Tag: ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Posted on

Voltaggio, Ιταλία: “ΌΠΟΙΟΣ ΒΛΆΠΤΕΙ ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ, ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ … ΚΕΡΔΊΖΕΙ! Σαμποτάζ των κεραιών αναμετάδοσης σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito

ΑΥΤΌΣ ΠΟΥ ΒΛΆΠΤΕΙ ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ, ΜΕ ΠΌΛΕΜΟ … ΚΕΡΔΊΖΕΙ!

Αυτή η ολοένα και πιο διεισδυτική και παρεμβατική κοινωνία φωτίζεται πλέον εξ ολοκλήρου από τον φάρο της επιστήμης και βαδίζει, βήμα προς βήμα, στον δρόμο που της υποδεικνύει.
Αυτό το φως δεν είναι μόνο κακόβουλο, αλλά μας οδηγεί προς ένα σημείο χωρίς επιστροφή, προς έναν θανάσιμο γκρεμό.
Αν και αυτό είναι γνωστό, επαναλαμβάνεται επίσης με έμφαση από τους ίδιους τους επιστήμονες και τα μέλη της πολιτικής τάξης.

Σε μια ομιλία του πριν από λίγους μήνες, ο πρώην υπουργός οικολογικής μετάβασης Cingolani είπε ότι κάθε “ανακάλυψη” δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, αλλά ότι παρ’ όλα αυτά αποτελεί πρόοδο και επομένως πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά.
Αυτό το “προχωράμε μπροστά” μεταφράζεται στο “πράσινο” μοντέλο.
Τα πάντα είναι ή πρέπει να γίνουν πράσινα: πράσινη οικονομία, πράσινα πυρηνικά εργοστάσια, πράσινη τεχνολογία στην οποία ανήκει η ψηφιακή επανάσταση.
Πρόκειται για έναν ακόμη μετασχηματισμό της κοινωνίας, όχι πλέον πολιτικό όπως την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, ούτε οικονομικό όπως στις διάφορες αναδιαρθρώσεις του καπιταλιστικού μοντέλου, αλλά τεχνο-επιστημονικό.
Οι διάφοροι τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας είτε προσαρμόζονται είτε εξαφανίζονται, και η πολιτική εκτελεί αδρανώς τις διάφορες επιβολές που υπαγορεύει η επιστήμη.
Ο σημερινός μετασχηματισμός έχει σίγουρα εκμεταλλευτεί τρεις μεγάλες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν: την κλιματική αλλαγή, το covid-19 και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

– Η κλιματική αλλαγή, στο επίκεντρο της δημοσιότητας, έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους να διαδηλώσουν και έτσι να επιστήσουν την προσοχή στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κοινωνίας μας στον πλανήτη.
Δεδομένου ότι πολύ λίγοι είναι πραγματικά διατεθειμένοι να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο ζωής τους, αλλά θέλουν να απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις που έχουν συνηθίσει, οι διαμαρτυρίες τους είναι ήδη από την αρχή ένα αμβλύ όπλο. Το σύστημα εξουσίας έχει βρει σε αυτό μια ωραία πρόταση για να ανανεωθεί ξεκινώντας τη λεγόμενη “οικολογική μετάβαση”, η οποία συνίσταται σε μια μεγάλη αναδιάρθρωση του τρόπου παραγωγής ενέργειας (ανανεώσιμες πηγές) και καταναλωτικών προϊόντων που είναι πιο “βιώσιμα”, δηλαδή με μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, σκοτώνοντας έτσι τρία τρυγόνια με ένα σμπάρο.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ πολιτικό: αμβλύνοντας έτσι τις διαμαρτυρίες και καθιστώντας σαφές ότι η φωνή των κυβερνώντων είναι κοντά στις καρδιές των κυβερνώντων- ποτέ δεν ξέρει κανείς ότι αυτές, παρά την επικρατούσα κοινωνική ειρήνη, αν δεν εισακουστούν δεν θα διαταράξουν σοβαρά τον ύπνο των αφεντικών.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ οικονομικό: μια ευκαιρία κέρδους για τις εταιρείες που μπορούν να λανσάρουν νέα προϊόντα στην αγορά και εμφανιζόμενες ως “φιλικές” προς το περιβάλλον, να προσελκύσουν στους εαυτούς τους ένα κομμάτι νέων καταναλωτών και κατά συνέπεια νέα κέρδη.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ επιστημονικό: η ευκαιρία να πειραματιστούν, να ερευνήσουν σε ανεξερεύνητους μέχρι σήμερα τομείς και να αυξήσουν περαιτέρω την επιρροή τους στα έμβια όντα.

– Το covid-19 έδωσε ισχυρή ώθηση στην ιατρική επιστήμη, η οποία επικαλούμενη το φόβο και την επιθυμία για επιστροφή στην “κανονικότητα” επέβαλε στην πραγματικότητα τον υποχρεωτικό εμβολιασμό χωρίς, επιπλέον, να περιμένει τον απαραίτητο χρόνο δοκιμών ενός ορού για να είναι “ασφαλής”- μια δοκιμή σε δισεκατομμύρια άτομα.
Όχι μόνο στην ιατρική επιστήμη αλλά και στις τεχνικές εφαρμογές για την παρακολούθηση και την κάρτα όλων εκείνων των ατόμων που είναι ανθεκτικά στο εμβόλιο. Οι διάφορες πράσινες άδειες και οι άδειες για να μπορεί κανείς να ταξιδεύει ή να εργάζεται δεν θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές χωρίς εκτεταμένο έλεγχο των ατόμων, έλεγχο που καθίσταται δυνατός από τις ολοένα και πιο νέες και επεμβατικές τεχνολογικές συσκευές.

– Ο πόλεμος είναι η ευκαιρία των ευκαιριών για το σύστημα να σφίξει τον κλοιό του, επειδή αποφέρει οφέλη και στις τρεις δυνάμεις που μας επιβαρύνουν, επιτρέποντάς τους να δρουν σε τέλεια αρμονία και συνέργεια.
Ενισχύει το κράτος, το οποίο μπορεί να θεσπίσει ειδικούς νόμους, αυξάνοντας έτσι τον έλεγχό του επί των πολιτών του. Ενισχύει επίσης το κεφάλαιο μέσω της αυξημένης παραγωγής καταναλωτικών αγαθών (όπλα σε μια κατάσταση σύγκρουσης) και στη συνέχεια μακροπρόθεσμα μια πλημμύρα κερδών για τις εταιρείες που συμμετέχουν στην ανοικοδόμηση των πληγεισών περιοχών (ο Bonomi, ηγέτης της confidustria, πήγε στο Κίεβο για να υπογράψει συμφωνίες για την ανοικοδόμηση με τον Zelensky).
Ο τεχνοεπιστημονικός μηχανισμός σε αυτή την περίπτωση μπορεί να λειτουργήσει για να δοκιμάσει κάθε νέα τεχνολογία κατάλληλη για τη νίκη στον πόλεμο, δηλαδή νέα, όλο και πιο εξελιγμένα και θανατηφόρα όπλα, και ταυτόχρονα νέα συστήματα κοινωνικού ελέγχου για να καταπνίξει εν τη γενέσει του κάθε διαμαρτυρία ή/και διεκδίκηση.
Όλοι οι πόλεμοι έφερναν πάντα τέτοια “οφέλη”, πόσο μάλλον αυτή η τελευταία σύγκρουση στην Ουκρανία, για το απλό γεγονός ότι είναι κοντά μας.

ΑΝΑΒΟΛΉ ΤΟΥ ΠΟΛΈΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΆΓΕΙ

Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα και επιθυμίες που μας διαπερνούν, ως αναρχικοί/ες* αυτόν τον ανεμοστρόβιλο των συναισθημάτων τον κάνουμε αισθητό μέσω της άμεσης δράσης, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρώτα φέρνουμε στο προσκήνιο τη γνώση, την υπομονή, την αποφασιστικότητα, την εστίαση, τους φόβους και το θάρρος. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που δεν ανήκουν σε “ειδικούς της δράσης” αλλά σε εκατομμύρια άτομα, συμπεριλαμβανομένων των αναρχικών και των αναρχικών.

Τώρα που μια ακόμη σύγκρουση έχει ξεσπάσει μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά μας, ως αναρχικοί/ες* αναρωτηθήκαμε πώς, από εδώ, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τους ουκρανικούς, ρωσικούς αλλά και τους πληθυσμούς της Υεμένης, της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ιράν, των Κούρδων, της Λιβύης -για να αναφέρουμε μερικούς- που αντιτίθενται στους πολέμους και τα ίδια τους τα κράτη.
Η πεποίθηση των ιδεών μας μας οδήγησε να επιτεθούμε στις δομές που χρησιμεύουν ως επικοινωνιακός χυμός και διαπερνούν τη θανατηφόρα κοινωνία μας.

Μεταξύ της νύχτας της 4ης και της 5ης Φεβρουαρίου, συνοδευόμενοι από ένα πανέμορφο φεγγάρι και με τον Alfredo και τον αγώνα του στην καρδιά μας, σαμποτάραμε μερικούς αναμεταδότες στο όρος Leco [στο Voltaggio, επαρχία της Alessandria].
Με αυτή τη μικρή χειρονομία απαντάμε στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης προς τον Alfredo.

Η “δική μας” κυβέρνηση, και όλες οι προηγούμενες, δεν διαφέρουν σε τίποτα από την ουκρανική ή τη ρωσική κυβέρνηση, όπως τόσες άλλες, που πουλάει οπλισμό εκεί, σε τόπους πολέμου και χρησιμοποιεί τα ίδια όπλα εδώ, στο “σπίτι” της, για να καταπιέσει.
Ένα κράτος είναι η κατ’ εξοχήν σφαγή.
Το κράτος είναι η επιτομή του σφαγιασμού- το βλέπετε στους πολέμους, στις φυλακές, στα στρατόπεδα, στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, στα νοσοκομεία, στους δρόμους, ακόμα και στα ίδια του τα σπίτια.
Ας μην ξεχνάμε την εξόντωση μέσα στο ίδιο του το διαμέρισμα των τεσσάρων επαναστατών της BR στις 28 Μαρτίου 1980 στη Via Fracchia στη Γένοβα που εκτελέστηκαν από τους καραμπινιέρους του κρατικού δήμιου Carlo Alberto Dalla Chiesa.

ΣΗΜΕΊΟ ΆΦΙΞΗΣ

Αφού σαμποτάραμε με φωτιά δύο επαναλήπτες τον Ιούλιο του 2021 και κάψαμε ολοσχερώς έναν πυλώνα τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, με αυτή την τελευταία επίθεση ολοκληρώνουμε την εμπειρία μας ως ομάδα “Αναρχικοί/ές για την Καταστροφή της Ύπαρξης”.
Δεν αρνούμαστε ότι οι προσδοκίες μας ήταν υψηλότερες, αλλά πρακτικές και υλικοτεχνικές δυσκολίες και μια δόση απειρίας, μας βρήκαν να συμφωνούμε να τερματίσουμε αυτό το σύντομο αλλά έντονο ταξίδι.
Ένας φυσικός νόμος λέει “τίποτα δεν δημιουργείται, τίποτα δεν καταστρέφεται, όλα μετασχηματίζονται”, έτσι και η αναρχική μας ένταση, υπάρχει γιατί είναι έμφυτη και ο καθένας/μία* μας θα επιλέξει σε τι θα “μεταμορφωθεί”.
Ωστόσο, είμαστε ικανοποιημένοι, ελπίζουμε να έχουμε συνεισφέρει με τις εφαρμοσμένες πρακτικές μας και τις αναλύσεις των κειμένων μας.
Ο φάρος μας ήταν πάντα η προπαγάνδα με το γεγονός, ο χυμός μας οι διεκδικήσεις των διαφόρων ατομικοτήτων ή πυρήνων που είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, η αποφασιστικότητά μας που καλλιεργείται μέσα από την επισημότητα και τη σταθερότητα των κειμένων των αναρχικών κρατουμένων και φυλακισμένων.
Αυτές οι τρεις κατευθυντήριες γραμμές δίνουν επίσης αφορμή για αυτή την επίθεση ως ελάχιστη χειρονομία διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους λαούς που πλήττονται από τους πολέμους που θέλουν τα αφεντικά- σαμποτάρουμε το “δικό μας” κράτος, γιατί “τραβώντας την πρίζα” σημαίνει να διακόψουμε όλα όσα είναι κακόβουλα για τη γη και για όλα τα έμβια όντα που την κατοικούν.

ΓΙΑ ΤΟΝ ALFREDO COSPITO ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΣ ΣΤΟ 41 BIS ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΚΑΤΆ ΤΟΥ 41 BIS ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΌΒΙΑΣ ΚΆΘΕΙΡΞΗΣ ΓΙΑ 110 ΗΜΈΡΕΣ,
ΓΙΑ ΤΟΝ IVAN ALOCCO ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΚΆΝΕΙ ΔΎΟ ΦΟΡΈΣ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΣΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΜΕ ΤΟΝ ALFREDO, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΥΣ JUAN SORROCHE ΚΑΙ ANNA BENIAMINO ΠΟΥ ΕΠΊΣΗΣ ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ALFREDO ΜΕ ΜΑΚΡΆ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΆΝΟ ΧΑΤΖΗΑΓΓΈΛΟΥ ΈΝΑΝ ΈΛΛΗΝΑ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟ ΠΟΥ ΈΛΗΞΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ ΚΑΙ ΔΊΨΑΣ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΈΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΠΟΙΝΙΚΌ ΚΏΔΙΚΑ.
ΓΙΑ ΤΟΝ CLAUDIO LAVAZZA, ΓΙΑ ΤΟΝ KOSTAS DIMALEXIS, ΓΙΑ ΤΟΝ JUAN PIRCE, ΓΙΑ ΤΗ MÓNICA CABALLERO, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΌΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ* ΤΗΣ ΥΠΌΘΕΣΗΣ SUSARON, ΓΙΑ ΤΟΝ MARCELO VILLARROEL SEPÚLVEDA, ΓΙΑ ΤΟΝ DAYVID CECCARELLI, ΓΙΑ ΤΟΝ TOBY SHONE, ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΊΔΗ, ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΩΡΓΊΑ ΒΟΎΛΓΑΡΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΌΛΑ ΡΟΎΠΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ FRANCISCO SOLAR, ΓΙΑ ΤΟΝ DAVIDE DELOGU, ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΊΚΟ ΜΑΖΙΏΤΗ,
ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΎΣ* ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΚΆΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΕΊΝΑΣ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΌ ΕΙΔΙΚΉ ΕΠΙΤΉΡΗΣΗ, ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΊΝΑΙ ΠΟΥΛΙΆ ΤΟΥ ΔΆΣΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ/ΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΒΆΖΟΥΝ ΚΆΤΩ.
ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΈΣ/ΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΈΠΕΣΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΠΌΛΕΜΟ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΟΥΒΙΏΝ!
ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΉΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ!
ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΎΡΗ ΔΙΕΘΝΉ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

Αναρχικοί/ες για την καταστροφή του υπάρχοντος

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Τορίνο, Ιταλία:Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε πύργο κινητής τηλεφωνίας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον Alfredo Cospito που πραγματοποιεί απεργία πείνας μέχρι τέλους

ΆΜΕΣΗ ΔΡΆΣΗ ΚΑΤΆ ΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΏΝ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΤΏΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ALFREDO ΚΑΤΆ ΤΟΥ 41 BIS

Τη νύχτα της 27.01 προς 28.01, επιτεθήκαμε με φωτιά και με απέραντη ευχαρίστηση σε έναν πύργο κινητής τηλεφωνίας, ανταποκρινόμενοι στο διεθνές κάλεσμα για δράση αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito (από 22.01 προς 28.01). Ο Alfredo βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 20.10 ενάντια σε 41 BIS και την εχθρική ισόβια φυλάκιση.

Εκείνη τη νύχτα φτάσαμε, με ένα χαμόγελο στα πρόσωπά μας, στο δάσος της πλαγιάς του Τορίνο, που τσιμεντοποιείται όλο και περισσότερο από την παρουσία των πλουσίων και μολύνεται από πολυάριθμους αναμεταδότες, πηγές αναρίθμητης βλαπτικότητας, τόσο περιβαλλοντικά όσο και κοινωνικά.
Η επίθεση σε έναν αναμεταδότη που χρησιμοποιείται από την IREN (μια εταιρεία που λειτουργεί επίσης ορισμένα αποτεφρωτήρια στην Ιταλία), τη WIND (ένας από τους προωθητές του 5G/πολιτική και στρατιωτική χρήση και τεχνητή νοημοσύνη), ιδιωτικές εταιρείες παρακολούθησης και την αστυνομία, ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε.

Αυτή είναι η μικρή αλλά συγκρουσιακή και αποφασιστική συμβολή μας στον αγώνα που διεξάγεται με μεγάλο θάρρος και αποφασιστικότητα από τον σύντροφό μας Alfredo.

Στις 3 Νοεμβρίου του περασμένου έτους, στο Grugliasco (To), κάποιος σκέφτηκε καλά να καταστρέψει μια κεραία 4/5G- εμείς συνεχίσαμε προς την ίδια κατεύθυνση με μεγαλύτερη ακρίβεια και με τη θέληση να σαμποτάρουμε αυτή την καθημερινή “κανονικότητα” που αδιαφορεί για τη βία που ασκεί καθημερινά η εξουσία.

Η σημερινή υπερ-επιτηρητική και επεμβατική τεχνολογική κοινωνία δημιουργεί έναν υπερ-συνδεδεμένο και ψηφιοποιημένο κόσμο που δεν θέλει να δώσει μια ευκαιρία σε όσους αντιστέκονται και σε όσους δεν θέλουν να γίνουν συνένοχοι ενός ενεργοβόρου συστήματος που στοχεύει στην άπειρη παραγωγή, ικανό μόνο να δημιουργήσει θάνατο και καταστροφή σε κάθε σημείο του θνησιγενούς πλανήτη.

Ο εχθρός μας, το κράτος, πιστεύει πάντα ότι καταπνίγοντας έναν/μία από εμάς, μπορεί να εκφοβίσει χίλιους- αλλά τώρα είναι η ώρα να τους κάνουμε να καταλάβουν, μια για πάντα, ότι οι υπολογισμοί τους μερικές φορές δεν βγαίνουν.
Είναι καιρός να παγιώσουμε ορισμένες πρακτικές (τις άμεσες δράσεις) που δεν είναι λίγες οι ατομικότητες που έχουν θέσει σε εφαρμογή τους τελευταίους μήνες. Είναι καιρός να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση με πρόσθετη δύναμη και νέα δυναμική προς τα εμπρός, χωρίς δισταγμό ή φόβο.

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έγιναν πολλά σαμποτάζ σε κεραίες 4/5G και εγκαταστάσεις οπτικών ινών στη Γαλλία (από 01.01.2022 έως 30.10.2022 υπάρχουν περισσότερα από 104), καθώς και άμεσες ενέργειες εναντίον ορισμένων αιολικών πάρκων. Ακόμα και στις “δικές μας” περιοχές, όπου ο φυσικός και ζωικός κόσμος εξημερώνεται, υποδουλώνεται και μουσειοποιείται ολοένα και περισσότερο, είναι καιρός να σηκώσουμε το κεφάλι και να δράσουμε αποφασιστικά, διαυγώς και με ακρίβεια. Αν όχι τώρα, πότε;

Με το κεφάλι σας, με την καρδιά σας, με τα χέρια σας, μαζί με τον Alfredo και όλους τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω.

ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΤΕ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΏ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΩ

ΘΆΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΆΤΟΣ!
ΖΉΤΩ Η ΑΝΑΡΧΊΑ!

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση : Δ.Ο ΕΗΦ

Posted on

Ανταπόκριση στην πυρπόληση ενός λεωφορείου και την επακόλουθη ένοπλη σύγκρουση με τις ειδικές δυνάμεις των carabineros στη μνήμη του Kevin Garrido και σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito και τα συντρόφια στην υπόθεση Susaron (Σαντιάγο, Χιλή, 4 Νοεμβρίου 2022)

Σαντιάγο, Χιλή: πυρπόληση λεωφορείου μπροστά από το Ex-pedagógico (UMCE) και ένοπλη σύγκρουση με τις ειδικές δυνάμεις των carabineros για την εικονοκλαστική μνήμη του Kevin Garrido και σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito και τα συντρόφια της υπόθεσης Susaron (04/11/2022)

“Μιλάμε για έναν νέο πόλεμο, έναν νέο παρτιζάνικο πόλεμο. Χωρίς μέτωπο ή στολή, χωρίς στρατό ή αποφασιστική μάχη. Ένας πόλεμος στον οποίο οι εστίες αναπτύσσονται μακριά από τις εμπορικές ροές, αν και συνδέονται με αυτές. Μιλάμε για έναν εντελώς λανθάνοντα πόλεμο. Ένας πόλεμος που έχει χρόνο. Ένας πόλεμος θέσεων. Ο οποίος διεξάγεται εκεί που βρισκόμαστε. Στο όνομα κανενός. Στο όνομα της ίδιας της ύπαρξής μας, που δεν έχει όνομα”.
[Tiqqun – Πώς να το κάνετε;]

Σχετικά με τη δράση

Ένα ήσυχο, μποέμικο απόγευμα Παρασκευής στο Ex Pedagógico, ενώ η μάζα των πολιτών/φοιτητών απολάμβανε τη ληθαργική και αλλοτριωμένη νεανική διασκέδαση, έλαβε χώρα μια βίαιη άμεση δράση. Αυτή η δράση αποτελεί μέρος του καλέσματος για τον “μαύρο Νοέμβριο”, με το οποίο ζητάμε ανεπίσημα να τιμηθεί η ζωή και ο θάνατος του συντρόφου Kevin Garrido μέσω της βίαιης, εκτεταμένης και πολύπλευρης επίθεσης.Η δράση ξεκίνησε με την αποχώρησή μας από το μπροστινό μέρος του πανεπιστημίου και τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας των οχημάτων στην περιοχή. Στήσαμε ένα οδόφραγμα από λάστιχα και σκουπίδια, το οποίο βάλαμε φωτιά όταν έφτασε ένα λεωφορείο των δημόσιων συγκοινωνιών. Η πρόθεσή μας ήταν να οδηγήσουμε το λεωφορείο οριζόντια στο δρόμο για να εμποδίσουμε όλη την κυκλοφορία, αλλά ο οδηγός του οχήματος μπλόκαρε το λεωφορείο, οπότε προχωρήσαμε στην πυρπόλησή του με εύφλεκτα υγρά στο σημείο όπου είχε σταματήσει.Παρόλο που δεν θέλαμε να βλάψουμε τη μάζα των πολιτών, δεχτήκαμε επανειλημμένα κριτική και αποδοκιμαστήκαμε γι’ αυτή μας την ενέργεια. Δεν δώσαμε δεκάρα και απαντήσαμε λεκτικά στις απελπισμένες προσβολές τους, δίνοντας προσοχή σε κάθε επίθεση που θα μπορούσε να προκύψει από κάθε άτομο-πολίτη-αστυνομικό με πόθο για αστικό ηρωισμό, χέσαμε αυτούς τους ανθρώπους που, βλέποντας ένοπλους συντρόφους, τόλμησαν να τους προσβάλουν, θεωρώντας τους εαυτούς τους – βλακωδώς – ανέγγιχτους και θέτοντας οικειοθελώς σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα μπροστά μας. Μετά από αυτή την ταραγμένη στιγμή, μπήκαμε στην πανεπιστημιούπολη για να περιμένουμε την αστυνομική εμφάνιση και να την υποδεχτούμε με όλη μας τη δύναμη: βροντώδεις ιαχές και μια βροχή από βόμβες μολότοφ έφτασαν στα σώματα των τσιράκων της περιπολίας, οι οποίοι αφελώς καλύφθηκαν στη γωνία της οδού Juan Gómez Millas καθώς τα τεθωρακισμένα αυτοκίνητα διέσχιζαν το δρόμο. Προφανώς δεν περίμεναν ότι ο τρόπος επίθεσής μας θα έθετε σε κίνδυνο τις άθλιες ζωές τους, γεγονός που άφησε μερικούς αστυνομικούς στο έδαφος (πιθανότατα τραυματισμένους από τα πυρά) και προκάλεσε μια σχεδόν άμεση απάντηση: μας πυροβόλησαν με τα υπηρεσιακά τους όπλα και εκτόξευσαν αέρια σε ολόκληρη την περιοχή της πύλης εισόδου. Μετά από αυτή την αντεπίθεση, χρησιμοποιήσαμε και ξεφορτώσαμε όλο τον εξοπλισμό μας και εξαφανιστήκαμε από την περιοχή.Κίνητρα

Η δράση αυτή -όπως ήδη αναφέρθηκε- εντάσσεται στη διεθνή εκστρατεία για έναν Μαύρο Νοέμβριο στη μνήμη του εικονοκλαστικού επαναστάτη Kevin Garrido, τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του στη φυλακή του Σαντιάγο 1. Αποτελεί επίσης ένα πλήγμα στα γρανάζια του κεφαλαίου, τα οποία υποβάλλουν όλες τις μορφές ζωής σε ένα λήθαργο κανονικότητας/παθητικότητας, χαρακτηριστικό μιας περιόδου αντεπαναστατικής δράσης που καταλύεται από τους δημοκρατικούς μηχανισμούς μιας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που έχει εγκαθιδρύσει ένα μεταπολιτευτικό κλίμα.
Απεχθανόμαστε αυτή την πραγματικότητα και δεν έχουμε καμία ελπίδα να τη μεταρρυθμίσουμε, είτε για δημοκρατικούς είτε για “επαναστατικούς” σκοπούς, γι’ αυτό της επιτιθέμεθα. Επιπλέον, η ελπίδα (ακόμη και η “ελπίδα της επανάστασης”) είναι ακριβώς αυτό: ελπίδα. Δεν περιμένουμε. Επιτιθέμεθα… “Όταν η ελπίδα πεθαίνει, αρχίζει η δράση” [Beyond Hope – Derrick Jensen]. Ας περιμένουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην κοινωνική και ανθρώπινη λύτρωση, ενώ τα κοινωνικά τους θεμέλια μεταμφιέζονται σύμφωνα με τις επιταγές της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν πιστεύουμε πλέον. Δεν πιστεύουμε καν στην Κοινωνική Επανάσταση, την οποία οι προφήτες της αναρχίας χρησιμοποιούν για να εξωραΐσουν τη φλυαρία τους και να προβάλουν μια ψεύτικη εικόνα της καταθλιπτικής πραγματικότητας αυτού του κόσμου. Το αρνούμαστε αυτό. “Η ιδέα της “προόδου” αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σύγχρονου δυτικού παραδείγματος, στο οποίο κυριαρχεί η υπόθεση ότι ολόκληρος ο κόσμος κινείται προς ένα ολοένα και καλύτερο μέλλον.Η ιδέα του αναπόφευκτου ή της δυνατότητας ενός παγκόσμιου ελευθεριακού μέλλοντος πηγάζει από αυτή την πεποίθηση” [Έρημος – ανώνυμος]. Ας αφήσουμε τους θεωρητικούς μύθους στις αυνανιστικές διασκεδάσεις των ακαδημαϊκών. Δεν ανήκουμε σε καμία επαναστατική παράδοση που υπαγορεύει και επιβάλλει την πρακτική μας εργασία. Η δράση μας είναι η ευχαρίστηση μέσω της καταστροφής. Ζούμε την αναρχία μας σήμερα και όχι σε ένα “επαναστατικό” αύριο.
Ίσως ένα καμένο λεωφορείο, μερικές βόμβες μολότοφ και μερικές σφαίρες δεν θα βάλουν τέλος στην κυριαρχία. Ωστόσο, προτιμούμε να συμβάλουμε αποφασιστικά στην καταστροφή του χωρίς καμία μεσολάβηση. Η ελευθερία μας έγκειται στην επίθεση, διότι μόνο όταν αποτινάξουμε τα δεσμά της ηθικής και της υποτέλειας του κεφαλαίου και αποφασίσουμε να δράσουμε, κερδίζουμε την ελευθερία για την οποία μιλούν τόσο πολύ τα σκονισμένα παλιά βιβλία φιλοσοφίας.

Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μόνο μια γραπτή λέξη. Πρέπει αναπόφευκτα να είναι μια ανελέητη επίθεση

Η επίθεσή μας συμπληρώνει και αγκαλιάζει την αντιεξουσιαστική πεποίθηση όλων των φυλακισμένων του κόσμου. Η Κυριαρχία θέλει να επεκτείνει την τσιμπίδα της με έναν όλο και πιο εξελιγμένο και σχολαστικό τρόπο, αλλά η επιθυμία μας για καταστροφή είναι ισχυρότερη. Η Κυριαρχία θέλει να επεκτείνει την τσιμπίδα της με έναν όλο και πιο εξελιγμένο και σχολαστικό τρόπο, αλλά η επιθυμία μας για καταστροφή είναι ισχυρότερη. Για το λόγο αυτό, χαιρετίζουμε τον αναρχικό σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης και βασανιστηρίων 41 bis από τις 20 Οκτωβρίου 2022. Αναγνωρίζουμε και αγκαλιάζουμε τον Alfredo ως έναν από τους δικούς μας. Η αναγωγιμότητα και η αναρχική του πεποίθηση, που ωθήθηκε στις έσχατες συνέπειες, προκάλεσαν την απομόνωσή του ως εκδικητική απάντηση του ιταλικού κράτους, το οποίο αφελώς πιστεύει ότι με αυτούς τους μηχανισμούς θα μπορέσει να κατευνάσει και να καταπιέσει τις εξεγερτικές επιθυμίες ενός συντρόφου που εξαπέλυσε την εξεγερτική κραυγή του κοινωνικού/αντικοινωνικού πολέμου ακόμη και μέσα από τα τείχη της εξουσίας. Αυτή η επίθεση είναι μια αγκαλιά ενθάρρυνσης για τον Alfredo και για όλους εκείνους που συμμετέχουν στον πόλεμό του χρησιμοποιώντας το σώμα και το μυαλό τους ως όπλα στον αγώνα ενάντια στην απομόνωση και τα βασανιστήρια στις φυλακές (Juan Sorroche, Ivan Alocco, Anna Beniamino και όλοι οι κρατούμενοι και τα άτομα που αλληλοϋποστηρίζονται με τον Alfredo μέσω της δράσης). Ελπίζουμε ότι αυτές οι λέξεις θα ταξιδέψουν στα γεωγραφικά τους πλάτη και θα σπάσουν τους τσιμεντένιους τοίχους που κρατούν τα σώματά τους κλειδωμένα.

Χαιρετίζουμε επίσης όλα τα άτομα και τις ομάδες δράσης που επιτέθηκαν πρόσφατα σε διάφορους στόχους του Κράτους/Κεφαλαίου και σε όλες τις μορφές κυριαρχίας: Nuevas Subversiones Anárquicas – Célula Alex Núñez, Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (επίθεση στην Oxiquim S.A.)- Fracción Autonómica Cristián Valdebenito – Nueva Subversión (επίθεση στην Sercor S.A. της Grupo Angelini)- Célula Insurreccional por el Maipo – Nueva Subversión (εμπρηστική επίθεση κατά της Empresas Baeza λόγω της ευθύνης της για την καταστροφή του ποταμού Maipo)- Grupo Antiespecista Emilia Bau – Nueva Subversión (εμπρηστική επίθεση κατά της medialuna στη Renca)- Grupo de Acción 6 de julio – Nueva Subversión (εκρηκτική επίθεση κατά της Empresa Besalco S. A. ), Grupo de Respuesta Animal (εμπρηστική επίθεση κατά του Club de Huasos y Rodeo Gil Letelier)- Célula Insurreccional 2 de noviembre (επίθεση με εκρηκτικά κατά του Círculo de Funcionarios de Gendarmería en Retiro), Negra Venganza- Núcleos de Melipulli José Huenante (επίθεση με εκρηκτικά κατά της Comisaría de Carabineros de Fuerzas Especiales)- Células Revolucionarias Mauricio Morales (επίθεση με εκρηκτικά κατά της empresa Fullclean Security). Στέλνουμε επίσης τους θερμούς μας χαιρετισμούς σε όλα εκείνα τα άτομα που, με αποφασιστικότητα και σταθερότητα, συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα εντός της χιλιανής επικράτειας, τόσο στα λύκεια όσο και στα πανεπιστήμια, ως χαρακώματα επίθεσης: Internado Nacional Barros Arana, Instituto Nacional, Manuel Barros Borgoño, Liceo Confederación Suiza, Liceo de Aplicación, Universidad de Santiago de Chile, UMCE (Ex Pedagógico), Universidad de Chile (Campus Juan Gómez Millas), Universidad de Concepción, Universidad Academia de Humanismo Cristiano, μαζί με πολλά άλλα χαρακώματα επίθεσης που έχουν αποσταθεροποιήσει την κανονική εμπορική λειτουργία της σάπιας χιλιανής κοινωνίας. Πρόκειται για έναν συνοπτικό και συνυπεύθυνο απολογισμό των ενεργειών κατά της κυριαρχίας που έσπασαν τα εμπόδια επικοινωνίας των μέσων ενημέρωσης κατά τη διάρκεια του έτους 2022 εντός της επικράτειας που κυριαρχείται από το χιλιανό κράτος. Είναι επίσης μια προειδοποίηση για όσους πιστεύουν ότι η μαύρη τρομοκρατία και η προπαγάνδα έχουν σταματήσει: αυτή είναι μόνο η αρχή.Χαιρετίζουμε και αγκαλιάζουμε επίσης τους συντρόφους που φυλακίστηκαν με την κατηγορία της επίθεσης στην εταιρεία θανάτου ζώων Susaron. Η είδηση της φυλάκισης των συντρόφων ήταν ένας κουβάς κρύο νερό για εμάς, καθώς η δράση μας πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα με τη σύλληψή τους. Παρ’ όλα αυτά, ξεκινήσαμε την επίθεσή μας με τη δύναμη του θυμού που μας προκάλεσε η είδηση αυτή. Αυτός είναι ένας χαιρετισμός ενθάρρυνσης φορτωμένος με μαύρο καπνό για εσάς τους συντρόφους. Ο αντι-ειδωλολατρικός πόλεμος κατά του πολιτισμένου ανθρωποκεντρισμού προχωράει προς την καταστροφή όλων των κλουβιών που κρατούν τους ζωικούς μας αδελφούς και αδελφές, ανθρώπινους και μη.Τέλος, χαιρετίζουμε όλους τους αντιεξουσιαστές συντρόφους που είναι φυλακισμένοι στις βρώμικες φυλακές όλων των εδαφών υπό κυριαρχία: Mónica Caballero, Francisco Solar, Juan Flores, Mawühnko, Tomás, Gabriel Pombo Da Silva, Thanos Xatziagkelou, Juan Aliste, Toby Shone, Felipe Ríos, Marcelo Villarroel, Claudio Lavazza, Giannis Michailidis, Nicola Gai, Pola Roupa, Erick King, Dayvid Ceccarelli, Νίκος Μαζιώτης, Davide Delogu, οι σύντροφοι που ανήκουν στη Negra Venganza (πρόσφατα φυλακισμένοι για την εξέγερση ενάντια στους άθλιους δεσμοφύλακες τον Δεκέμβριο του 2021… συνυπεύθυνοι εναγκαλισμοί της ελευθερίας! ) και, ειδικότερα, τον σύντροφο Joaquín García Chancks, τον ενεργό σύντροφο του Κέβιν, αγκαλιάζουμε την αδάμαστη ύπαρξή σας κατά τη διάρκεια αυτού του μαύρου Νοέμβρη. Αφήνουμε μερικά λόγια από τον σύντροφο Joaquín στη μνήμη του Kevin, λόγια που παρακίνησαν την αδάμαστη συμπεριφορά μας απέναντι στο άχρηστο ξύσιμο των μαζών πολιτών-αστυνομίας:
“Θυμάμαι μια δράση πριν από πολλά χρόνια- ένα κύμα πολιτών μας επιτέθηκε κατά τη διάρκεια ενός οδοφράγματος, ήμασταν λίγοι… Εναλλακτικές λύσεις; Να υποχωρήσουμε και να εγκαταλείψουμε τη δράση ή να τους αντιμετωπίσουμε με βόμβες μολότοφ και να τους αναγκάσουμε να διαφύγουν, αποφασίσαμε την πρώτη επιλογή, με την αντίθεση, μαντέψτε ποιου; Σωστά, ο Κέβιν, που σκόπευε να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια αυτόν τον χώρο, θυμάμαι την αγανάκτησή του και τη δική μας -τη δική μου- επακόλουθη ντροπή- ίσως η λογική να μας έλεγε ότι είχαμε ενεργήσει σωστά, μια αντιπαράθεση υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν σαφώς δυσμενής, αλλά μια σκέψη στοίχειωνε το μυαλό μας όλη εκείνη την ημέρα, μια πικρή γεύση δεν μας άφηνε ήρεμους, ήμασταν ελεύθεροι και ολόκληροι, αλλά είχαμε χάσει αυτή τη μάχη… Τι σήμαινε αυτό; Ότι εμείς, που θέλαμε να επιτεθούμε και να σπάσουμε την κανονικότητα, είχαμε απορροφηθεί από τον εχθρό μας. (…)”
Σε εκείνη την περίπτωση κρύψαμε τους φόβους μας κάτω από τη μάσκα της Λογικής, η πραγματικότητα μας εμπόδισε να ονειρευτούμε, μας οδήγησε στην αδράνεια- ίσως η προσπάθεια να τους αντιμετωπίσουμε δεν ήταν τόσο επικίνδυνη όσο νομίζαμε, ίσως διαιρώντας αυτό το φρικτό θηρίο που είναι οι μάζες να είχαμε πετύχει μια νίκη, μικρή και μερική, αλλά καθοριστική για την αυτοπεποίθησή μας και πολύ σημαντική ως ατομική διαδικασία. Ακόμη και αν, εξαρχής, είχαμε δίκιο, η παθητικότητα εκείνων που δεν αντιμετωπίζουν αυτούς που στέκονται ανάμεσα σε αυτούς και τη δράση τους ή ακόμη και θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία τους, απέχει πολύ από το να ανταποκρίνονται σε ορθολογική ή λογική σκέψη, πώς είναι δυνατόν να επιχειρηματολογήσει κανείς με τον φύλακα ενός αφέντη;
Σε κάθε ηρωική παρόρμηση αυτών των αλτρουιστών πολιτών υπάρχει η ασυνείδητη ιδέα ότι δεν θα υποστούν συνέπειες -είναι τόσο εύκολο να είσαι υπερήρωας-, ότι η δράση θα σταματήσει με την εισβολή τους, ότι δεν θα κινδυνεύσουν επειδή δεν είναι πρωταρχικός στόχος… Ας αποτινάξουμε αυτή την ιδέα από το μυαλό τους! Μια διαφορετική ηθική και αξιοποίηση αγγίζει μόνο εφαπτομενικά αυτό το σημείο- δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στο να γυρίσεις το άλλο μάγουλο”. (Δεκέμβριος 2018, ένα μήνα μετά το θάνατο του Κέβιν)

Επεκτείνετε, πολλαπλασιάστε και εξαπλώστε την εξεγερτική επίθεση για την ολική απελευθέρωση των ανθρώπων, των ζώων και της γης. Οπλίζοντας και ποντάροντας στην ποιοτική πρόοδο των δυνάμεών μας. Ενίσχυση των διεθνών χειρονομιών αλληλεγγύης για τον τερματισμό του καθεστώτος απομόνωσης 41 bis. Ας αφήσουμε το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλεων να χτυπήσει τα αηδιαστικά πρόσωπα της εξουσίας και να κάνει στάχτη κάθε απομεινάρι αυτού του αυταρχικού κόσμου. Για τη βίαιη και αδυσώπητη άρνηση όλων όσων υπάρχουν και για όσους υποστηρίζουν έναν κόσμο που καταρρέει υπό τον ήχο της προόδου. Για την άγρια, αντικοινωνική αναρχία, προχωράμε προς την άβυσσο της αντιπαράθεσης.

“Δεν θα δώσουμε ούτε λεπτό από τη ζωή μας με την ελπίδα ότι το πλήθος θα ξυπνήσει ξαφνικά! Αν οι καταπιεσμένοι δεν είναι έτοιμοι να σηκώσουν το τσεκούρι, αυτό είναι το πρόβλημα των καταπιεσμένων. (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Επαναστατικό Διεθνές Μέτωπο)

Ζήτω η Μαύρη Διεθνής. Είμαστε παντού.
Ο Kevin Garrido παρών! Το καταλυτικό σου φτύσιμο είναι ο κεραυνός του σήμερα.
Κάτω τα κλουβιά της πολιτισμένης κοινωνίας.
Ζωη υγεία, αναρχία, μηδενισμός και ελευθερία.

ΥΓ: Διεκδικούμε αυτή την επίθεση μήνες μετά για να τη θυμόμαστε με το άρωμα του χρόνου που περνάει και για να ξεκινήσουμε μια νέα χρονιά ανατροπής και εκρήξεων. Η ανασκόπηση του πιο πρόσφατου ταξιδιού μας είναι μέρος της ύφανσης των μαύρων νημάτων της άρνησής μας απέναντι σε αυτόν τον κόσμο.

Μερικοί εμπρηστικοί μηχανισμοί

Πηγή: La Nemesi
Πηγή: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι – Alfredo Cospito (2017)

Alfredo Cospito (2017)

Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι.

Αυτά τα τρία χρόνια βρέθηκα αντιμέτωπος με επιλογές που με οδήγησαν σε ένα μονοπάτι γεμάτο σταυροδρόμια και διλήμματα.

Σαν να βρίσκομαι σε ναρκοπέδιο, έπρεπε να αποφασίσω προσεκτικά πού να πατήσω, διακυβεύοντας την περηφάνια και τον αυτοσεβασμό μου. Η πρώτη επιλογή που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν αν έπρεπε να συνεχίσω να συνεισφέρω ή να αφήσω τη φυλακή να με καταπνίξει, περιμένοντας υπομονετικά να βγω έξω. Όσο περιορισμένη κι αν είναι η κατάστασή μου, επέλεξα να συνεχίσω να συνεισφέρω μέσω του γραπτού λόγου. Μόλις πήρα αυτή την απόφαση, αντιμετώπισα ένα άλλο σταυροδρόμι: αν θα περιοριστώ — οικουμενικά — από αυτό το «κρίσιμο σημείο» της κατάστασής μου (sic.) ενός δηλαδή «επαναστάτη» κρατουμένου —δίνοντας «ευλογίες» προς κάθε κατεύθυνση, επικροτώντας κάθε αναρχική πρακτική, προσέχοντας να μη κάνω εχθρούς ∙ ή αν θα χρησιμοποιήσω το όπλο της κριτικής, όλο και πιο σκληρά, προσπαθώντας να αναλύσω κάποια πράγματα και να επιχειρηματολογήσω. Επέλεξα τον ευκολότερο τρόπο (τουλάχιστον για μένα): να εξωθήσω την κριτική μου στα άκρα, με τίμημα την απομόνωση (λιγότερα γράμματα, λιγότερες πληροφορίες, λιγότερη αλληλεγγύη γενικά).

Έχοντας πάντα όμως την επίγνωση ότι υπάρχει μία άβυσσος μεταξύ σκέψης και πράξης.

Οι λέξεις, όσο δυνατές κι αν είναι, φέρουν πάντα κάτι που ακούγεται ψεύτικο, ακόμα κι όταν θέτουν πραγματικούς, συγκεκριμένους κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να πραγματοποιηθούν στα χρόνια φυλάκισης για απολογία ή υποκίνηση.

Στο «δικό μου» κελί, οι λέξεις που ακούω πιο προσεκτικά είναι αυτές που ακολουθούν τις πράξεις, αυτές που γίνονται σάρκα και οστά. Είναι ζωντανές, αληθινές και δεν κάνουν λάθος. Διαφέρουν από τη συνεχή φλυαρία στο παρασκήνιο ενός αναρχικού κινήματος αποτραβηγμένο στον εαυτό του, επηρεασμένο από μια ντροπιαστική έλλειψη θάρρους και φαντασίας. Ένα κίνημα που τρέφεται με την εμφάνιση, τη ρητορική και ενίοτε τη δημαγωγία, με τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις, τις επικοινωνιακές πορείες, τις εκστρατείες ενημέρωσης και το ρίζωμα σε μια περιοχή, ένα συνεχές μπλα μπλα. Δεν χρειάζεται να υποστηρίξετε αναλήψεις ευθύνης, αλλά ξέρετε σίγουρα ότι είναι ειλικρινείς επειδή είναι προϊόντα μιας δράσης, επειδή έχουν γραφτεί από την αληθινή συμμετοχή κάποιου ατόμου στο παιχνίδι, θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Σε αυτούς τους καιρούς της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι μικρό πράγμα, και όταν αυτές οι αναλήψεις γίνονται εκστρατείες δράσης, ο θόρυβος του παρασκηνίου, η φλυαρία, σίγουρα εξαφανίζεται και όλα γίνονται πιο σοβαρά, πιο επικίνδυνα, πιο αληθινά.

Οι περισσότεροι–ες από τους αναρχικούς–ες εδώ στην Ιταλία σήμερα φαίνεται να επηρεάζονται από μια συλλογικότητα και από μια υπνωτική σύνεση. Μας περιορίζουν χιλιάδες φόβοι: ο φόβος ότι θα θαφτούμε ζωντανοί–ές σε κάποια φυλακή, φόβος μήπως πεθάνουμε σε μια δράση, φόβος ότι θα μείνουμε μόνοι χωρίς τη συναίνεση των άλλων ή, ότι θα μας παραμερίσουν οι ίδιοι οι σύντροφοί μας. Το να ξεπεράσουμε αυτούς τους φόβους θα μας έκανε πιο συνειδητοποιημένα άτομα. Πολλοί «αγώνες» χτίζονται πάνω σε αυτούς τους φόβους, είναι προϊόν αυτών των φόβων. Ο φόβος μας δηλητηριάζει, οι συμβιβασμοί είναι οι δηλητηριασμένοι καρποί του. Μετά, με ωραία λόγια, ωραίες θεωρίες, ωραίες μακροπρόθεσμες στρατηγικές, φροντίζουν να βάψουν όλα τα σκατά ροζ, ωθώντας μας στη σύνεση, στον πολιτικό «ρεαλισμό». Αλλά, δυστυχώς, ακόμα κι αν είναι βαμμένα ροζ, το σκατά παραμένουν πάντα σκατά. Γι‘ αυτό ακριβώς τα ημίμετρα δεν πρέπει να έχουν νόημα για έναν αναρχικό. Με την πρόοδο της τεχνολογίας (η ένοπλη πτέρυγα του πολιτισμού) ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας περιορίζεται. Ο πολιτισμός τρέφεται με τα πάντα και εναντίον όλων. Για τις δημοκρατίες και τις δικτατορίες, την επιστήμη και τη θρησκεία, τις πολιτικές ελευθερίες και την ελεύθερη αγορά, τη συναίνεση και τον καταναγκασμό, τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, τα οικολογικά συμβατά εμπορεύματα και τα πυρηνικά εργοστάσια… Χίλιες πτυχές ενός μόνο φαινομένου, αυτό του πολιτισμού, που συγκρατείται με κόλλα φτιαγμένη από μια τεχνολογία όλο και πιο επεμβατική, που καταστρέφει όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά ανατρέπει ολόκληρη τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Με ένα τέτοιο διακύβευμα, κάθε ημίμετρο, οποιαδήποτε μη καταστροφική ενέργεια είναι ένα άχρηστο καταπραϋντικό, ένα ασυγχώρητο χάσιμο χρόνου. Δεν χρειάζεται πια να ακούμε τα καλύτερα πνεύματα της «επανάστασης», που βρίσκουν πάντα μια δικαιολογία να αναβάλλουν, να περιπλέκουν τα πράγματα. Όλο και πιο συχνά η πολιτική αναμονής δικαιολογείται με το επιχείρημα του να γίνονται κατανοητές κάποιες πράξεις από τους ανθρώπους και της ανάγκης να είναι ριζωμένοι σε μια περιοχή. Η επιδίωξη της λεγόμενης «αναπαραγωγής» μικρών ενεργειών οδηγεί σε ολοένα και πιο ασήμαντες πρακτικές που καταλήγουν σε παθητική αντίσταση ή εμπόδια, πάντα σύμφωνα με το μέτρο, ποτέ υπερβολικά, αναβάλλοντας τη βίαιη σύγκρουση με το σύστημα για ένα αύριο που δεν θα έρθει ποτέ . Δεν υπάρχει ανάγκη για προσηλυτισμό ∙ η υπερβολική σκέψη και ο δισταγμός, μας κάνουν άδειους, ανίκανους.

Οι υπερβολικές πληροφορίες ισοδυναμούν με καμία πληροφορία. Η επιρροή των ακαδημαϊκών, της πολιτικής, του φόβου είναι πολύ έντονη εδώ γύρω. Τι να κάνετε; Αναζητήστε συντρόφους-ισσες (“affinity comrades”), ενθαρρύνοντας τη δράση, τις πραγματικές, ζωντανές δυνάμεις. «Πετάξτε την καρδιά πάνω από το εμπόδιο», χωρίς να λογαριάζετε τις συνέπειες και τις «επαναστατικές» στρατηγικές χωρίς τη σπασμωδική και εμμονική επιδίωξη της συναίνεσης. Υποστηρίξτε θέσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ήρεμη ζωή όσων επιδίδονται μόνο στα λόγια ή μόνο στους σχηματισμούς θεωρητικών συνελεύσεων. Δίνουμε στον εαυτό μας τα εργαλεία για να επικοινωνούμε μεταξύ μας, χωρίς εξουσία, χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον προσωπικά, μέσα από λόγια που ακολουθούν τις πράξεις, παρακάμπτοντας τα φερέφωνα, ξεφορτώνοντας οριστικά τους μεσάζοντες της ιδεολογίας και των ειδικών της διαμεσολάβησης. Οι ήδη δοκιμασμένες και αποτελεσματικές εκστρατείες δράσης είναι το μεγαλύτερο αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας χωρίς εξουσία, μακριά από οποιαδήποτε οργάνωση ή συντονισμό.

Ας βασιστούμε στα πιο παράλογα, στα πιο φυσικά ένστικτά μας: την οργή, το μίσος, την αγάπη, την αδελφοσύνη, την εκδίκηση.

Αφήστε τη θέληση της καταστροφής να μην γίνει ποτέ ξανά δημιουργός. Τίποτα δεν «χρειάζεται» να οικοδομηθεί.

Αφήστε τη δράση να μιλήσει, ευθύς τώρα, αμέσως.

Είτε έχουμε προετοιμαστεί είτε όχι.

Πηγή: The Anarchist Library

Μετάφραση: Το μαύρο ρόδο

Posted on

Fivizzano, Ιταλία: “Ο καπιταλισμός είναι αδηφάγος, η οργή μας άγρια”. Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση εναντίον τεσσάρων μηχανημάτων CAT, από την Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία

Η Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία είναι αναρχική και άτυπη, επομένως χωρίς οργανωτικά προγράμματα ή ηγέτες, αποτέλεσμα της ελεύθερης ένωσης ατόμων που κινούνται από τη θέλησή τους και την αμοιβαία αισθητή ανάγκη να χτυπήσουν τους υπεύθυνους για τη δυστυχία.

Τον Νοέμβριο, ένα χρόνο μετά την πυρπόληση δύο οχημάτων στο λατομείο Boccanaglia Alta, η Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία γιόρτασε τα γενέθλιά της διπλασιάζοντας την εκδικητική φωτιά. Τέσσερα CAT από το λατομείο Walton στην Castelbaita (Fivizzano – MS) κάηκαν ολοσχερώς.

Δυστυχώς, εκτός από τα γενέθλια, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να γιορτάσουμε. Κάθε χρόνο αφαιρούνται τόνοι ορεινών όγκων, με τρομερές συνέπειες για τη φύση σε όλη της την πολυπλοκότητα. Το τίμημα πληρώνουν επίσης οι κάτοικοι που βρίσκονται χωρίς πόσιμο νερό ή με πλημμύρες που θα συνεχίσουν να πλήττουν την περιοχή.

Η εξόρυξη μαρμάρων αποτελεί μέρος του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, σε σημείο εξάντλησης κάθε εκατοστού του εδάφους, του νερού, του υπεδάφους και των λεγόμενων πόρων. Η εξορυκτική οικονομία συνδέεται άμεσα με τους πολέμους που από την Υεμένη μέχρι την Ουκρανία παχαίνουν τα αφεντικά. Ο κάθε βιομήχανος είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή, καθώς και για την ύπαρξη συνόρων και για τους χιλιάδες ανθρώπους που σφαγιάζονται στη Μεσόγειο και στις λιμνοθάλασσες υπερασπιζόμενοι τα σύνορα.

Είναι γνωστό ότι τα αφεντικά είναι υποκριτές και γεμίζουν το στόμα τους με απατηλά λόγια. Μεγάλοι λόγοι για ενεργειακή μετάβαση, μείωση εκπομπών και άλλες πράσινες μάσκες βρίσκονται στα χείλη πολιτικών, αφεντικών και ψευτοπεριβαλλοντιστών. Προτείνουν και υπόσχονται ανασυγκρότηση. Πραγματεύονται την καταστροφή αυτού του πλανήτη, του φεγγαριού, του σύμπαντος και των πάντων. Μιλούν πολύ για εναλλακτικές μορφές ενέργειας αλλά ποτέ για εναλλακτικές λύσεις στον καπιταλισμό. Γιατί σύμφωνα με αυτούς, αυτός είναι ο καλύτερος από όλους τους δυνατούς κόσμους. Θυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η εκμετάλλευση και η καταστροφή γίνεται στο πετσί των πολλών για το κέρδος λίγων δειλών.

Πέρυσι οι περιβαλλοντολόγοι έκραξαν σκάνδαλο για τη βία κατά των αφεντικών. Φέτος φωνάζουν για το δικαίωμα στην εργασία. Αυτά τα βλήματα το μόνο που θέλουν είναι να διατηρήσουν τον κόσμο ως έχει. Κάθε συμβιβασμός με τους καταστροφείς της γης είναι συνενοχή. Κάθε ποτάμι, κάθε δάσος και κάθε βουνό στον κόσμο το φωνάζει αυτό.

Αφήνοντας τα αφεντικά να βγάλουν τα κέρδη τους, χάνουμε όλοι (ζώα και άνθρωποι). Χάνουμε φέτες βουνών που θρυμματίζονται και μασιούνται για κατασκευές, καλλυντικά για τις τουαλέτες και τα γιοτ των πλουσίων. Χάνουμε κομμάτια από τη δυνατότητα ενός καλύτερου και όμορφου κόσμου για να ζήσουμε. Είναι ο χειρότερος κόσμος που μπορεί να ζήσει κανείς. Και έτσι με λύπη παραδεχόμαστε ότι η βία που αναπτύσσουμε είναι ακόμα πολύ αδύναμη απάντηση. Συνωμοτούμε και θα συνεχίσουμε να συνωμοτούμε γνωρίζοντας ότι αν ένας βίαιος αγώνας ενάντια στην κοινωνία δεν ανοίξει το παρόν, τότε το μέλλον θα είναι σάπιο και δηλητηριώδες.

Άμεσο κλείσιμο κάθε λατομείου και κάθε βιομηχανίας. Εναντίον της εργασίας και της κοινωνίας καμία ανασυγκρότηση ή αναμονή. Άμεση δράση και κοινωνικός πόλεμος.

Προς αφεντικά και λακέδες: Αυτή τη φορά χτυπάμε τα μέσα που χρησιμοποιείτε για τις βρωμοδουλειές σας, αλλά είμαστε ξεκάθαροι ότι τα χέρια σας είναι αυτά που τα κινούν.

Με αυτή την ενέργεια χαιρετίζουμε όλους τους φυλακισμένους συντρόφους μας. Ιδιαίτερα τον Alfredo, την Anna, τον Juan και τον Ivan.

Άμεσος απεγκλωβισμός του Alfredo από το 41 bis.

Χαιρετίζουμε με χαρά τον αυτόνομο πυρήνα Anna Maria Mantini στη Γερμανία – την Negra Venganza στη Χιλή – την Ταξιαρχία Augusto Masetti FAI/FRI στην Ιταλία.

Εμπρός σύντροφοι!

ΖΉΤΩ Η FAI/FRI.
ΖΉΤΩ Η ΜΑΎΡΗ ΔΙΕΘΝΉΣ!

Άτυπη Αναρχική Συνομωσία

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ