Tag: Monica Caballero Sepulveda

Posted on

Χιλή: Λόγια του ανατρεπτικού συντρόφου Marcelo Villarroel Sepúlveda

Στις 16 Δεκεμβρίου 2009, με απέλασαν από την Αργεντινή μετά από 21 μήνες εγκλεισμού σε διαφορετικές μονάδες της επαρχίας Neuquén για να παραμείνω στη διάθεση του κράτους της Χιλής και από τότε έχουν περάσει ήδη 14 χρόνια.

Το 2014 καταδικάστηκα σε 14 χρόνια για δύο ληστείες τραπεζών. Καταδικάστηκα ότι, αυστηρά μιλώντας, συμμορφώνομαι πλήρως, από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς κανένα όφελος και ότι αυτό ολοκληρώνεται σήμερα, 16 Δεκεμβρίου 2023 και όμως το κράτος με κρατάει πίσω από τα κάγκελα.

Σύμφωνα με τους χωροφύλακες, πρέπει να εκτίσω άλλα 12 χρόνια φυλάκισης μέχρι το 2036 για να μπορέσω να κάνω αίτηση για κάποιο ενδοσωφρονιστικό επίδομα. Σύμφωνα με τις αναδρομικές τροποποιήσεις στον παράνομο νόμο της Χιλής, το 2056 καταδικάζονται οριστικά οι καταδίκες μου, όλες για γεγονότα που συνέβησαν πριν από περισσότερα από 30 χρόνια.

Μια τρέλα αριθμών και ετών τυπική της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ, ντροπιαστικά σε ισχύ και που υποστηρίζεται ακόμα από πρόσφατες αποφάσεις του εφετείου της Rancagua, του Σαντιάγο, του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Συνταγματικού Δικαστηρίου αυτής της αμνησιακής χώρας που κυβερνάται σήμερα από το κομμουνιστικό κόμμα, το Frede Amplio και όλα τα προοδευτικά και σοσιαλδημοκρατικά αποβράσματα πάντα στην υπηρεσία των συμφερόντων του μεγάλου θεού του κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, πριν από λίγες μέρες, η Monica και ο Francisco, αναρχικοί σύντροφοι της δράσης που έλαβαν όλη την εκδίκηση του κράτους, καταδικάστηκαν από τη δημοκρατική ιεροεξέταση του κεφαλαίου, ιδιαίτερα ο Francisco που του επιβλήθηκαν 86 χρόνια φυλάκισης από την κυριαρχία, έχοντας γίνει πλέον ο επαναστάτης κρατούμενος των Χιλιανών φυλακών με την υψηλότερη ποινή, και για τον οποίο πρέπει να ξέρουμε πως να τον συντροφεύουμε με καθημερινές δράσεις χωρίς παύσεις αφού ο δρόμος προφανώς θα είναι μεγαλύτερος. Πάντα από συνενοχική συγγένεια και ποτέ από θυματοποίηση!!

Από την άλλη πλευρά, την ίδια εβδομάδα, στην κατειλημμένη Wallmapu, το ρατσιστικό σύστημα δικαιοσύνης της Χιλής βρήκε ένοχο για τον θάνατο του γουρουνιού Nain τον Μαπούτσε Luis Tranamil Nahuel που αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να λάβει βαριά ποινή όπως και ο Μαπούτσε Nelson Queupil που αντιμετωπίζει μια επικείμενη ποινή, και οι δύο ακολουθώντας τον δρόμο του weichan* βρίσκονται στις φυλακές της Χιλής, με υψωμένες γροθιές, βιώνουν την επέλαση της κρατικής επιθετικής επιχείρησης κατάληψης [των περιοχών των Μαπούτσε].

Ο νομικός εμετός της εξουσίας έγινε αισθητός αυτόν τον Δεκέμβριο στα εδάφη που κατέχει το κράτος της Χιλής. Οι αναρχικοί και οι Μαπούτσε είναι αποδέκτες κρατικής εκδίκησης επειδή δεν σκύβουν το κεφάλι και αγωνίζονται, για να διατηρήσουν μια, πάντα αξιοπρεπή και διαρκή, ενεργή αντίσταση. Με αποφασιστικότητα και αίμα, με πολλά χρόνια εγκλεισμού και πικρές στιγμές, με πολύπλοκους καιρούς, αλλά πάνω απ’ όλα, με έναν ισχυρό δεσμό αγάπης μεταξύ πολλών που δεν υποχωρούν, που δεν φοβούνται και δεν αποθαρρύνονται, ούτε συγχωρούν ούτε συμβιβάζονται.

Ανεξάρτητα από το ποιος διοικεί το κράτος, δεν έχουμε δεχτεί κάτι περισσότερο από συνεχή καταστολή μαζί με μόνιμη σκλήρυνση του νομικού πλαισίου από το 1990 έως σήμερα στο δημοκρατικό πλαίσιο του οποίου καυχιούνται όσοι το συντηρούν, το υπερασπίζονται και το δικαιώνουν.

Σε αυτές τις γραμμές, είναι τώρα δυνατό να αναγνωρίσουμε ξεκάθαρες αναλαμπές ενός εξαιρετικά διεφθαρμένου πολιτικού-νομικού-αστυνομικού-σωφρονιστικού συστήματος, πραγματικές συμμορίες που διανέμουν χώρους και μερίδια εξουσίας χωρίς σεβασμό σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το χρήμα και στα οποία όσοι από εμάς τα πολεμάμε είμαστε αποδέκτες μιας μόνιμης επίθεσης που μας περιορίζει στις φυλακές τους, σαν αληθινούς όμηρους της εκδίκησής τους. Τα «δικαιώματα» δεν έχουν πλέον σημασία στην τρέχουσα κοινωνική σας τάξη. Αυτό που έχει σημασία είναι η επιβολή του κράτους δικαίου. Ένας νόμος πάντα στην αιώνια υπηρεσία της εξουσίας που έγινε για να μας θάψει στη φυλακή.

Το «τι είναι νόμιμο» δεν έχει πλέον σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι ότι είναι η εξουσία και μπορούν να σε καταδικάσουν για οτιδήποτε και μπορούν να σε απαγάγουν, για όσα χρόνια παραμένουν μέσα σε ένα σωφρονιστικό νομικό πλαίσιο που βγαίνει όλο και περισσότερο έξω από τη δική τους νομιμότητα την οποία λένε ότι υπερασπίζονται.

Υπάρχουν αναπόφευκτες προκλήσεις που δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναβάλλουμε. Προχωρώντας προς την ενίσχυση ενός αντισωφρονιστικού μετώπου με σαφήνεια, που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε μια συνενοχική αλληλεγγύη, να θάψουμε την θυματοποίηση του κράτους πρόνοιας, να δημιουργήσουμε δεσμούς από συγκρούσεις και όχι από την προσωρινή απόγνωση του εγκλεισμού, συνεπάγεται την ανάληψη μιας θέσης που τείνει να είναι μια μόνιμη συνεισφορά στον αντιστασιακό αγώνα για την ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας-φυλακής.

Έχουμε συντρόφους στη φυλακή για δεκαετίες και θα συνεχίσουν να παραμένουν ως αναπόφευκτο ίχνος της σύγκρουσης. Η κυριαρχία χρησιμοποιεί τα όργανα καταστολής, ελέγχου και τιμωρίας του με το δικαιολογητικό κίνητρο της «ασφάλειας» και από εκεί οι νέες πραγματικότητες εγκληματικότητας και παρανομίας που αναπτύσσονται και εκδηλώνονται προφανώς στην επικράτεια χρησιμοποιούνται ως τέλεια δικαιολογία για τη χρήση όλων των πολεμικών παιχνιδιών και πολιτικών νομικών εργαλείων που τους δικαιολογούν. Για το λόγο αυτό, πρέπει να ενισχύσουμε τους πραγματικούς αγώνες αρθρώνοντας ενεργά δίκτυα που μας επιτρέπουν να διατηρήσουμε τη μεγάλη πορεία για την έξοδο στο δρόμο όλων των ομοϊδεατών μας συντρόφων που είναι φυλακισμένοι στις φυλακές του κόσμου, καταπολεμώντας ξεκάθαρα το κράτος, τη φυλακή και το κεφάλαιο.

Ενισχύοντας τον ανατρεπτικό και αντιεξουσιαστικό αντισωφρονιστικό διεθνισμό, χτίζουμε γέφυρες ανάμεσα στις θάλασσες και τα σύνορα που μας χωρίζουν για να συναντηθούμε μεταξύ αδελφών και φίλων από διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη, αναδημιουργώντας τον αγώνα, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον από την ένταση της δράσης έτσι ώστε τα ονόματα και οι ζωντανές ιστορίες όσων αντιστέκονται στις φυλακές να ακούγονται και να μοιράζονται ως απαραίτητη ζύμωση για να προχωρήσουμε στον αγώνα για την καταστροφή του υπάρχοντος.

Μια συνενοχική αγκαλιά για όσους επέστρεψαν στους δρόμους φέτος μετά από πολύ καιρό σε κλουβιά: Gabriel Pombo da Silva, Tomas Meyer Falk, Πώλα Ρούπα και Eric King.

Χαιρετισμός αδελφικού σεβασμού για τον Tony Chavero, κρατούμενο στο Lucha στην Extremera-Μαδρίτη που θα πραγματοποιήσει απεργία πείνας σε αλληλεγγύη με τον αγώνα μας για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ, μεταξύ 16 και 24 Οκτωβρίου σε μια εκδήλωση διεθνιστικής συνενοχής.

Χαιρετισμός αγώνα και αντίστασης στον Alfredo Cóspito, την Anna Beniamino, τον Juan Sorroche και όλους τους συντρόφους στις ιταλικές φυλακές. Αγαπούνται και υποστηρίζονται από τον παγκόσμιο νότο!!

Στους αντιεξουσιαστές επαναστάτες όλων των τάσεων που αντιστέκονται στις Ελληνικές, Τουρκικές, Ρωσικές, Λευκορωσικές, Γιάνκικες, Γαλλικές, Ινδονησιακές φυλακές και οπουδήποτε βρίσκουν τον πιο ειλικρινή μου σεβασμό και τις ευχές μου για ταχεία ανάκαμψη καθώς και την απαραίτητη ενθάρρυνση και ώθηση για να συνεχίσουν πάντα με σηκωμένη γροθιά.

Μια πολεμική κραυγή για να σπάσει η σιωπή μέχρι την τελευταία άκρη του κόσμου για όλους τους νεκρούς στην ηρωική Παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στον γενοκτονικό Σιωνισμό του κράτους του Ισραήλ!!

Χαιρετίζω όλους τους αναρχικούς, ανατρεπτικούς και Μαπούτσε κρατούμενους στις φυλακές της Χιλής που με αξιοπρέπεια και από πλήρη αυτονομία κρατούν τη φλόγα του weichan και της εξέγερσης αναμμένη και υψωμένη στις καθημερινές ανώνυμες αντιστάσεις που σφυρηλατούν τα πνεύματα που καλούνται για μάχη σε περιόδους που ο αγώνας για την γη, την ζωή και το κεφάλαιο γίνονται πιο επείγων και αναγκαίος από ποτέ.

Μια αναπόφευκτη έκκληση για ενίσχυση του συγκεκριμένου αγώνα για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ στην περίπτωσή μου μου συνεχίζει να είναι η προτεραιότητα σε μια καθημερινή συλλογική πορεία. Διαδώστε, αναταράξτε, συγκαλέστε, οργανώστε… Η επίμονη διατήρηση της απαίτησης για την άμεση έξοδό μου στο δρόμο είναι ένας στόχος προτεραιότητας στον οποίο υπάρχουν πολλές θελήσεις σε διάφορα μέρη που σήμερα πρέπει να ξέρουμε πώς να διατυπώσουμε για να προχωρήσουμε στην πραγματική υλοποίηση αυτής της πολυαναμενόμενης στιγμής.

Στη μνήμη του AM Bonanno, τον οποίο γνώρισα τη δεκαετία του ’90 μέσα από τα διαυγή λόγια του που, ως εκρήξεις στο κέντρο της κυριαρχίας, συνεχίζουν να συνεισφέρουν μέχρι και σήμερα «επειδή θέλουμε να καταστρέψουμε την καπιταλιστική τάξη της παγκόσμιας πραγματικότητας που, χάρη στην ψηφιακή αναδιάρθρωση, έχει γίνει τεχνολογικά χρήσιμη μόνο για τους διαχειριστές της ταξικής κυριαρχίας. Γιατί είμαστε υπέρ της άμεσης και καταστροφικής επίθεσης εναντίον συγκεκριμένων δομών, ατόμων και οργανώσεων του κεφαλαίου και του κράτους».

10 χρόνια μετά τον θάνατο στη μάχη του «Pelao Angry», Sebastián Obversluij Seguel.

Μνήμη, αντίσταση, ανατροπή!!

Μαχητική νεολαία: μόνιμη εξέγερση!!

Μέχρι να καταστρέψουμε το τελευταίο προπύργιο της κοινωνίας των φυλακών!!

Αναρχικοί, ανατρεπτικοί και φυλακισμένοι Μαπούτσε έξω από τις φυλακές τώρα!!

Για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ τώρα!!

Amulepe taiñ weichan!!

Όσο υπάρχει μιζέρια θα υπάρχει αντίσταση!!

Marcelo Villarroel Sepúlveda

Σωφρονιστική εταιρία La Gonzalina

Rancagua, περιοχή κατειλημμένη από το Χιλιανό κράτος

Μέσα Δεκεμβρίου 2023

*Σημείωση από την Δ.Ο. ΕΗΦ: Weichan είναι μία αντιστασιακή πρακτική και φιλοσοφία των Μαπούτσε

Πηγή: Contra Info

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα

Posted on

Σαντιάγο, Χιλή: Απόπειρα εκρηκτικής επίθεσης στο εταιρικό κτήριο της Scotiabank

Η επιτυχημένη επίθεση είναι η πιο αναμενόμενη κατάσταση, επειδή μας αρέσει να πηγαίνουν τα πράγματα σύμφωνα με το σχέδιο και οι αναλήψεις μας να προηγούνται από τον ήχο μιας έκρηξης. Ωστόσο, το να πετύχουμε κάτι σωστά φέρνει πάντα μαζί του την κατάσταση της αστοχίας, η οποία μερφικές φορές είναι υπερβολικά σαφής ή άλλες φορές περνά σχεδόν απαρατήρητη – «δεν επιλέχθηκε η σωστή ώρα», «δεν αλλάχτηκε η εμφάνιση σε ένα μέρος χωρίς κάμερες», «δεν ακολουθήθηκε η σωστή διαδρομή», «δεν επιβεβαιώθηκε η λειτουργία του ρολογιού», κλπ. δηλώσεις που υποκινούνται από ένα αντιληπτό λάθος, κάθε μία από τις οποίες είναι στοιχειώδης με το δικό της επίπεδο επιρροής για την επιχείρηση στο σύνολό της και οι οποίες δεν περιορίζονται στο αν η συσκευή λειτούργησε ή όχι. Ο στόχος μπορεί να εξερράγη, τι ικανοποίηση – αλλά όλες οι ευστοχίες και οι αστοχίες πίσω από αυτήν την δράση, πως υπολογίζονται, πως μοιάζουν, τι εξηγούν για την ίδια την δράση;

Όταν κάποιος σφάλλει, το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί, εκτός από την φυλάκιση και τον θάνατο, είναι να θολωθεί από την ιδέα της επιτυχίας, η οποία εν τέλει μεταφράζεται ως απογοήτευση για το ότι «δεν γνωρίζει πως να κάνει κάτι». Έχει ειπωθεί με κάθε δυνατό τρόπο από πολλούς συντρόφους ότι δεν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή για την εξεγερσιακή δράση. Η υπερανάλυση τεχνικών και συνθηκών προκειμένου να βρεθεί η τελειότητά τους, καταλήγει να εξουδετερώνει την απόπειρα δράσης. Κάποιες διανοητικές προσπάθειες καθίστανται άχρηστες, επειδή στερούνται της άμεσης εμπειρίας, της έντασης που βιώνεται την στιγμή. Το ιδναικό πεδίο μελέτης για την επιχειρησιακή θεωρία είναι το πεδίο δράσης, υφασμένο στο παρελθόν και το μέλλον από τις ανατρεπτικές αντάρτικες εμπειρίες. Οι υποθέσεις, η μελέτη και η θετική συζήτηση της πραγματικότητας των λαθών μας θα μας βοηθήσει να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για μια καλύτερη διαχείριση των μεταβλητών για την επόμενη περιπέτεια.

Συμμεριζόμαστε τις απόψεις των Αναρχικών Ταξιαρχιών Luis Ramirez Olaechea ότι «το να αποτύχει μια επίθεση είναι μέρος των πολλών πιθανοτήτων που προκύπτουν στην γενναιότητα του δρόμου, όταν πιστεύουμε ότι όλα πάνε καλά, εκπλαγόμαστε που κάτι ξεφεύγει από αυτό που έχει κανονιστεί και σχεδιαστεί». Επίσης, από την Συνωμοσία για την Ανήμερη Εικονοκλασία – Πυρήνας Kevin Garrido ότι «το να αναγάγουμε τις αντισυστημικές δράσεις στο αποτέλεσμά τους (είτε είναι αυτό επιτυχές είτε όχι), είναι χαρακτηριστικό ενός εξοδιστικού παραδείγματους που θα μας οδηγούσε, αναπόφευκτα, σε μια μιλιταριστική κατανόηση της αντισυστηματικής πρακτικής».

Σχετικά με τον στόχο

Πραγματοποιήσαμε επιδρομή στην κύρια οικονομική περιοχή της χώρας. Επιτεθήκαμε στο Sanhattan, όπου ο θρίαμβος του κεφαλαίου και της φιγούρας ανοίγουν την όρεξη για χρυσό με πλήρη αυτοπεποίθηση.

Οι μεγάλοι ουρανοξύστες του συγκροτήματος Sanhattan συγκεντρώνουν σημαντικούς οικονομικούς ομίλους, όπως ο όμιλος Angelini, η Bethia (της οικογένειας Solari), η Cencosud (της οικογένειας Paulmann), η Quiñenco (της οικογένειας Luksic), τα εταιρικά κτήρια της SOFOFA (Βιομηχανικός Πύργος), το Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο του Σαντιάγο, το Titanium La Portada, το Constanera Center, η CCU, λίγα μέτρα από την πρεσβεία των ΗΠΑ, μεταξύ άλλων. Επιπλέον, το Sanhattan χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα κτίριά του αποτελούν χώρους συνεδριάσεων για ιδιοκτήτες τραπεζών, ορυχείων, κατασκευαστικών εταιριών, υδροηλεκτρικών εργοστασίων, πετρελαίου, δικηγορικών γραφίων, ιδιωτικών υπηρεσιών σφαλείας, κ.λπ. Είναι το μέρος όπου διαχειρίζονται οι τρόποι με τους οποίους ζει και πεθαίνει ο κόσμος, όπου η πολιτική θανάτου έχει λόγο ύπαρξης, όπου οι καπιταλιστικές και αυταρχικές προσδοκίες ενισχύουν ένα σημαντικό μέρος των υπερεθνικών παρεμβατικών δυνάμεών τους.

Μέσα σε αυτή τη μεγάλη κεντρικότητα μια σειρά από οντότητες έχουν ήδη δεχθεί επιθέσεις, αποδεικνύοντας μέχρι στιγμής ότι κανένα σύστημα τεχνολογιών ασφαλείας ή τεχνικές ερευνητικές εξελίξεις της αστυνομίας δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να γίνουν ευάλωτες στην αναρχική επίθεση, αποτελώντας αυτή τη φορά τον στόχο μιας επίθεσης σε ένα κτίριο της Scotiabank.

Τι μπορούμε να πούμε που δεν έχει ειπωθεί για να δικαιολογήσουμε την επίθεση σε μια τράπεζα; Ίσως, ότι είναι το μέρος όπου οι ισχυροί συνεχίζουν να αυξάνουν τα θησαυροφυλάκιά τους – ίσως, ότι είναι η παγίδα για την υπερχρέωση και τη διάδοση της δυστυχίας προς τους φτωχότερους – ίσως, ότι εκεί μας δίνεται η ευκαιρία να τους απαλλοτριώσουμε και να χρηματοδοτήσουμε τον αγώνα μας. Ίσως, τίποτα από τα παραπάνω. Υπάρχουν πάρα πολλές δικαιολογίες, δεν υπάρχουν αρκετές δράσεις.

Η χειρονομία αυτή γίνεται εις μνήμην του Sebastián Oversluij, ο οποίος δολοφονήθηκε πριν από 10 χρόνια σε μια απόπειρα απαλλοτρίωσης της Banco Estado στο Pudahuel. Οι εμπειρίες της ζωής του συνέβαλαν σε μια πολύμορφη αντίληψη ανταγωνιστικών πρακτικών: ζωγραφική, συγγραφή, τραγούδι, πορείες, γδαρσίματα, επιθέσεις, απαλλοτριώσεις… γνωρίζοντας την ελευθερία με μια καρδιά γεμάτη θυμό, για να μετατρέψει σε σκόνη αυτούς που μας την στερούν. Angry, τίποτα δεν έχει διευθετηθεί!

Αλληλεγγύη με τους Marcelo Villaroel, Juan Aliste, Joaquín García, Aldo Hernández, Lucas Hernández, Ru, Tortu, Ita and Panda. Αλληλεγγύη με την Mónica Caballero και τον Francisco Solar, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε 12 και 86 χρόνια αντίστοιχα, ποινές με τις οποίες οι αρχές προσπαθούν να εκφοβίσουν τις ιδέες και την θέληση όσων παίρνουν θέση ενάντια σε ένα υπερεξουσιαστικό σύστημα μέσω βίαιης επαναστατικής δράσης. Η είδηση της καταδίκης τους μας γεμίζει με κίνητρα για να συνεχίσουμε τις επιθέσεις, και από αυτές να σπάσουμε τα τείχη που τους περικλύουν.

Αποφασισμένοι να καταπολεμήσουμε τα προσχήματα της αδράνειας και της παθητικότητας, οπλισμένοι με τα καλύτερα εργαλεία μας για την υλοποίηση ενός αντεξουσιαστικού απελευθερωτικού σχεδίου, συνεχίζουμε στα μονοπάτια που προπαγανδίζει η Νέα Ανατροπή, η οποία, χωρίς να είναι οργάνωση ή αυτοσκοπός, είναι ένα άτυπο και διάχυτο δίκτυο που σχηματίζεται από ομάδες συγγένειας στο ιστορικό πλαίσιο των αστικών αντάρτικων αγώνων.

Για τους φυγάδες στους δρόμους του κόσμου,

Για αυτούς που δεν λύγισαν και δεν θα λυγίσουν την αδάμαστη καρδιά και την σιδερένια θέλησή τους,

Για τους Mauricio Morales, Sebastian Oversluij και Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Για τον Alfredo María Bonanno, η εξεγερσιακή μέθοδος δεν σταματά και δεν θα μπορέσουν να μας σταματήσουν!

Είμαστε ακόμη εδώ, προσπαθώντας να κάνουμε την αναρχία να ζήσει!

Ομάδα Δράσης 6 Ιούλη – Νέα Ανατροπή

Πηγή: Informativo Anarquista

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα

Posted on

Χιλή: Ποινές για τους αναρχικούς συντρόφους Monica Caballero και Francisco Solar

Σήμερα, 7 Δεκεμβρίου 2023, το 6ο προφορικό ποινικό δικαστήριο του Σαντιάγο αποφάσισε να επιβάλει μακρές ποινές στην ελευθερία των συντρόφων, προσπαθώντας να χτυπήσει και να θάψει συγκεκριμένες αναρχικές ιδέες και πρακτικές με αυτή την σιχαμερή ποινή. Λεπτομερώς, οι ποινές έχουν ως εξής:

Για τη Monica Caballero 12 χρόνια στη φυλακή. Καταδικάστηκε ότι ήταν συνεργός στην διπλή εκρηκτική επίθεση εναντίον του κτιρίου Tánica (https://es-contrainfo.espiv.net/2019/07/29/santiago-chile-adjudicacion-de-atentados -Con-Paquetes-Bomba-Contra-Rodrigo-Hinzpeter-y-El-Mayor-De-Carabineros-Manuel-Guzman/) τον Φεβρουάριο του 2020.

Εν τω μεταξύ, για το Francisco Solar, συνολικά 86 χρόνια φυλάκισης. Δύο κατηγορίες αποστολής εκρηκτικών αντικειμένων (54ο Περίβολο και Hinzpeter) (https://web.archive.org/web/20191014185550/https://actfore.nostate.net/?p=34434): 12 χρόνια + 12 χρόνια. Μία κατηγορία απόπειρας ανθρωποκτονίας ενός καραμπινιέρου: 15 χρόνια. Μία κατηγορία σοβαρού τραυματισμού σε έναν καραμπινιέρο: 6 χρόνια. Μία κατηγορία με λιγότερο σοβαρό τραυματισμό: 600 ημέρες. Πέντε κατηγορίες μικρών τραυματισμών: 100 ημέρες (το καθένα). 500 ημέρες. Ένας αριθμός επιθετικών ζημιών (Commussioner): 818 ημέρες. Μία κατηγορία απόπειρας ανθρωποκτονίας του Hinzpeter: 12 χρόνια. Δύο κατηγορίες της τοποθέτησης μιας εκρηκτικής συσκευής (Tánica): 12 έτη + 12 χρόνια. (https://es-contrainfo.espiv.net/2020/02/28/comuna-vitacura-chile-colocacion-de-dos-artefactos-explosivos/

Κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών, η υπεράσπιση θα γνωστοποιήσει εάν σκοπεύουν να ασκήσουν έφεση στις καταδίκες, διαφορετικά, δεν θα υπάρξει τροποποίηση των ποινών που επιβάλλονται από τους δικαστές. Οι δυσανάλογοι προσδιορισμοί της Δημοκρατικής Εξέτασης είναι ένα παράδειγμα της μόνιμης ενόχλησης που προκαλούν αναρχικές ενέργειες για την εξουσία και τους υπερασπιστές της, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κρατικιστική ανάγκη να προειδοποιήσει όσους επιδιώκουν να ταξιδέψουν σε συγκρουσιακά μονοπάτια, ωστόσο, γνωρίζουμε ότι καμία καταδίκη δεν θα σταματήσει την επέκταση των αναρχικών ιδεών ενάντια στον κόσμο της εξουσίας.

Η συνενοχική και μαχητική αλληλεγγύη θα εξοντώσουν τους τοίχους που κρατούν τους συγγενείς μας ομήρους!

Θάνατος στο Κράτος, Ζήτω η Αναρχία!

Πηγή: Informativo Anarquista

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα

Posted on

Σαντιάγο, Χιλή: Ανάληψη ευθύνης για την αποτυχημένη εμπρηστική/εκρηκτική επίθεση σε λεωφορείο RED από την Συνωμοσία για την Ανήμερη Εικονοκλασία – Πυρήνας Kevin Garrido

«Έχουμε κληρονομήσει πολλές μεγάλες ιδέες για το πώς να αντιμετωπίσουμε την κυριαρχία, γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι απαράβατο. Από τα οστά και τα σπασμένα εργαλεία των προκατόχων μας φτιάχνουμε τα όπλα μας. Τίποτα δεν είναι εγγυημένο ότι θα λειτουργήσει, αλλά επιτιθόμαστε όπως και νά ‘χει.» (Müller).

Σε όλη την ιστορία έχουμε δει πώς η τεχνολογική βιομηχανική πρόοδος έχει ενισχύσει τον κοινωνικό έλεγχο, εξασφαλίζοντας κάθε εργαλείο για την διεστραμμένη αναπαραγωγή της. Το κεφάλαιο και το κράτος δεν μιλάνε καμία άλλη γλώσσα πέρα από εκείνη της ιδιοκτησίας, των βασικών προϊόντων, της παραγωγής και του κέρδους και είναι πρόθυμοι να καταστρέψουν τα πάντα στην πορεία τους, αν αυτό συνεπάγεται τη διαιώνιση της εξουσίας τους μέσω της υποταγής του πολιτισμένου-πολίτη. Η διασύνδεση της μητρόπολης είναι δυνατή, εν μέρει, χάρη στα μέσα μεταφοράς σε όλες τις πόλεις. Αυτά τα μέσα, περισσότερο από μια «υπηρεσία», είναι τα κύρια εργαλεία για τη μεταφορά αγαθών εντός των πόλεων. Ναι, όταν μιλάμε για εμπορεύματα, αναφέρουμε επίσης τον άνθρωπο, αφού στην αυτοκρατορία της αγοράς, όλη η ύπαρξη μειώνεται στον ποσοτικό προσδιορισμό του κεφαλαίου.

Χωρίς μαγικές συνταγές ή εγχειρίδια γραμμένα σε πέτρα, βιώσαμε την αναρχία στο ρυθμό της μετωπικής και άμεσης επίθεσης εναντίον στο υπάρχον. Με την ευκαιρία αυτή, τοποθετήσαμε μια εμπρηστική/εκρηκτική συσκευή μέσα σε ένα λεωφορείο RED, το οποίο απέτυχε να εκραγεί και βρέθηκε μέσα σε ένα τέρμιναλ λεωφορείου. Δεν αποθαρρυνθήκαμε από το αποτέλεσμα. Αναλύσαμε τα τεχνικά λάθη, μελετήσαμε τις αιτίες και συνεχίσαμε στην πορεία της επίθεσης, επιδιώκοντας να είμαστε όλο και πιο επικίνδυνοι και ανεπαίσθητοι. Γνωρίζουμε ότι ο αναρχικός πόλεμος δεν μειώνεται στις σχέσεις υλικής δύναμης ενάντια στον εχθρό, πολύ λιγότερο στις τεχνικές δυνατότητες λειτουργίας. Για το λόγο αυτό, αποφασίσαμε να αναλάβουμε περήφανα την ευθύνη αυτής της δράση, αφού πιστεύουμε ότι ο αναγωγισμός των αντισυστημικών δράσεων στο αποτέλεσμά τους (επιτυχημένο ή όχι), είναι χαρακτηριστική ενός παραδείγματος εξόδου που θα μας οδηγούσε αναπόφευκτα και μόνο σε μια μιλιταριστική κατανόηση της αντι-συστηματικής πρακτικής. Οι μέθοδοι και οι πρακτικές μας αναπτύσσονται από τον αφορμαλισμό και την ατομική ελευθερία, ως αντίσωμα ενάντια σε οποιαδήποτε αυταρχική προσπάθεια να κατευθύνει την καταστροφική δύναμή μας. Είτε πρόκειται για κάποιον «Αρχηγό», «Διευθυντή», «Συλλογικότητα» ή οποιοδήποτε όνομα που αναλαμβάνει την κυριαρχία στις σχέσεις μας.

Αυτή η ενέργεια πλαισιώνεται μέσα σε ακόμη έναν μαύρο Νοέμβριο στη μνήμη του συντρόφου Kevin Garrido, που δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2018 στη φυλακή-εταιρία Santiago 1. Το αδιέξοδο και το χαοτικό πνεύμα του συντρόφου είναι παρόν σε αυτή την ανταρτική προσπάθεια κατά της πολιτισμικής εξημέρωσης που απορρίπτει όλους εμάς που δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτόν τον φρικτό και έγκλειστο κόσμο.

Στέλνουμε μια αδελφική και συνενοχική αγκαλιά στις συγγένειες και τους συντρόφους μας. Σε εκείνους που για την τόλμη και την κακία τους αναμένουν να κλειδωθούν με υποδειγματικές ποινές και οι οποίοι δεν έχουν θυματοποιηθεί ή υποχωρήσει μετά τις συνειδητές και συνεπείς ενέργειές τους. Ο Francisco Solar, η Mónica Caballero, ο Juan Flores και όλοι οι κρατούμενοι σε πόλεμο σε όλο τον κόσμο στους δρόμους!

ΕΜΠΡΟΣ ΑΝΗΜΕΡΟΙ, ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΕΣ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

KEVIN GARRIDO ΠΑΡΩΝ!

Συνωμοσία για την Ανήμερη Εικονοκλασία – Πυρήνας Kevin Garrido

Πηγή: Informativo Anarquista

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα

Posted on

Σαντιάγο, Χιλή: Τέλος της δίκης και τελικές δηλώσεις των Francisco Solar και Mónica Caballero

Οι τελικές ακροάσεις της πρωτοβάθμιας δίκης κατά των αναρχικών συντρόφων Mónica Caballero και Francisco Solar, που συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου 2020 και κατηγορούνται (μόνο ο Francisco) για την αποστολή βομβών-πακέτων στο 54ο αστυνομικό τμήμα και στον Rodrigo Hinzpeter, πρώην υπουργό Εσωτερικών και Εθνικής Άμυνας καθώς και διευθυντή του Quiñenco (25 Ιουλίου 2019), και των δύο για τη διπλή επίθεση με εκρηκτικά στο κτίριο ακινήτων Tánica (27 Φεβρουαρίου 2020), στην αστική συνοικία Vitacura (στη μητροπολιτική περιοχή του Σαντιάγο), η οποία έλαβε χώρα στο πλαίσιο της γενικευμένης εξέγερσης που ξέσπασε στη Χιλή τον Οκτώβριο του 2019. Τις δράσεις εναντίον του 54ου αστυνομικού τμήματος και του Hinzpeter διεκδίκησαν οι Cómplices Sediciosos – Fracción por la Venganza (Αντάρτικες Συνενοχές / Φράξια Εκδίκησης), ενώ εκείνη του Tánica οι Afinidades Armadas en Revuelta (Ένοπλες Εξεγερμένες Συγγένειες).

Τον Δεκέμβριο του 2021 ο Francisco ανέλαβε την ευθύνη και για τις δύο ενέργειες, αναφέροντας τους λόγους, την επιλογή των στόχων και την επαναστατική τους σημασία.

Στις 10 Αυγούστου 2022, μετά από μια σειρά παρατάσεων της περιόδου έρευνας, ολοκληρώθηκαν οι προκαταρκτικές ακροάσεις και ανακοινώθηκαν τα αιτήματα καταδίκης: 30 χρόνια φυλάκιση για τη Mónica και 129 χρόνια για τον Francisco (σύμφωνα με το ισχύον δικαστικό σύστημα στο Χιλιανό κράτος, η εισαγγελία υποβάλλει τα αιτήματα πριν από την έναρξη της πραγματικής φάσης της δίκης, της προφορικής δίκης). Στις 18 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, μετά από μια αναβολή, ξεκίνησε τελικά η δίκη, την οποία οι σύντροφοι παρακολούθησαν αυτοπροσώπως μόνο κατά την πρώτη διαδικασία σύμφωνα με το ισχύον δικαστικό σύστημα και την τελευταία ακροαματική διαδικασία, ενώ την υπόλοιπη παρακολούθησαν μέσω τηλεδιάσκεψης. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της 18ης Ιουλίου, ο εισαγγελέας, αναδιατυπώνοντας τα αρχικά αιτήματα, δήλωσε ότι η εισαγγελία προτίθεται να επιβάλει ποινή 20 έως 25 ετών στη Mónica και ποινή άνω των 150 ετών στον Francisco. Κατά την ακροαματική διαδικασία της 19ης Ιουλίου ο Francisco επιβεβαίωσε την ανάληψη της ευθύνης για όλες τις πράξεις.

Η σύλληψη και η ακροαματική διαδικασία εναντίον των δύο συντρόφων παρακολουθούνται συνεχώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Χιλή, δεδομένης της σημασίας της δίκης, για να στείλουν μια προειδοποίηση στους αναρχικούς και στις μορφές αντάρτικου που έχουν αναπτυχθεί στην κοινωνική πραγματικότητα της Χιλής τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας από τη γενικευμένη εξέγερση του 2019-’20. Οι ακροάσεις της δίκης συνοδεύτηκαν από μια κινητοποίηση αλληλεγγύης με δραστηριότητες αγκιτάτσιας και προπαγάνδας, εκπομπές σε ραδιοφωνικές συχνότητες αλληλεγγύης, πρωτοβουλίες στο δρόμο και συζητήσεις, καθώς και την έκδοση ενός ενιαίου τεύχους (“Complicidad y sedición”). ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΝΙΚΑΣ, Ι ΙΟΥΛΙΟΥ 2023.

Ακολουθεί η ενημέρωση για την ετυμηγορία και οι τελικές δηλώσεις των συντρόφων, που ήταν παρόντες στο δικαστήριο κατά την ακροαματικής διαδικασία της 6ης Νοεμβρίου (Πρόκειται για απομαγνητοφωνήσεις, οπότε, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γραπτό σχέδιο, τα σημεία στίξης είναι του μεταφραστή).

Ετυμηγορία κατά των αναρχικών συντρόφων Mónica Caballero και Francisco Solar

Χθες, 7 Νοεμβρίου 2023, ενώ έξω από το δικαστήριο γινόταν διαδήλωση αλληλεγγύης, το δικαστήριο – μετά από τετράμηνη δίκη – εξέδωσε την ετυμηγορία του εναντίον των συντρόφων Mónica και Francisco.

Ο Φρανσίσκο κρίθηκε ένοχος ως δράστης για:

– αποστολή δύο εκρηκτικών μηχανισμών (στον 54ο σταθμό των καραμπινιέρων και στον Hinzpeter),
– απόπειρα δολοφονίας των καραμπινιέρων,
– σοβαρός τραυματισμός αξιωματικού των καραμπινιέρων,
– τραυματισμός,
– πέντε αδικήματα ελαφρού τραυματισμού,
– φθορές (54ο αστυνομικό τμήμα),
– απόπειρα δολοφονίας κατά του Hinzpeter,
– δύο αδικήματα τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού (κτίριο Tánica).

Απαλλάχθηκε από την κατηγορία της κλοπής ταυτότητας.

Η Mónica κρίθηκε ένοχη για συνέργεια όσον αφορά τις δύο κατηγορίες για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού (κτίριο Tánica), ενώ απαλλάχθηκε από την κατηγορία της κατοχής μαριχουάνας.

Συνοψίζοντας, το δικαστήριο έκανε δεκτά σχεδόν όλα τα αιτήματα του εισαγγελέα εκτός, στην περίπτωση του Φρανσίσκο, από μία από τις κατηγορίες της απόπειρας δολοφονίας (η οποία αποχαρακτηρίστηκε σε τραυματισμούς) και την κατηγορία της κλοπής ταυτότητας (για την οποία διατάχθηκε αθώωση) – στην περίπτωση της συντρόφισσας Mónica τροποποίησε τη θέση της από «αυτουργό» των πράξεων σε «συνεργό» και απέρριψε ορισμένους επιβαρυντικούς παράγοντες που ζητούσαν οι ανακριτές.

Το δικαστήριο θα εκδώσει την οριστική ποινή, συμπεριλαμβανομένων των ετών φυλάκισης που θα βαρύνουν τον καθένα από αυτούς, στις 7 Δεκεμβρίου.

Χαιρετίζουμε τις μαύρες καρδιές που αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα χτυπήματα ενάντια στους ισχυρούς.

Αγάπη και αναρχία στη Mónica και τον Francisco.

Δήλωση του Francisco Solar Domínguez

Καλημέρα σας,

Οι πράξεις για τις οποίες ανέλαβα την ευθύνη, τις οποίες διεκδίκησα πολιτικά και για τις οποίες θα καταδικαστώ, ανήκουν όλες σε μια μακρά, ειδικά αναρχική, ιστορική παράδοση, η οποία αναλαμβάνει να ανταποδώσει τα χτυπήματα των ισχυρών και των καταπιεστών αυτοπροσώπως και χωρίς την ανάγκη διαμεσολαβητών, γιατί έκανε μεγάλο λάθος όποιος πίστευε ότι οι πολιτικές της τρομοκρατίας τους, που βασίζονται σε επιβολές και περιορισμούς κάθε είδους, καθώς και σε κατασταλτικά κύματα (στα οποία μάλιστα, συχνά και οικειοθελώς, καταπατούν την ίδια τους τη νομιμότητα που τόσο πολύ μιλούν για την υπεράσπιση και τον σεβασμό της), θα περνούσαν απαρατήρητες και δεν θα προκαλούσαν απάντηση.

Είμαστε πολλοί που ξέρουμε να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να δράσουμε, να αντιλαμβανόμαστε τη μνήμη όχι ως ένα μπαούλο στο οποίο αποθηκεύουμε αναμνήσεις για να συλλογιζόμαστε και να παραπονιόμαστε, αλλά ως έναν κινητήρα που δίνει ώθηση στην εκδικητική δράση ως μέρος της μόνιμης πολιτικής μας πρακτικής που τρέφεται από την ιστορία μας, με τις επιτυχίες και τις ήττες μας.

Και ήταν αυτή η μνημονική άσκηση που τροφοδότησε τις ατομικές δράσεις που πραγματοποίησα τα έτη 2019 και 2020 – ατομικές δράσεις που δεν απαιτούσαν ούτε συναίνεση ούτε συλλογική συμφωνία, αλλά ήταν αποτέλεσμα αναλύσεων, προσωπικής απόφασης και βούλησης, δράσεις που για κάποιους άλλους αποτέλεσαν μέρος και αναμφίβολα ενίσχυσαν το αναρχικό αντάρτικο πόλης, το οποίο δεν εξαφανίζεται παρά τα συνεχή κατασταλτικά χτυπήματα, αποδεικνύοντας εμπράκτως την πρακτικότητα και την αποτελεσματικότητα των άτυπων σχέσεων που προσανατολίζονται στην επαναστατική δράση. Επιπλέον, αποδεικνύοντας πως μια μεγάλη οργανωτική δομή δεν είναι απαραίτητη για την πραγματοποίηση αιχμηρών δράσεων.

Με αυτή την έννοια, είναι σημαντικό να σημειωθεί πώς οι μεγάλες άκαμπτες και σταθερές οργανώσεις γίνονται γρήγορα αυτοσκοπός, δηλαδή οργανώνονται μόνο και μόνο για να οχυρώσουν την ίδια την οργάνωση σε αντίθεση με τις άτυπες οργανώσεις που βασίζουν τις σχέσεις τους στην επίθεση, δίνοντάς τους τον δυναμισμό που τις εμποδίζει να γίνουν άκαμπτες και να πάρουν την όψη μιας γραφειοκρατικής λογικής.

Οι δράσεις, εκτός από χτυπήματα που στοχεύουν στους εκπροσώπους και τα σύμβολα της εξουσίας, και εκτός από το να αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν τέτοιες επιθέσεις, είναι επίσης ένα μέσο για τη διάδοση ιδεών και μηνυμάτων, μηνυμάτων εξέγερσης και ελευθερίας που θα ληφθούν και θα εφαρμοστούν στην πράξη από οποιονδήποτε το επιθυμεί. Τα μηνύματα που συνδέονται με αυτές τις ενέργειες αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την επιβαλλόμενη τάξη πραγμάτων.

Και μιλάω για επιβαλλόμενη τάξη, διότι σε αυτή την κοινωνία δεν υπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο με το οποίο τα άτομα να έχουν εκχωρήσει την ελευθερία τους στο κράτος με αντάλλαγμα την ελευθερία και την ασφάλεια – μια προσέγγιση που παρεμπιπτόντως αποτελεί τα θεμέλια των σύγχρονων κρατών – αλλά, αντίθετα, το κράτος βασίζεται στην ιστορική αποστέρηση των ελευθεριών των ατόμων, υποτάσσοντάς τα και περιορίζοντάς τα σε όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής τους, γεγονός που ενισχύει και διαιωνίζει την κρατική κυριαρχία. Το κράτος δεν είναι πλέον μόνο ένας θεσμός, αλλά βρίσκεται σε κάθε μας σχέση, καθιστώντας την κρατική εξουσία ακόμη πιο πολύπλοκη και εκτεταμένη, και έτσι οι δράσεις κατά του κράτους δεν είναι μόνο δικαιολογημένες , αλλά και απολύτως απαραίτητες. Και βέβαια – όπως είπε και ο κ. εισαγγελέας στο τελικό κατηγορητήριο – «Ας του επιτρέψουμε να μιλήσει!», αλλά λόγια συνδεδεμένα με την επαναστατική δράση, γιατί τα λόγια που διεκδικούν την οικοδόμηση νέων σχέσεων χωρίς εξουσία, πρέπει απαραίτητα να συμβαδίζουν με την επαναστατική δράση.

Η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός των αναρχικών ομάδων τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, το οποίο έχει οδηγήσει στο γεγονός ότι οι αντιεξουσιαστικές λέξεις και πρακτικές είναι παρούσες στις περισσότερες από τις τρέχουσες κινητοποιήσεις και ταραχές. Βλέποντας την αναρχία ως μια ένταση και όχι ως ένα σημείο άφιξης, και εννοώντας την ως έναν διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε έκφραση εξουσίας και όχι ως μια τέλεια κοινωνία ή έναν επίγειο παράδεισο, όπως πολλοί προτείνουν, καταλαβαίνουμε πώς αυτές οι βίαιες ατομικές δράσεις αποτελούν απαραίτητο μέρος αυτού του δρόμου της απελευθέρωσης. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δράσεις όπως αυτές δεν είναι οι πρώτες ούτε θα είναι οι τελευταίες σε αυτό το μονοπάτι, αλλά, όπως έχω ήδη πει, αποτελούν μέρος μιας ιστορικής συνέχειας που δεν θα εξαφανιστεί- ακόμα και αν καταδικαστούμε σε δεκαετίες φυλάκισης, ακόμα και αν μας σκοτώσουν, θα υπάρχουν πάντα άτομα και ομάδες ατόμων που θα είναι έτοιμες να απαντήσουν στη βαρβαρότητα του κράτους και του καπιταλισμού: αυτό είναι αναπόφευκτο.

Τέλος, θέλω με την ευκαιρία αυτή να στείλω έναν συντροφικό χαιρετισμό στους αναρχικούς και ανατρεπτικούς κρατούμενους που αγωνίζονται στις φυλακές αυτής της χώρας.

Ζήτω η αναρχία!

[6 Νοεμβρίου 2023]

Δήλωση της Mónica Caballero Sepúlveda

Θα προσπαθήσω να είμαι αρκετά σύντομη, καθώς είχα αποφασίσει να μην μιλήσω εδώ, αλλά νομίζω ότι είναι απαραίτητο να διευκρινίσω μερικά συγκεκριμένα σημεία σχετικά με ορισμένες από τις δηλώσεις που έχουν γίνει, ειδικότερα από την εισαγγελία.

Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια τελική δήλωση σε αυτή τη δίκη με στόχο να αποτελέσει μια παραδειγματική τιμωρία, διότι δεν μπορώ να αφήσω να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία να υπερασπιστώ και να διευκρινίσω μια σειρά από πτυχές που έχουν να κάνουν με τις ιδέες που υπερασπίστηκα και υιοθέτησα στην πράξη τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής μου.

Ο κ. εισαγγελέας ρώτησε τον συγκατηγορούμενό μου αν είμαι αναρχική. Και, ναι, φυσικά και είμαι αναρχική, αλλά τι σημαίνει αυτό; Λέγοντας αναρχισμός αναφέρομαι σε ένα σύνολο ιδεών και πρακτικών οι οποίες, πλαισιωμένες από αρχές όπως η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη και η αυτοδιαχείριση, οικοδομούν ιδέες και πρακτικές που εγγράφονται στην καταστροφή και την δημιουργία – τι εννοώ με αυτό; Την κατασκευή αυτού του τι είναι…

Όταν αναφέρομαι στον αναρχισμό, εννοώ εκείνο το σύνολο ιδεών και πρακτικών που, με βάση αρχές όπως η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη και η αυτοδιαχείριση, οικοδομούν τις συνθήκες ώστε όλα τα άτομα… οικοδομούν τις συνθήκες για να αναπτυχθούν όλοι με ολοκληρωμένο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα οι συνθήκες αυτές στοχεύουν στην καταστροφή κάθε μορφής κυριαρχίας.

Τι εννοώ με τον όρο «κάθε μορφή κυριαρχίας»; Τις μορφές κυριαρχίας όπως, για παράδειγμα, το σημερινό σύστημα οικονομικής καταπίεσης, δηλαδή τον καπιταλισμό, καθώς και την ηγεμονία της πολιτικής εξουσίας, δηλαδή το σημερινό κράτος.

Εμείς οι αναρχικοί έχουμε ένα ευρύ φάσμα μέσα σε αυτές τις πρακτικές, όπως είπε ο εισαγγελέας. Η βία υπάρχει μέσα στις αναρχικές πρακτικές, αλλά αυτό δεν είναι μόνο προνόμιο του αναρχισμού, όπως ακριβώς ο αναρχισμός δεν βλέπει τη βία ως τη μόνη πρακτική του έκφραση – και ναι, υπάρχουν σύντροφοι που έχουν τοποθετήσει μηχανισμούς ή έχουν στείλει εκρηκτικούς μηχανισμούς, αλλά επιμένω: αυτή η πρακτική της πολιτικής βίας δεν ανήκει μόνο στον αναρχισμό και αναρχισμός δεν σημαίνει μόνο πολιτική βία.

Σε σχέση με όλα αυτά, πρέπει αναγκαστικά να θέσω ένα ερώτημα και να απαντήσω ταυτόχρονα: τι χαρακτηρίζει την αναρχική πρακτική; Οι αναρχικές πρακτικές, βίαιες ή μη, ανήκουν αναγκαστικά στις αντιεξουσιαστικές ιδέες και αντλούν έμπνευση από αυτές. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την ιδέα από την αναρχική αντιεξουσιαστική πρακτική, επίσης επαναστατική σε ένα ευρύ φάσμα, χωρίς να λάβουμε υπόψη τη συμπληρωματικότητα της ιδέας και της πρακτικής. Δηλαδή, οι αναρχικές πρακτικές δεν υπάρχουν χωρίς τη ραχοκοκαλιά των ιδεών. Αποσαφηνίζοντας αυτό το σημαντικό ζήτημα μεταξύ ιδέας και πρακτικής, μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι οποιαδήποτε αναρχική πρακτική, βίαιη ή μη, δεν θα αντιμετωπιστεί ποτέ αδιακρίτως.

Ο εισαγγελέας, σε μια από τις δηλώσεις του, με συγχωρείτε, κατά τη διάρκεια της απαγγελίας κατηγοριών, ανέφερε μια πολύ εύστοχη αρχαία αντίληψη για εμάς τους αναρχικούς: αναφέρθηκε στην προπαγάνδα της πράξης. Η οπτική γωνία του εισαγγελέα για την προπαγάνδα διά της πράξης, ή αυτό που προσπάθησε να εξηγήσει σε σχέση με αυτή την έννοια, είναι ένας εξαιρετικά κοντόφθαλμος τρόπος να τη δει, βασικά επειδή προσπάθησε να την εντάξει στο ιστορικό πλαίσιο της αποκορύφωσής της. Αν θυμάμαι καλά, μεταξύ των τελών του 1800 και των αρχών του 1900, κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στο Λονδίνο, μια ομάδα αναρχικών από διάφορα μέρη του κόσμου πήρε την προπαγάνδα δια της πράξης ως πρακτική, και αυτή η προπαγάνδα διά της πράξης ενσαρκώθηκε μέσα από δολοφονίες, την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών και έναν μακρύ κατάλογο άλλων επεισοδίων. Αλλά η προπαγάνδα της πράξης είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Αυτό που κάνω εγώ, και αυτό που κάνει ο συγκατηγορούμενός μου στην ίδια δίκη, με τα λόγια μας, είναι προπαγάνδα διά της πράξης – αυτό είναι το θέμα: ότι όλα ξεπερνούν κατά πολύ την απλή άσκηση βίας, και συγκεκριμένα εκρηκτικών μηχανισμών.

Πρέπει επίσης να επισημάνω ότι σε αυτή τη δίκη, καθώς και σε όλες τις άλλες ποινικές δίκες στις οποίες κατηγορήθηκα, καθώς και σε εκείνες εναντίον συντρόφων τόσο στη Χιλή όσο και σε άλλα μέρη του κόσμου που υπήρξα θεάτρια, το πολιτικό μας όραμα πάντα εξομοιωνόταν με εγκληματικές πράξεις και νομίζω ότι είναι τουλάχιστον περίεργο ότι αυτή η ερευνητική πτυχή πάντα αρνούνταν, διαφορετικά ποιο θα ήταν το νόημα της κατάσχεσης δεκάδων, για να μην πω εκατοντάδων, βιβλίων, εκατοντάδων ή χιλιάδων φυλλαδίων, αφισών, φυλλαδίων κ.λπ. Δεν καταλαβαίνω αν δεν έχει άλλον σκοπό από το να μελετήσει την αντίληψή μας για τον κόσμο ή τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ή τη σύγκρουση με την κυριαρχία, και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η πτυχή πάντα αρνείται.

Όπως έχω ήδη πει, είμαι αναρχική, άρα εχθρός κάθε μορφής κυριαρχίας, υποταγής ή καταπίεσης μέσω οποιασδήποτε εξουσιαστικής δομής, για την οποία το κράτος, σε όλες τις μορφές και παραστάσεις του, είναι παράνομο. Ξεκινώντας από την ιδέα ότι αυτό, το ίδιο το Κράτος, δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε ξεκινώντας από την ιδέα του κοινού καλού ή τουλάχιστον του καλού της μεγάλης πλειοψηφίας, η οποία απέχει πολύ από την αλήθεια, ζω σε έναν κόσμο όπου μια προνομιούχα ομάδα υπάρχει εις βάρος της δυστυχίας της μεγάλης πλειοψηφίας. Η οικοδόμηση μορφών που είναι ανταγωνιστικές προς τις σχέσεις εξουσίας είναι απαραίτητη για την πλήρη ανάπτυξη όλων των κατοίκων αυτού του κόσμου, ανθρώπων και ζώων.

Τέλος, μπορώ να πω σε όλους εδώ ότι περιμένω την ετυμηγορία αυτού του δικαστηρίου αρκετά ήρεμα, διότι γνωρίζω ότι οι ιδέες της χειραφέτησης στις οποίες έχω αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ξεπερνούν τον εαυτό μου.

Τέλος, στους παρόντες και σε όλους τους συντρόφους μου εδώ, καθώς και σε όσους ακούσουν ή διαβάσουν τα λόγια μου αργότερα, μπορώ να πω ότι μέχρι την τελευταία μου πνοή, θα φωνάζω πάντα: θάνατος στο κράτος και ζήτω η αναρχία!

[6 Νοεμβρίου 2023]

Πηγή: Act for freedom now!

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα