θερινή προβολή: “Τα μυαλά που κουβαλάς”

Πέμπτη 11/07, 21:00, θερινή πρoβολή στην πλατεία της κατάληψης: “Inside out” (Τα μυαλά που κουβαλάς, 2015)
«Τα μυαλά που Κουβαλάς» είναι μια ανατρεπτική, εντυπωσιακή και ευφυής σύλληψη και μία επιβεβαίωση ότι η τέχνη του animation δεν θα πάψει ποτέ να μας αιφνιδιάζει με τις ασύλληπτες ικανότητες της.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σκέφτεται κάποιος;
Μια βουτιά στο πιο απροσπέλαστο σημείο του μυαλού!
«Τα συναισθήματα είναι σαν φωνές στο μυαλό μας» λέει ο σκηνοθέτης Pete Docter. «Όταν ξεκινήσαμε την ταινία, παρατηρούσαμε τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους συνεργάτες μας και καταλάβαμε ότι όλοι περνάνε περιόδους που είμαστε χαρούμενοι ή στεναχωρημένοι, αλλά μερικοί άνθρωποι είναι συνέχεια ή το ένα ή το άλλο. Η Riley είναι από τα χαρούμενα παιδιά. Οπότε η Χαρά είναι το πρώτο συναίσθημα που εμφανίζεται και μάλιστα έχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τη Riley».
Το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για τη Riley που ξεριζώνεται από την ήσυχη ζωή της σε μια κωμόπολη της κεντροδυτικής Αμερικής για να εγκατασταθεί στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βρίσκεται η καινούρια δουλειά του πατέρα της. Όπως όλοι μας, έτσι κι η Riley κατευθύνεται από τα συναισθήματά της – τη Χαρά, τον Φόβο, τον Θυμό, την Αηδία και τη Θλίψη. Τα συναισθήματα ζουν στο Κέντρο Ελέγχου μέσα στο μυαλό της, απ’ όπου τη συμβουλεύουν στην καθημερινότητά της. Καθώς η Riley και τα συναισθήματά της αγωνίζονται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, στο Κέντρο Ελέγχου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ενώ η Χαρά, το κυρίαρχο και σημαντικότερο συναίσθημα της Riley, προσπαθεί να διατηρήσει το ηθικό υψηλό, τα υπόλοιπα συναισθήματα συγκρούονται μεταξύ τους για το πώς να διαχειριστούν μια διαφορετική πόλη, ένα νέο σπίτι κι ένα καινούριο σχολείο.

θερινή προβολή: “Lemon tree”

Την Πέμπτη 04/07, στις 21:00, προβάλλεται στην πλατεία της κατάληψης η ταινία Etz Limon/עץ לימון/Lemon Tree, αποτελεί σύμπραξη του Ισραηλινού σκηνοθέτη Eran Riklis και της Παλαιστίνιας σεναριογράφου Suha Araf, βασισμένη σε μία πραγματική ιστορία απ’ τις πολλές αντίστοιχες ιστορίες απόγνωσης που δημιούργησε η ανυψωση του τείχους το 2002.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ μετακομίζει στο πατρικό του σπίτι, στα σύνορα με τα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης. Ακριβώς απέναντί του μένει μόνη της μία φτωχή Παλαιστίνια χήρα, η Salma Zidane, που βγάζει τα προς το ζην πουλώντας λεμόνια. Ανάμεσα στα δύο σπίτια υπάρχει ως φυσικό σύνορο ο λεμονόκηπος που για χρόνια καλλιεργούσε η οικογένειά της. Εκεί ξεκινάει να εξυφαίνεται το δράμα: οι μυστικές υπηρεσίες, επιφορτισμένες με την ασφάλεια του υπουργού θα διατάξουν να ξεριζωθούν τα δέντρα που κατά τη γνώμη τους αποτελούν δυνητική απειλή, αν χρησιμοποιηθούν ως καμουφλάζ για την εισβολή Αράβων τρομοκρατών.

Όμως η Salma, που έχει χάσει από νωρίς τον άνδρα της και τα παιδιά της έχουν παντρευτεί και μεταναστεύσει, δεν έχει άλλη ρίζα στη ζωή απ’ αυτόν τον λεμονόκηπο, που γι’ αυτήν αποκτά υπαρξιακή σημασία. Γι’ αυτό αποφασίζει να μην αποδεχτεί την αποζημίωση που της προσφέρεται αλλά να διεκδικήσει, ενάντια στην ισραηλινή στρατιωτική αναλγησία, μα και στην απροθυμία του πατριαρχικού-συντηρητικού αραβικού περίγυρου να τη βοηθήσει, την αναστολή της απόφασης στα δικαστήρια…

Το 2008 η ταινία αυτή είχε προταθεί για 7 βραβεία από την Ισραηλινή Ακαδημία Κινηματογράφου και είχε κερδίσει 1.

 

Θερινή προβολή: “Πίσω από τις θημωνιές” (2022)

Πέμπτη 20/06, 21:00
Θερινή προβολή στην πλατεία της κατάληψης:
“Πίσω από τις θημωνιές” (2022) της Ασημίνας Προέδρου
Ένας ψαράς και αγρότης, κάτοικος ενός παραλίμνιου χωριού στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, πνιγμένος στα χρέη, αρχίζει να μεταφέρει μετανάστες με τη βάρκα του έναντι αδράς αμοιβής. Η γυναίκα του, νοικοκυρά και εκκλησάρισσα του χωριού, αναζητά τον πραγματικό Λόγο του Θεού, ενώ η κόρη τους προσπαθεί να ορίσει τη ζωή της μέσα στο καταπιεστικό περιβάλλον στον οποίο ζει.

θερινή προβολή: “Do the right thing”

Πέμπτη 13/06, στις 21:00 θερινή προβολή στην πλατεία της κατάληψης
“Do the right thing” του Spike Lee (1989)
“Tον Ιούνιο του 1989 και λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα στις αίθουσες, μερίδα κριτικών προέβλεπε ότι το αριστούργημα του Σπάικ Λι θα προκαλούσε σοβαρότατα επεισόδια, αν όχι να υποκινήσει μια ολόκληρη εξέγερση, εξαιτίας του θέματός του. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν συνέβη και το «Κάνε το Σωστό» ξεκίνησε μια διαδρομή που το αναγόρευσε σε μια από τις πιο κλασικές και καίριες δημιουργίες του αμερικανικού σινεμά, διηγούμενο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μια πολυφυλετική συνοικία του Μπρούκλιν κατρακυλά στη βία κατά την διάρκεια μιας ασφυκτικά καυτής καλοκαιρινής μέρας.
Πίσω όμως από το πολύχρωμο εθνολογικό μωσαϊκό από χαρακτήρες που γέννησε η πένα του Λι, πίσω από την πρόσκληση «Fight The Power» που απεύθυναν από τα ηχεία οι Public Enemy, πίσω από τις αντικρουόμενες διδαχές του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Μάλκολμ Χ που επικαλείται το φιλμ, πίσω από τον απαράμιλλο συνδυασμό του χιουμοριστικού με το δραματικό κρυβόταν η πιο επίκαιρη και οξυδερκής μελέτη των εύθραυστων διαφυλετικών σχέσεων που ενώνουν, χωρίζουν και απειλούν ανά πάσα στιγμή να τινάξουν την Αμερική στον αέρα.”
Camera Stylo

θερινή προβολή: “Ακόμα και η βροχή”

Θερινή προβολή στην πλατεία της κατάληψης: “Ακόμα και η βροχή” (2010), σε σκηνοθεσία Ισιάρ Μπολαΐν με τους: Λουίς Τοσάρ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Κάρα Ελεχάντε.
Μια ταινία για το νερό.
Στις αρχές του αιώνα μας, η Βολιβία πέρασε μια πολύ μεγάλη κρίση με το πόσιμο νερό αφού η κυβέρνηση πουλούσε τα αποθέματα σε εταιρίες και ιδιώτες και έφτασε σε σημείο να περάσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται στους κατοίκους να μαζεύουν το νερό της βροχής γιατί παραβιάζουν τους τίτλους ιδιοκτησίας.