Κατάληψη Rosa Nera: Kείμενο και Κάλεσμα σε Πορεία..
Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί:
η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)
Μετά από 20 μερόνυχτα αστυνομικής και εταιρικής κατοχής, το “μπαλκόνι των Χανίων” ξαναπέρασε στα χέρια της κοινωνίας. Ό,τι ξεκίνησε όμως σαν ανέκδοτο (“πάλι κουκιά” την πρωταπριλιά) τελείωσε με ένα φασιστικό κρεσέντο βεβήλωσης και καταστροφής (με την ανακατάληψη της 21/4).
Τυχαία ή μη – σημειολογικά πάντως σίγουρα μέσα στο πνεύμα της χουντικής επετείου – οι πραίτορες φρόντισαν πριν αποχωρήσουν να επιδοθούν σε ένα αδιανόητο καταστροφικό αμόκ, χαρακτηριστικό της ανισόρροπης και φασιστικής ψυχοσύνθεσής τους. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο, αδυνατούν έστω και κατ’ ελάχιστο να αποτυπώσουν το μέγεθος της διαστροφής και της βρωμιάς, καθώς και την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους πάνω στο κτήριο της Rosa Nera.
Περιττώματα, λιπάσματα, ζωοτροφές, τρόφιμα, μπογιές, και σκόνη πυροσβεστήρων, πεταμένα πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, τοίχους, πατώματα.
Ελεεινά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σκισμένες αφίσες και έντυπο υλικό, ποδοπατημένα βιβλία… Ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της τακτικής υποχώρησης ενός φασιστικού στρατού που αφήνει καμένη γη πίσω του.
Γνωρίζουμε ότι ο φασισμός εν τέλει αποσκοπεί στην εκμηδένιση του -όποιου- αντιπάλου – πρώτα την ψυχολογική/ηθική κι έπειτα τη φυσική.
Η ανακατάληψη του χώρου βρέθηκε αντιμέτωπη με τη θέα ενός βουνού οικοσκευής που πρέπει πια να πεταχτεί. Και το οποίο, ευτυχώς, συγκεντρώθηκε μπρος στην είσοδο της Rosa Nera μετά το τιτάνιο συλλογικό έργο του καθαρισμού της.
Αλλά όπως δεν φοβόμαστε τα ερείπια, έτσι δεν πτοούμαστε από τις κουράδες τους μπάτσους. Διότι αυτό απέδειξαν ότι είναι: ένα μάτσο κουραδόμαγκες.
Άλλωστε, η χαρά δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του αγώνα. Κι ο αγώνας μόλις ξανάρχισε. Απέναντι στην ακόρεστη καπιταλιστική κερδοφορία και τα αφεντικά του υπερτουρισμού, απέναντι στην συνθηκολόγηση της τάξης μας, στην αδράνεια και την ματαίωση. Όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.
Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο.
Συγκέντρωση και πορεία, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι,
στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).
Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2024
Ό, τι ξέραμε και ξέρατε ισχύει
Αγώνας μέχρι την τελική υπαναχώρηση κράτους και εταιρίας.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή.
Κατάληψη Rosa Nera