Λογικής, η πραγματικότητα μας εμπόδισε να ονειρευτούμε, μας οδήγησε στην αδράνεια- ίσως η προσπάθεια να τους αντιμετωπίσουμε δεν ήταν τόσο επικίνδυνη όσο νομίζαμε, ίσως διαιρώντας αυτό το φρικτό θηρίο που είναι οι μάζες να είχαμε πετύχει μια νίκη, μικρή και μερική, αλλά καθοριστική για την αυτοπεποίθησή μας και πολύ σημαντική ως ατομική διαδικασία. Ακόμη και αν, εξαρχής, είχαμε δίκιο, η παθητικότητα εκείνων που δεν αντιμετωπίζουν αυτούς που στέκονται ανάμεσα σε αυτούς και τη δράση τους ή ακόμη και θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία τους, απέχει πολύ από το να ανταποκρίνονται σε ορθολογική ή λογική σκέψη, πώς είναι δυνατόν να επιχειρηματολογήσει κανείς με τον φύλακα ενός αφέντη;
Σε κάθε ηρωική παρόρμηση αυτών των αλτρουιστών πολιτών υπάρχει η ασυνείδητη ιδέα ότι δεν θα υποστούν συνέπειες -είναι τόσο εύκολο να είσαι υπερήρωας-, ότι η δράση θα σταματήσει με την εισβολή τους, ότι δεν θα κινδυνεύσουν επειδή δεν είναι πρωταρχικός στόχος… Ας αποτινάξουμε αυτή την ιδέα από το μυαλό τους! Μια διαφορετική ηθική και αξιοποίηση αγγίζει μόνο εφαπτομενικά αυτό το σημείο- δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στο να γυρίσεις το άλλο μάγουλο”. (Δεκέμβριος 2018, ένα μήνα μετά το θάνατο του Κέβιν)

Επεκτείνετε, πολλαπλασιάστε και εξαπλώστε την εξεγερτική επίθεση για την ολική απελευθέρωση των ανθρώπων, των ζώων και της γης. Οπλίζοντας και ποντάροντας στην ποιοτική πρόοδο των δυνάμεών μας. Ενίσχυση των διεθνών χειρονομιών αλληλεγγύης για τον τερματισμό του καθεστώτος απομόνωσης 41 bis. Ας αφήσουμε το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλεων να χτυπήσει τα αηδιαστικά πρόσωπα της εξουσίας και να κάνει στάχτη κάθε απομεινάρι αυτού του αυταρχικού κόσμου. Για τη βίαιη και αδυσώπητη άρνηση όλων όσων υπάρχουν και για όσους υποστηρίζουν έναν κόσμο που καταρρέει υπό τον ήχο της προόδου. Για την άγρια, αντικοινωνική αναρχία, προχωράμε προς την άβυσσο της αντιπαράθεσης.

“Δεν θα δώσουμε ούτε λεπτό από τη ζωή μας με την ελπίδα ότι το πλήθος θα ξυπνήσει ξαφνικά! Αν οι καταπιεσμένοι δεν είναι έτοιμοι να σηκώσουν το τσεκούρι, αυτό είναι το πρόβλημα των καταπιεσμένων. (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Επαναστατικό Διεθνές Μέτωπο)

Ζήτω η Μαύρη Διεθνής. Είμαστε παντού.
Ο Kevin Garrido παρών! Το καταλυτικό σου φτύσιμο είναι ο κεραυνός του σήμερα.
Κάτω τα κλουβιά της πολιτισμένης κοινωνίας.
Ζωη υγεία, αναρχία, μηδενισμός και ελευθερία.

ΥΓ: Διεκδικούμε αυτή την επίθεση μήνες μετά για να τη θυμόμαστε με το άρωμα του χρόνου που περνάει και για να ξεκινήσουμε μια νέα χρονιά ανατροπής και εκρήξεων. Η ανασκόπηση του πιο πρόσφατου ταξιδιού μας είναι μέρος της ύφανσης των μαύρων νημάτων της άρνησής μας απέναντι σε αυτόν τον κόσμο.

Μερικοί εμπρηστικοί μηχανισμοί

Πηγή: La Nemesi
Πηγή: Δ.Ο. ΕΗΦ